Czwartek, 16 maja 2024 roku, VII tydzień wielkanocny, Rok B, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił (Ps 34). Przeżywamy dziś święto św. Andrzeja Boboli, który w 2002 roku decyzją Stolicy Apostolskiej został ogłoszony drugorzędnym patronem Polski. Jako patron naszej ojczyzny, św. Andrzej zachęca nas, abyśmy dzielili się swoim bogactwem duchowym z innymi, nie zatracając swojej tożsamości narodowej ani religijnej. Pokazuje nam, jak pośród innych narodowości żyć i z nimi pracować, nie załamując się trudnościami i przeciwnościami. Zachęca nas do składania świadectwa Jezusowi i Kościołowi, a jeśli trzeba do oddania życia za wiarę i ojczyznę.

 

A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych – aż do śmierci (Ap 12, 11). Św. Andrzej Bobola (1591-1657) stał się godny czci i zasłużył sobie na pamięć wszystkich Polaków jako zacny i bohaterski syn polskiej ziemi. Z jego życiorysu dowiadujemy się, że pochodził z rodziny szlacheckiej (herbu Leliwa ze Strachocina k. Sanoka), był uczniem szkoły jezuickiej w Braniewie i w wieku 20 lat wstąpił do zakonu jezuitów w Wilnie, gdzie w kolejnych latach otrzymał solidną formację duchową i intelektualną (Akademia Wileńska). Święcenia kapłańskie otrzymał 12 marca 1622 r. Jako kaznodzieja i misjonarz wędrowny utwierdzał w wierze katolickiej liczne rzesze wiernych i gorliwie pracował pośród katolików, prawosławnych i unitów. Św. Andrzej, żyjąc pośród takiej różnorodnej mozaiki narodowościowej i religijnej, nie zatracił swojej tożsamości. Przeciwnie, wykorzystał wszelkie okoliczności dla szerzenia wiary katolickiej i dawania odważnego świadectwa o godności kapłana i zakonnika.

 

Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie (J 17, 20). Dzisiejsza Ewangelia to Modlitwa Arcykapłańska Chrystusa podczas ostatniej wieczerzy. Chrystus modli się o jedność uczniów, a także o to, by mogli być tam, gdzie On jest, aby w uczniach była miłość, którą umiłował Go Ojciec. Życie św. Andrzeja Boboli to kroczenie śladami Mistrza, pełne troski o to, by innym przybliżyć Jego miłość i zbawienie, aż do oddania życia za wiarę. Z jego życiorysu dowiadujemy się o jego apostolskiej gorliwości, dzięki której zyskał sobie miano duszochwata – „łowcy dusz”. Tytuł ten wskazuje na Andrzeja jako wielkiego apostoła Jezusa zatroskanego o sprawy królestwa Bożego, przyczyniającego się do jego szerzenia i umocnienia. Dla św. Andrzeja Kościół był dziełem Jezusa złożonym w ludzkie ręce. Nie mógł się pogodzić z tym, że te ludzkie ręce podzieliły chrześcijan. Ale nie pozostał też wobec tego podziału obojętny. Szukał jedności chrześcijan, szukał jej w miłości, przez gorliwość duszpasterską i świadectwo życia aż do męczeńskiej śmierci. Dlatego postrzegany jest przez wierzących jako patron jedności. Gorliwie pracował nad pojednaniem prawosławnych z Kościołem rzymskokatolickim na tzw. Kresach, czyli terenie dzisiejszej Białorusi bardzo blisko granicy z dzisiejszą Ukrainą. Nazywany jest patronem jedności, apostołem prawosławnych, patronem ewangelizacji w trudnych czasach, apostołem Polesia, patronem Kresów, a także patronem Polski. Jego misyjna działalność w 1642 r. wzbudziła sprzeciw prawosławnych i Kozaków, wrogo nastawionych do jezuitów, a w szczególności do Polaków. Głośnym echem odbił się jego duszpasterski „sukces” nawrócenia na katolicyzm dwóch wiosek: Bałdycze i Udrożyn. Kiedy w maju 1657 r. Pińsk, gdzie pracował, zajęły oddziały kozackie, Andrzej Bobola opuścił miasto i schronił się do Janowa Poleskiego, odległego od Pińska o około 30 km. Jednak 16 maja wpadli i tam Kozacy, i zaczęli mordować Polaków i Żydów. Nieludzkim męczarniom został poddany także św. Andrzej. Jego męczarnie zakończyło dwukrotne cięcie szablą w szyję. Śmierć męczeńską poniósł 16 maja 1657 r.

