Świętego Mateusza, Apostoła i Ewangelisty – święto - Homilie Rok B 2023/24

Świętego Mateusza, Apostoła i Ewangelisty – święto

Sobota, 21 września 2024 roku, XXIV tydzień zwykły, Rok B, II

«Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9).

Liturgia Kościoła wspomina dziś świętego Mateusza, apostoła i ewangelistę.

Święty Mateusz, syn Alfeusza, pochodził z Kafarnaum. W momencie swojego powołania jako poborca podatkowy okupanta był na pewno nie tylko niemile traktowanym, a wręcz człowiekiem znienawidzonym przez podatników Imperium. Później, już jako uczeń, apostoł i świadek Chrystusa, streścił w krótkiej i zwięzłej formie swojej Ewangelii całą działalność Jezusa Chrystusa. Rozpoczyna ją rodowodem Jezusa i kończy posłaniem misyjnym: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 19-20).

O swoim powołaniu wspomniał bardzo lapidarnie: Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!». On wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9). Nie tak dawno, bo kilkanaście dni temu, również usłyszeliśmy podobne słowa w Ewangelii św. Łukasza, który opisywał powołanie Piotra Apostoła: Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim (Łk 5, 10-11).

Dzisiejsza Ewangelia zwraca naszą uwagę na wiele aspektów, z których pozwolę sobie wybrać trzy: słowo-spotkanie, decyzja i misja.

Słowo-spotkanie. To powołaniowe spotkanie św. Mateusza, podobnie jak i innych apostołów czy proroków, miało również swój specyficzny kontekst, tak bardzo zakorzeniony w codzienności, która na pewno nie ułatwiała podjęcia tak istotnych decyzji. Ojciec święty Franciszek komentując scenę spotkania Chrystusa z Mateuszem - tak jak ją wyraził w swoim obrazie Caravaggio - mówił, że Mateusz z przygnębieniem patrzył w bok, jednym okiem na zbliżającego się Chrystusa, a drugim na pieniądze, do których był tak kurczowo przywiązany i których w pewnym sensie był niewolnikiem. Być może słyszał już coś o Jezusie i prawdopodobnie zgadzał się z Nim, gdy On nauczał: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga» (Mt 22, 21). To, co słyszał na temat Jezusa i na temat Jego nauczania w przypowieściach, mocno obecnych w jego Ewangelii, wydawało mu się być może i ciekawe, ale tak bardzo od niego odległe aż do momentu, kiedy sam na własne uszy usłyszał: Pójdź za Mną! (Mt 9, 9). W swoich rozważaniach filozoficznych JA i TY Martin Buber pisał: „TY spotyka mnie dzięki łasce – nie znajduje się go, poszukując”. To Jezus wyszedł na spotkanie Mateusza.

Decyzja. To na pewno nie były łatwe chwile, kiedy celnik Mateusz podejmował decyzję. Pójść albo nie pójść? Zostawić czy nie zostawić? Zawierzyć czy nie zawierzyć? Jakkolwiek by nie było, odpowiedź została dana: On wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9). Papież Franciszek w swojej homilii z okazji tego święta mówił: „I wstał, i poszedł za Nim. Ale co się stało? Co przekonało Mateusza do pójścia za Panem? Chodzi tu o siłę spojrzenia Jezusa, który z pewnością spojrzał na niego z wielką miłością i z wielkim miłosierdziem. Było to miłosierne spojrzenie Jezusa, które mówiło: «Pójdź za mną»”. A w swoich filozoficznych rozważaniach na temat spotkania między JA i TY, Martin Buber pisał: „TY spotyka mnie. Ale to JA wchodzę w bezpośrednią relację z nim. Tak więc relacja to jednocześnie bycie wybranym i wybieranie, doznawanie i działanie”. On wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9).

Misja. Pójście za Chrystusem związane było z dojrzewającą świadomością misyjnego posłannictwa, o którym tak wyraźnie napisał św. Mateusz, kończąc swoją Ewangelię: Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 19-20). To misja zawsze aktualna. To misja aż do skończenia świata. To misja, która zakłada obecność samego Chrystusa. To misja, którą kieruje Duch Święty. To misja Kościoła. To misja każdego chrześcijanina. To nasza misja.

Na koniec, w kontekście dzisiejszego święta i zbliżającego się miesiąca misyjnego, przyjrzyjmy się naszej chrześcijańskiej postawie. Jakie miejsce w moim chrześcijańskim życiu ma wsłuchiwanie się w Słowo Boże? Czy jestem zdolny w tak dziś zabieganym świecie, z perspektywy mojej własnej komory celnej, dostrzec przechodzącego Chrystusa, który również i ku mnie kieruje swój wzrok i do mnie się zwraca? Jaka była czy jest moja odpowiedź na Jego pogodne i pełne miłości spojrzenie? Jaki owoc wydaje Jego słowo do mnie skierowane? Czy decyzje, które podejmowałem i które podejmuję w całokształcie mojego życia, są oświetlone blaskiem Chrystusowej prawdy? Co jest konkretnym wyrazem mojego misyjnego zaangażowania w parafii, do której przynależę? W jakim stopniu ja sam jestem Ewangelią Chrystusa w rodzinie, w środowisku, w którym jestem, w społeczeństwie, w polityce?

Jezus ujrzał człowieka imieniem [...], siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» [...] wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9).