Czwartek, 19 grudnia 2024 roku, III tydzień Adwentu, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Czy można połączyć wątpliwości, czyli niewiarę, i doświadczenie cudu? Na pierwszy rzut oka wydaje się to niemożliwe. Jednak Bóg nawet przez wątpliwości potrafi przemówić do człowieka. O takim właśnie zdarzeniu opowiada dzisiejsza Ewangelia.

 

Elżbieta i Zachariasz byli w podeszłym wieku. Byli małżeństwem bezdzietnym, co w realiach starożytnego Izraela uznawano za brak Bożego błogosławieństwa. Jednak Bóg miał wobec nich swój plan. Warto przyjrzeć się, jak Bóg przez splot pewnych wydarzeń realizuje swoje zamiary. Na początku trzeba wspomnieć, kim był Zachariasz. Był on kapłanem oddziału kapłańskiego Abiasza, którego kolej przypadła na służbę w świątyni. Sposób pełnienia tej służby był skomplikowany. Kapłanami mogli być jedynie potomkowie Aarona, a było ich około 20 tysięcy. Podzieleni na 24 oddziały, rotacyjnie pełnili posługę w świątyni, służąc dwa razy w roku przez tydzień. W każdym oddziale przypisanych było od 800 do 900 kapłanów. Sama posługa składania ofiar przydzielana była każdego dnia w drodze losowania. Można więc było spędzić całe życie na służbie, nigdy nie zostając wylosowanym. Dlatego wylosowanie czyjegoś imienia było jednym z najszczęśliwszych dni w życiu kapłana.

 

Zachariasz dostąpił tego wielkiego wyróżnienia. I to była pierwsza ingerencja Boga. Co stało się później? Niewątpliwie, gdy Zachariasz został wybrany do złożenia ofiary z kadzidła, podszedł do ołtarza z modlitwą, którą nosił w sercu przez całe życie. Być może prosił Boga o łaskę zostania ojcem. Kiedy składał ofiarę, objawił mu się anioł i zapewnił, że jego prośba zostanie wysłuchana. Wysłannik Boga ogłosił Zachariaszowi, że jego żona Elżbieta urodzi syna, którego imię będzie Jan. W języku hebrajskim imię to oznacza „Bóg jest łaskawy”. Bóg rzeczywiście okazał łaskę Zachariaszowi i jego żonie. Niestety, w przeciwieństwie do Maryi, Zachariasz nie potrafił do końca uwierzyć. Choć on i jego żona zapewne przez lata modlili się o potomstwo, w jego sercu pojawiły się wątpliwości.

 

Podobnie może być w naszym życiu. Co zrobić, jeśli zmagamy się z wątpliwościami? Jak możemy je przezwyciężyć, aby uwierzyć w to, co Bóg chce uczynić w naszym życiu? Po pierwsze, zaufać Bogu. Zaufanie to coś więcej niż religijność. Można dobrze znać przykazania, skrupulatnie odmawiać modlitwy, a mimo to zostawiać sobie „furtki” niewiary. „Wierzę Tobie, Boże, ale…” I wtedy sytuacja przypomina tę z historii Zachariasza.

 

Patriarcha, czując zbliżającą się śmierć, przywołał swojego najstarszego syna Izaaka, aby udzielić mu życiowych porad.

 – Izaaku, mój synu.
 – Tak, ojcze, jestem tutaj.
 – Izaaku, wiesz bardzo dobrze, że zawsze starałem się prowadzić cię drogą naszej tradycji religijnej.
 – Tak, ojcze, pomogłeś mi zrozumieć naukę Talmudu.
 – Uczyłem cię, że w dniu ostatecznym będą dwa mosty prowadzące z ziemi do Raju.
 – Pamiętam to bardzo dobrze, ojcze.
 – Jeden most będzie wykonany z potężnych stalowych przęseł i mocnych żelbetowych filarów. Po tym moście pójdą do Raju poganie. Gdy będą w połowie drogi, przęsła załamią się, a poganie wpadną do Szeolu.
 – Tak, pamiętam to, ojcze.
 – Drugi most będzie wykonany z jednego włosa brody Mojżesza. Po tym kruchym moście dobrzy Żydzi przejdą bezpiecznie do nieba.
 – Tak, ojcze, to również pamiętam.
Po chwili milczenia patriarcha pociągnął syna za rękę i wyszeptał mu do ucha:
 – Mój synu, gdy przyjdzie ten ostatni dzień, przejdź przez żelbetowy most. Co jest bezpieczne, to jest bezpieczne…

 

Kiedy Bóg przemawia do nas w pewnych wydarzeniach, nie szukajmy na siłę własnych interpretacji i działań, ale zaufajmy Mu. Historia Zachariasza dobrze to ilustruje. Dlatego Bóg musiał niejako dodatkowo przekonać Zachariasza o prawdziwości swoich obietnic. Tym znakiem było odebranie mu mowy. Czy było to karą za wątpliwości? Taka opinia byłaby krzywdząca. Raczej była to okazja dla Zachariasza, aby oczyścił swoje myśli i mowę z wątpliwości. W tej ciszy bycia sam na sam z sobą doświadczył duchowego oczyszczenia. Św. Augustyn pisał, że Zachariasz był niemy przez cały czas, gdy jego syn Jan Chrzciciel był pod sercem Elżbiety. Gdy tylko dziecko się urodziło i wydało pierwszy krzyk, Zachariasz odzyskał mowę, aby również mógł krzyczeć o cudzie, jaki Pan dla niego uczynił.

 

Postać Zachariasza stawia przed nami ważne pytanie: Czy dla człowieka wierzącego dopuszczalne są w życiu duchowym wątpliwości? Pytanie to jest zasadne, bo może wydawać się, że prawdziwa i doskonała wiara jest zawsze niezachwiana i pozbawiona wątpliwości. Patrząc na wydarzenia z udziałem Zachariasza, widać, że sprawa nie jest tak prosta. To, co najważniejsze, dokonuje się jednak na końcu Ewangelii. Przemiana Zachariasza pokazuje, że to sam Bóg pomaga rozwiać nasze wątpliwości. A przy tym pamiętajmy o jednej ważnej rzeczy: aby cud się wydarzył, nie tylko musimy o niego prosić z wiarą, ale także przyjąć go z wiarą. Takiej postawy potrzebujemy w kończącym się powoli Adwencie.

 

 

 

 

Kazania-homilie: 19 grudnia

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (19 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (19 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Środa trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Marian Krakowski CSsR  (19 grudnia 2013 roku, Rok A, II – Czwartek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (19 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)                                                        

br. diakon Stanisław Paprocki CSsR  (19 grudnia 2015 roku, Rok C, II – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (19 grudnia 2016 roku, Rok A, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (19 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Wtorek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (19 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Środa trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (19 grudnia 2019 roku, Rok A, II – Czwartek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (19 grudnia 2020 roku, Rok B, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (19 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Niedziela IV tygodnia Adwentu)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (19 grudnia 2022 roku, Rok A, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (19 grudnia 2023 roku, Rok B, II – Wtorek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Łukasz Baran CSsR  (19 grudnia 2024 roku, Rok C, I – Czwartek trzeciego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, Parafia Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg