Wtorek, 3 grudnia 2024 roku, I tydzień Adwentu, Rok C, I
Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Ciężko nam wyobrazić sobie taką scenę: młoda sarenka leży spokojnie tuż obok drapieżnego wilka, który nawet nie próbuje jej schwytać. Albo lew, który pije wodę z potoku tuż obok zebry. Przecież jedno z tych zwierząt to drapieżnik, a drugie to jego potencjalna ofiara. Takie obrazy jednak odnajdujemy w dzisiejszych słowach proroctwa Izajasza.

 

Wiemy, że Chrystus przynosi pokój. Nawet zwierzęta, które naturalnie są sobie wrogie, według proroctwa Izajasza będą do siebie przyjaźnie nastawione. Nawet niebezpieczne zwierzęta nie będą zagrażać człowiekowi. Wszystko to, o czym dziś mówi Księga Proroka Izajasza, ukazuje nam obraz przychodzącego Pana, który przynosi pokój. Potwierdzają to słowa psalmu: „Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie” (por. Ps 72, 1b-2).

 

Nasz Pan, który przychodzi, przynosi nie tylko pokój, ale także sprawiedliwość i wierność. Jak czytamy: „Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi” (Iz 11, 5). Boża sprawiedliwość nie kieruje się ludzkimi względami, pogłoskami czy pozorami, lecz opiera się na postępowaniu – na tym, czy staramy się żyć zgodnie z Bożym prawem miłości. Adwent ma podwójny wymiar: jest czasem oczekiwania na dzień Bożego Narodzenia oraz na powtórne przyjście Chrystusa. To okres, który zachęca nas do głębszej refleksji nad sobą. Warto zadać sobie pytanie: Czy staram się wypełniać Boże prawo i przykazania? Czy wizja Bożej sprawiedliwości napełnia mnie nadzieją, czy raczej lękiem?

 

Bóg zawsze jest wierny człowiekowi i swoim obietnicom. Niestety, często zdarza się, że człowiek w swojej wolności i grzeszności odwraca się od Boga. To właśnie jest trudność, z którą często się zmagamy. Trudno nam dotrzymać obietnic, które sami składamy. Jak często mówimy: „Postanawiam poprawę”, a mimo to wracamy do tych samych grzechów? Nie chodzi tu o zuchwałe grzeszenie bez chęci zmiany, ale o to, że mimo szczerych pragnień bliskości z Bogiem wciąż ulegamy tym samym pokusom. Jednak Bóg widzi nasze serca. Pomimo tego, że łamiemy naszą wierność przez grzechy, zawsze daje nam nadzieję i szansę. Tą szansą jest oczyszczenie w sakramencie pokuty i pojednania.

 

Bracie, siostro, może warto przyjrzeć się swojemu życiu i postępowaniu? Czy staram się być wierny Bożym przykazaniom? Jeśli coś w moim życiu jest nie tak, jeśli grzechy obciążają moją duszę i sumienie, to warto skorzystać z szansy, którą daje Jezus w spowiedzi świętej. Kiedy zyskujemy Boże przebaczenie, nasze serce wypełnia pokój. A w pokoju oczekuje się najlepiej, mając świadomość, że nie ma się czego bać. Gdy Pan przybędzie, pokój zakwitnie, a nasze spotkanie z Nim stanie się źródłem radości i spełnieniem nadziei.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Wtorek pierwszego tygodnia Adwentu

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (29 listopada 2011 roku, Rok B, II)

o. Marcin Zubik CSsR  (04 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (03 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (02 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Tomasz Mikołajczyk CSsR  (01 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (29 listopada 2016 roku, Rok A, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (05 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (04 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (03 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Kukła CSsR  (01 grudnia 2020 roku, Rok B, I )

o. Marian Krakowski CSsR  (30 listopada 2021 roku, Rok C, II – Święto świętego Andrzeja, apostoła)

o.  Łukasz Baran CSsR  (29 listopada 2022 roku, Rok A, I) 

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (05 grudnia 2023 roku, Rok B, II)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (03 grudnia 2024 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...  

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, duszpasterz oraz katecheta w Parafii Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg