Świętego Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski – uroczystość - Homilie Rok B 2023/24

Świętego Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski – uroczystość

Środa, 08 maja 2023 roku, VI tydzień wielkanocny, Rok B, II

Obchodzimy dzisiaj uroczystość św. Stanisława, biskupa krakowskiego i męczennika, który wraz ze św. Wojciechem jest głównym patronem Polski. Swoją posługę biskupią wyrażał nie tylko uczynkami miłosierdzia, troszcząc się o ubogie wdowy i sieroty oraz rozdając ubogim wszystko, co posiadał. Troszczył się także o ład moralny. Jego posługiwanie, trwające zaledwie siedem lat, przypadło na czasy trudne i wymagające, kiedy to wiara ludzi domagała się umocnienia i świadectwa życia. Biskup Stanisław dobrze rozumiał, co to znaczy być pasterzem w tak niełatwym czasie i dlatego od początku swojej posługi bronił porządku moralnego i praw Kościoła. Kiedy dzisiaj w liturgii wspominamy go jako męczennika, to dlatego, że jako jedyny miał odwagę upomnieć króla Bolesława za jego niewłaściwe zachowanie.

Życie Stanisława to znak niezwykłej odwagi pasterza, który wstawia się za swoimi owcami, chociaż zdaje sobie sprawę z konsekwencji, jakie mogą go spotkać. Słuchając dzisiaj liturgii słowa, lepiej rozumiemy przesłanie, które opisuje życie krakowskiego pasterza.

Św. Stanisław uczynił słowa Jezusa i wezwanie św. Pawła z dzisiejszego pierwszego czytania swoim programem na kapłańskie i biskupie posługiwanie:

Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada (Dz 20, 17-18a).

Biskup Stanisław wiedział doskonale, że musi uważać na całe powierzone sobie stado, które narażone było na niebezpieczeństwo drapieżnych wilków. Drapieżne wilki wchodzą do stada, aby powodować spustoszenie, aby niszczyć jedność, aby rozpraszać. Św. Stanisław wiedział, że dobry pasterz to nie tylko ten, który dba o swoje owce, aby były dobrze nakarmione i bezpiecznie prowadzone. Dobry pasterz to także ten, który gromadzi i zbiera owce w jedno, dokładnie tak jak to uczynił Jezus Chrystus:

Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach (J 10, 11-16).

Biskup Stanisław dobrze rozumiał swoje zadanie, aby w żaden sposób nie rozpraszać i nie dzielić. On nie chciał być wilkiem, który pociąga owce za sobą w niewłaściwym kierunku. Jego misją było dokładnie to co możemy nazwać pasją Jezusa, a co polegało i nadal polega na nieustannym gromadzeniu i łączeniu w jedno.

Ceną jednak, którą musiał zapłacić, było oddanie własnego życia. Miał więc niesamowitą odwagę stanąć po stronie powierzonej sobie wspólnoty oraz w obronie prawdy. Wiemy, że św. Stanisław zginął śmiercią męczeńską, stając w opozycji do króla Bolesława Śmiałego. Na obrazach często ukazany jest moment śmierci Stanisława, który podczas modlitwy zostaje zabity mieczem przez króla Bolesława. Stanie w obronie wartości i norm moralnych, które łamał król, zakończyło życie biskupa.

Kiedy dzisiaj przyzywamy wstawiennictwa św. Stanisława, to chcemy pamiętać, że jest on nie tylko głównym patronem Polski, jak to wspomnieliśmy już na początku, ale jest on także dzisiaj patronem jedności Polski, która także w obecnych czasach musi się jednoczyć i umacniać, bo ciągle jest zagrożona rozbiciem i wewnętrzną niezgodą. Św. Stanisław przypomina nam swoim życiem, abyśmy pamiętali o chrześcijańskich wartościach naszej ojczyzny oraz abyśmy stawali w obronie tego, co stanowi nasze narodowe bogactwo, a więc to wszystko co jest najcenniejsze i najpiękniejsze w naszej historii oraz co zawdzięczamy tym, którzy w imię najwyższych wartości ponieśli śmierć męczeńską. Św. Stanisław wreszcie przypomina nam, że także dzisiaj mamy z wielką odpowiedzialnością podejmować walkę o człowieka, który zawsze musi być podmiotem, a nie przedmiotem oraz który zasługuje na swoją godność i życie w zgodzie z własnym sumieniem.

Jedna z najstarszych tradycji mówi o tym, że poćwiartowane i rozrzucone ciało biskupa w cudowny sposób zrosło się, co miałoby świadczyć o świętości Stanisława. Chcemy dzisiaj prosić Boga przez wstawiennictwo św. Stanisława, abyśmy pamiętali, że jedność, która rodzi się z męczeństwa Stanisława, związana jest z ofiarą i wyrzeczeniem każdego z nas. Tę jedność budować należy nieustannie, zaczynając od tych, którzy żyją wokół nas.

Pamiętajmy także o słowach, które zostawił nam św. Jan Paweł II, mówiąc, że:

„od każdej zwycięskiej próby w ostateczności zależy ład moralny. Każda próba przegrana przynosi nieład. Wiemy też doskonale z całych naszych dziejów, że absolutnie, za żadną cenę, nie możemy sobie pozwolić na ów nieład. Za to już wiele razy gorzko zapłaciliśmy w historii” (homilia Jana Pawła II na krakowskich Błoniach, 10 VI 1979 r.).

Niech św. Stanisław, męczennik, umacnia nasze wysiłki w naszych staraniach o jedność i zgodę między nami oraz w naszej ojczyźnie. Amen.