Piątek pierwszego tygodnia Adwentu

Piątek, 6 grudnia 2024 roku, I tydzień Adwentu, Rok C, I
Wspomnienie św. Mikołaja, biskupa

Jezus czyni cuda w naszym życiu, jeśli tylko szczerze Mu uwierzymy. Jednym z najczęściej opisywanych w Piśmie Świętym cudów jest przywrócenie wzroku. Wiemy, jak bardzo ważny jest wzrok – bez możliwości patrzenia napotykamy wiele przeszkód i trudności w codziennym funkcjonowaniu. W życiu duchowym wiarę można porównać do wzroku, a niewiarę do ślepoty. Czas Adwentu to nie tylko okres oczekiwania na przyjście Jezusa, ale także moment poszukiwania drogi, by pójść za Nim. Jeśli mamy w sobie takie pragnienie, to w ciemnościach grzechu i życia odnajdziemy światełko nadziei – światło wskazujące właściwą drogę wiary, prowadzącą do pełnego światła.

Jednym z charakterystycznych elementów Adwentu jest Msza święta roratnia. Przybywamy do kościoła jeszcze przed świtem, trzymając w rękach zapalone lampiony – światełka, które rozpraszają mrok wokół nas. Podobnie jest ze słowem Bożym i z wiarą. Pomagają nam kroczyć w ciemnościach życia, rozpraszać mrok, który często niesie ze sobą grzech. Czasami naszą drogę zaciemniają trudności i problemy, sprawiając, że się gubimy… Wystarczy jednak jeden gest, by na nowo się odnaleźć i umocnić: pójść za Jezusem i zawołać, by się nad nami ulitował. Jeśli uczynimy to z wiarą, odnajdziemy nie tylko światełko w tunelu, ale mroki naszego życia mogą się całkowicie rozproszyć.

„Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?»” (por. Mt 9, 28). Jezus zadaje to samo pytanie także nam: czy wierzymy, że On może przywrócić nam wzrok, czyli umocnić i ożywić naszą wiarę? Wiara jest konkretnym darem od Boga. To od naszej osobistej decyzji, od naszego „tak” zależy, czy ten dar przyjmiemy.

Tak jak lampiony rozświetlają półmrok lub nawet całkowity mrok w kościele, tak dotknięcie naszych oczu przez Jezusa – przez Jego słowo – oświetla drogę naszego życia i umacnia wiarę. Ciemność kojarzy się ze strachem, lękiem i niepewnością, natomiast światło daje nadzieję, ulgę i radość. W dzisiejszym psalmie czytamy: „Pan moim światłem i zbawieniem moim” (Ps 27 [26], 1). Te słowa napełniają nadzieją – skoro Pan jest naszym światłem i zbawieniem, nie musimy się niczego obawiać, bo to On poprowadzi nas nawet przez największe ciemności.

Warto prosić Chrystusa, by pomógł nam w codziennym życiu i rozproszył mroki, które się pojawiają. Wołajmy z wiarą: Przyjdź, Panie Jezu! Spraw, abym przejrzał! Wierzę, że Ty możesz mnie umocnić, wyzwolić z ciemności i poprowadzić. Jeśli będziemy mieli w sobie wiarę, nasze oczekiwanie na przyjście Pana będzie pełne radości i nadziei. Niech takim właśnie czasem będzie Adwent. Oczekujmy z ufnością na przyjście Pana, wierząc, że jest On naszym światłem i zbawieniem.

Kazania-homilie: Piątek pierwszego tygodnia Adwentu

o. Mariusz Więckiewicz CSsR (02 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Ludwik Łabuda CSsR (07 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR (06 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR (05 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Wacław Zyskowski CSsR (04 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR (02 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Edmund Kowalski CSsR (08 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)

o. Wacław Zyskowski CSsR (07 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR (06 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Kukła CSsR (04 grudnia 2020 roku, Rok B, I)

o. Rafał Nowak CSsR (03 grudnia 2021 roku, Rok C, II)