Niedziela, 11 sierpnia 2024 roku, XIX tydzień zwykły, Rok B, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Słowo Boże z dzisiejszej niedzieli pragnie nam jeszcze raz przybliżyć „wielką tajemnicę naszej wiary” – Eucharystię. Zniechęcony prorok Eliasz otrzymuje na pustyni, tak jak kiedyś naród wybrany, chleb z nieba (por. J 6, 49-51), i mocą tego pokarmu przebywa czterdziestodniową drogę do świętej góry Horeb, aby tam spotkać Boga. Jezus Chrystus prezentuje się jako prawdziwy chleb z nieba (por. J 6, 41), a my chrześcijanie spotykamy Go na Eucharystii i karmimy się Nim w Eucharystii.

 

Wstań, jedz, bo przed tobą długa droga! (1 Krl 19, 7) Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej świadczy, że nawet prorok, tak wierny Bogu jak Eliasz, odczuwa zmęczenie i potrzebuje umocnienia. Otrzymuje je na dwa sposoby: przez chleb i wodę, które wzmacniają jego siły fizyczne, oraz przez słowo Boże, które wyznacza mu nowe posłannictwo i daje moc do jego wykonania. Jedno i drugie wsparcie pochodzi od Boga, a przywracając Eliaszowi siły, Bóg uzdalnia go do czterdziestodniowej drogi do świętej góry Horeb. Tradycja biblijna upatruje w niej górę Synaj, tę samą, na której Mojżesz otrzymał dziesięć Bożych przykazań. Zmęczony i zrezygnowany Eliasz prosił o śmierć, zaś w odpowiedzi na swoją prośbę otrzymał zadanie, które nadało jego życiu nowy i życiodajny sens.

 

Dobroć i miłość Boga objawiły się najpełniej w osobie Jezusa Chrystusa – Syna Bożego: Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16). Wiara w Jezusa motywuje do nowego życia, innego niż życie tych, którzy Go nie znają bądź nie uznają. Św. Paweł pragnie podnieść wyznawaną wiarę – przez Efezjan i przez nas – na wyższy poziom: Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie (Ef 4, 32). Przebaczenie to wspaniały owoc postępowania drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na woń miłą Bogu (Ef 5, 2). Życie chrześcijanina to nieustannie wybierana na nowo droga ufnego naśladowania Chrystusa. Gdy nią idziemy razem, każdy z nas ma wpływ na stan duchowy wspólnoty, którą współtworzymy. Nie ma bowiem wtedy miejsca – przypomina Apostoł Narodów – na gorycz, uniesienia, gniew, wrzaskliwość i znieważanie (Ef 4, 31) – gorszące przejawy złości, które prowadząc do wielu grzechów i podziałów, niszczą tkankę łączną wspólnoty wiary i miłości – Kościoła. Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości (Ef 5, 1).

 

Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6, 51). Eliasz otrzymał chleb i wodę, które przywróciły mu siły. Duchowym pokarmem chrześcijanina jest Eucharystia. Jezus, prawdziwy człowiek, którego Rodzina była dobrze znana w Nazarecie, czyni z chleba, a także z wina materię nowego pokarmu, którym obficie karmi tych, którzy w Niego wierzą. Zapowiedź ustanowienia Eucharystii, przedstawiona słuchaczom zgromadzonym w synagodze w Kafarnaum, wzbudziła wśród nich szemranie, w którym wyrażały się na przemian zwątpienie i sprzeciw. Zapowiadany dar był tak wielki, że przekraczał ich oczekiwania i wyobrażenia. Jezus nie tłumaczy, jak możliwe jest to, co zapowiada, lecz podkreśla: Ja jestem chlebem, który z nieba zstąpił (J 6, 41). W nawiązaniu do daru manny udzielanego przez Boga, podczas drogi Izraelitów do ziemi obiecanej, Jezus powiedział: Ja jestem chlebem życia. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata (J 6, 48-51).

 

Eucharystię najlepiej rozumieją nie ci, którzy o niej dyskutują i debatują, ale ci, którzy się nią karmią i żyją na co dzień. Przyjmując ją, mogą wołać za psalmistą: Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry. (…) Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał i wyzwolił od wszelkiej trwogi (por. Ps 34).

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: XIX niedziela zwykła, Rok B

o. Ryszard Bożek CSsR  (12 sierpnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Tomasz Jakubczak CSsR  (09 sierpnia 2015 roku, Rok B, I)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (12 sierpnia 2018 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Janiga CSsR  (08 sierpnia 2021 roku, Rok B, I)

o. Edmund Kowalski CSsR  (11 sierpnia 2024 roku, Rok B, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana,
obecnie wykładowca teologii moralnej (bioetyka) w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów – Kraków