 

Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich (J 17, 26). Ciało Andrzeja Boboli zostało pochowane w Pińsku w podziemiach kościoła klasztornego i wkrótce o nim zapomniano. Dnia 16 kwietnia 1702 roku Andrzej ukazał się jednak ówczesnemu rektorowi kolegium jezuickiego i obiecał szczególną opiekę w trudnych czasach, pod warunkiem, że jego relikwie zostaną udostępnione wiernym. Gdy odnaleziono jego ciało – doskonale zachowane pomimo wilgotnego podłoża – wkrótce stało się ono celem licznych pielgrzymek. Jego kult rozwijał się szczególnie na Podlasiu. Rozbiory Polski i kasata zakonu jezuitów sprawiły jednak, że relikwie były profanowane i przenoszone, przebywając całą odyseję: od Pińska, przez Połock do Moskwy, potem przez Odessę i Konstantynopol do Watykanu. Ostatecznie, jego ciało w uroczystym pochodzie powróciło do Polski w 1938 roku. Kanonizowany w 1938 roku – zawsze był patronem polskich bojowników o wolność (m.in. wielkim nabożeństwem otaczał go gen. J. Haller), a jednocześnie przykładem gorliwej pracy nad rozszerzeniem królestwa Bożego, męstwa i podejmowania wysiłków dla Boga i Kościoła.

 

Biskupi w Polsce, ogłaszając w 2002 r. św. Andrzeja Bobolę patronem naszej ojczyzny, napisali, że „życie św. Andrzeja Boboli, zakończone męczeńską śmiercią, było jak ziarno, które padło w ziemię w bardzo trudnym okresie pierwszej Rzeczypospolitej, aby wydać owoce po wiekach – w odrodzeniu drugiej Rzeczypospolitej i teraz – u początku trzeciej”.

Niech św. Andrzej Bobola, kapłan i męczennik, nie pozwoli nam zniechęcić się w nieustannym zanoszeniu naszych modlitw o jedność w naszym narodzie, o zakończenie wszelkich konfliktów, niesprawiedliwości oraz o szacunek dla każdego człowieka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Andrzeja Boboli – prezbitera, męczennika i Patron Polski

o. Jarosław Liebersbach CSsR  (środa, 16 maja 2012 rok, Rok B, II)

o. Eugeniusz Karpiel CSsR  (czwartek, 16 maja 2013 rok, Rok C, I)

o. Sylwester Cabała CSsR  (piątek, 16 maja 2014 rok, Rok A, II)

o. Ludwik Łabuda CSsR  (sobota, 16 maja 2015 rok, Rok B, I)

o. Ludwik Łabuda CSsR  (poniedziałek, 16 maja 2016 roku, Rok C, II – Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła)

o. Paweł Drobot CSsR  (wtorek, 16 maja 2017 rok, Rok A, I)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (środa, 16 maja 2018 rok, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (czwartek, 16  maja 2019 rok, Rok C, II)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (sobota, 16 maja 2020 rok, Rok A, II)

o. Ryszard Bożek CSsR   (niedziela, 16 maja 2021 roku, Rok B, I –  Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego)

o. Jacek Zdrzałek CSsR  (poniedziałek, 16 maja 2022 roku, Rok C, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (wtorek, 16 maja 2023 roku, Rok A, I)

o. Edmund Kowalski CSsR  (czwartek, 16 maja 2024 roku, Rok B, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana,
obecnie wykładowca teologii moralnej (bioetyka) w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów – Kraków