Poniedziałek, 16 grudnia 2024 roku, III tydzień Adwentu, Rok C, I
Francuski filozof Voltaire mawiał, iż człowieka należy oceniać na podstawie pytań, jakie zadaje, a nie na podstawie odpowiedzi, których udziela. To zdanie jest dobrym wstępem do refleksji nad przesłaniem dzisiejszego Słowa Bożego. W Ewangelii według św. Mateusza różni ludzie zadają Jezusowi pytania. Istnieje wiele rodzajów tych pytań. Zarówno Jan Chrzciciel, jak i Piłat pytają o tożsamość Jezusa. Jan pyta, czy jest On rzeczywiście tym, na którego czekano, a Piłat pyta, czy jest królem żydowskim.
Faryzeusze, uczeni w Piśmie, saduceusze, arcykapłani i starsi ludu zadają pytania, próbując skompromitować Jezusa. Pytają m.in.: „Dlaczego twoi uczniowie łamią tradycje starszych?” (Mt 15, 2) czy „Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” (Mt 22, 17). Także uczniowie stawiają Jezusowi pytania: „Kto jest największy pośród nas?” (por. Mt 18, 1-4; Mk 9, 33-36; Łk 9, 46-47) albo „Jaki dobry uczynek musimy wykonać, aby otrzymać życie wieczne?” (por. Mt 19, 16-22). Niektóre pytania i odpowiedzi stały się później kluczowe dla naszej wiary, jak choćby pytanie Piotra: „Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie?” (Mt 18, 21).
Na każde pytanie Jezus odpowiada w sposób, który ujawnia prawdę o Królestwie Bożym i uczy, jak żyć, aby na to Królestwo zasłużyć. Tym razem Jezus odpowiada na pytanie zwrotne, które stawia arcykapłanom i starszym ludu. Oni pytają Go o źródło Jego autorytetu, a On pyta ich o chrzest Jana: „Czy pochodził z nieba, czy od ludzi?” (por. Mt 21, 23-25). W ten sposób odwraca pułapkę, którą na Niego zastawili. Po krótkim zastanowieniu Jego przeciwnicy rezygnują z odpowiedzi, obawiając się reakcji tłumu, a Jezus również odmawia odpowiedzi na ich pytanie.
To jedno pytanie Jezusa obnaża intencje arcykapłanów. Jego słowa wydobywają na światło dzienne to, co skrywają w swoich sumieniach. Dlaczego tak nagle interesują się autorytetem Jezusa? Czy naprawdę szukają prawdy? Wiemy, że nie. Nie zależy im na zrozumieniu Jezusa i Jego nauk. Wszystko, co robią, to próba podważenia Jego prawa do głoszenia Ewangelii. Nie interesują się ani Bogiem, ani ludźmi, których mają prowadzić do Niego. Chronią jedynie swoją władzę, stanowiska i prestiż. Jezus, odpowiadając pytaniem na pytanie, demaskuje ich obłudę.
Później w Ewangelii Mateusza Jezus jasno mówi o swoim autorytecie: „Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi»” (Mt 28, 18). Ten autorytet pochodzi z Bożego planu zbawienia, w którym całkowicie objawiła się Boża miłość. Jezus wykorzystuje swój autorytet, by uzdrawiać chorych, karmić głodnych, uwalniać opętanych i przywracać do życia umarłych. Nie szuka przy tym uwielbienia tłumów ani uznania ze strony arcykapłanów. Wypełnia swoją misję: ukazuje, czym jest prawdziwa miłość.
W naszym życiu często szukamy autorytetów. A czym jest autorytet? To osoba otaczana szacunkiem z powodu swoich zasad życia lub uznawana za specjalistę w danej dziedzinie. Spotkanie z taką osobą pomaga nam poznawać siebie i wybierać wartości, którymi chcemy się kierować. W pięknie urządzonym holu Columbia University w Stanach Zjednoczonych znajduje się fresk przedstawiający Chrystusa wchodzącego w świetlaną bramę. Przed Nim kroczy tłum ludzi, a obok widnieje napis: „Ostateczne przeznaczenie człowieka zależy nie od tego, czy będzie zdolny nauczyć się naszych lekcji, czy od nowych odkryć i zdobyczy. Ale od tego, czy przyjmie naukę tej lekcji, która została wygłoszona niemal 2000 lat temu”. Nauczycielem tej lekcji jest Chrystus.
Jezus jest autorytetem, który daje nam pełnię wolności. Możemy stosować się do Jego nauki lub ją odrzucić – wybór należy do nas. Pamiętajmy jednak, że bez autorytetów świat staje się miejscem pozbawionym wartości. Naszym najlepszym autorytetem jest Jezus, który z miłości do każdego z nas przyszedł na świat i oddał za nas swoje życie na krzyżu. To autorytet, który mówi, że dla każdego warto się poświęcić.
Kazania-homilie: Poniedziałek trzeciego tygodnia Adwentu
o. Jarosław Liebersbach CSsR (12 grudnia 2011 roku, Rok B, II)
o. Ryszard Hajduk CSsR (17 grudnia 2012 roku, Rok C, I)
o. Marian Krakowski CSsR (16 grudnia 2013 roku, Rok A, II)
o. Stanisław Mróz CSsR (15 grudnia 2014 roku, Rok B, I)
br. diakon Stanisław Paprocki CSsR (14 grudnia 2015 roku, Rok C, II)
o. Piotr Andrukiewicz CSsR (12 grudnia 2016 roku, Rok A, I)
o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR (18 grudnia 2017 roku, Rok B, II)
o. Stanisław Paprocki CSsR (17 grudnia 2018 roku, Rok C, I)
o. Andrzej Makowski CSsR (16 grudnia 2019 roku, Rok A, II)
o. Andrzej Makowski CSsR (14 grudnia 2020 roku, Rok B, I )
o. Łukasz Baran CSsR (13 grudnia 2o21 roku, Rok C, II)
o. Wojciech Wilgowicz CSsR (12 grudnia 2022 roku, Rok A, I)
o. Grzegorz Pruś CSsR (18 grudnia 2023 roku, Rok B, II)
o. Łukasz Baran CSsR (16 grudnia 2024 roku, Rok C, I)
Drukuj...
Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, Parafia Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg
o. Łukasz Baran CSsR