Piątek, 20 grudnia 2024 roku, III tydzień Adwentu, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Nasze życie wypełnione jest rozmowami. Codziennie rozmawiamy z rodziną, przyjaciółmi, sąsiadami. Tematyka tych rozmów bywa przewidywalna. Rozmawiamy o pogodzie, dzieciach, szkole, pracy. Obecnie możemy dodać, że częstym tematem naszych rozmów jest niepewna sytuacja na świecie, spowodowana ciągle wybuchającymi konfliktami zbrojnymi. Ponieważ zbliżają się święta Bożego Narodzenia, tematem rozmów stają się również nasze świąteczne plany. O takich rozmowach jednak szybko zapominamy.

 

Są jednak inne rozmowy, które zostają w pamięci na długo. Może to być ostatnia rozmowa z kimś, kto wkrótce po niej odszedł do wieczności. Taką niezapomnianą rozmową może być również pierwsze spotkanie dwóch nieznajomych osób, które później zakochały się w sobie i zostały małżeństwem. Takie rozmowy na zawsze pozostają w sercu. Nie potrafimy ich zapomnieć, nawet gdybyśmy próbowali. Te rozmowy zmieniają nasze życie.

 

Dziś w Ewangelii słyszymy o rozmowie, która nie tylko zmieniła życie jednej osoby, ale także wpłynęła na losy całego świata. Kto jest bohaterem tej rozmowy? Młoda dziewczyna, nieznana wcześniej nikomu, która miała na imię Maryja. Mieszkała w Nazarecie, zapomnianym miasteczku w dalekiej Galilei. Przed tą rozmową wiemy o niej bardzo niewiele. Zapewne ubierała się tak jak wiele jej rówieśniczek z wiosek dzisiejszej Palestyny: nosiła szkarłatną lub błękitną tunikę i biały welon opadający na plecy. Do tej prostej i skromnej dziewczyny przychodzi Archanioł Gabriel.

 

Sam przebieg rozmowy jest wyjątkowo interesujący. Boży posłaniec wita Maryję słowami: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (Łk 1, 28). Dosłownie można to przetłumaczyć jako „Raduj się”. To nietypowy sposób rozpoczęcia rozmowy, co sprawia, że Maryja jest tym zaniepokojona. Ewangelista Łukasz pisze, że anioł uspokaja ją, mówiąc, aby się nie bała, bo znalazła łaskę u Boga i zostanie matką Syna Bożego. Gabriel opowiada jej także o cudzie, który wydarzył się u jej krewnej Elżbiety. Po tym wszystkim Maryja wypowiada słowa, które zmieniły jej życie i dzieje świata: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38).

 

Maryja nazywa siebie „służebnicą” (por. Łk 1, 38). Kim jest służebnica? To kobieta, która komuś służy, kogoś wspiera. W tekście św. Łukasza pojawia się greckie słowo „doule”, które oznacza przede wszystkim „niewolnicę”. Występuje ono tylko w tym miejscu i nie pojawia się w innych Ewangeliach. Maryja nie tylko oddaje się Bogu na służbę, ale wręcz pragnie być Jego niewolnicą, całkowicie zależną od swego Pana, mogącą liczyć wyłącznie na Niego. Taka „niewola” nie wynika jednak z przymusu ani z odebrania wolności, ale z pokory i posłuszeństwa wobec Boga. To postawa wynikająca z miłości i przyjęcia Bożej woli. Maryja uczy nas, jak pełnić wolę Bożą i tym samym podążać pokorną drogą do świętości.

 

Święty Maksymilian Kolbe wygłosił kiedyś konferencję dla braci zakonnych. Gwardian klasztoru w Niepokalanowie mówił do nich:

„Chcę, żebyście byli świętymi. Naprawdę. Ale nie byle jakimi świętymi. Chcę, żebyście zostali wielkimi świętymi, podobnie jak Maryja”. Bracia, słysząc te słowa, z niepokojem spojrzeli na ojca Maksymiliana, który postawił im wysoko poprzeczkę. W końcu jeden z braci zapytał: „Ale jak to osiągnąć?”. Wtedy ojciec Kolbe podszedł do tablicy, narysował kredą dwie litery „W” – małą i dużą – i powiedział: „To małe ‚w’ to nasza ludzka wola, twoja i moja. A to duże ‚W’ to wola Boża. Jeśli te dwie litery idą wbrew sobie, to źle. Wtedy nie ma mowy o świętości. Ale jeśli postawimy między nimi znak równości, kiedy naszą ludzką wolę podporządkujemy woli Bożej, wtedy świętość jest możliwa, tak jak u Maryi”.

 

Maryja podczas niezwykłej rozmowy, zwanej zwiastowaniem, uczy nas, jak połączyć dwie wole – naszą ludzką i Bożą. Niech postawa Maryi z Nazaretu będzie dla nas inspiracją. Warto rozmawiać z Bogiem i warto Bogu powiedzieć „tak”.

 

Historia Maryi i jej odpowiedzi na Boże wezwanie to opowieść o odwadze, zaufaniu i wyborze drogi, która zmienia życie – nie tylko jej własne, ale i innych. Niezależnie od tego, czy patrzymy na nią przez pryzmat wiary, czy z perspektywy uniwersalnych wartości, niesie ona ważne przesłanie dla każdego z nas.

 

W codziennym życiu również stajemy przed decyzjami, które mogą wydawać się trudne lub pełne niepewności. W takich momentach warto, wzorem Maryi, zaufać większemu planowi – niezależnie od tego, czy postrzegamy go jako Bożą wolę, czy jako wewnętrzny głos, który kieruje nas ku dobru.

 

Jej postawa przypomina nam także, że prawdziwa siła leży w pokorze i gotowości do działania dla innych. Czasem powiedzenie „tak” – rodzinie, bliskim czy społeczności – może być tym krokiem, który nie tylko zmienia nas, ale także pozytywnie wpływa na otaczający świat. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w czasach pełnych wyzwań, kiedy tak bardzo potrzebujemy otwartości, dialogu i współpracy.

 

Maryja pokazuje, że życie pełne sensu zaczyna się od małych, ale odważnych kroków – a każdy z nas ma w sobie tę siłę, by zmieniać świat, zaczynając od siebie.

 

 

 

 

Kazania-homilie: 20 grudnia

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (20 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (20 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Czwartek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Marian Krakowski CSsR  (20 grudnia 2013 roku, Rok A, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Grzegorz Jaroszewski CSsR  (20 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (20 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)                               

o. Witold Szamburski CSsR  (2o grudnia 2015 roku, Rok C, II – IV niedziela Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (2o grudnia 2016 roku, Rok A, I – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (20 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Środa trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (20 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Czwartek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (20 grudnia 2019 roku, Rok A, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (20 grudnia 2020 roku, Rok B, I – IV niedziela Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (20 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (20 grudnia 2022 roku, Rok A, I – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (20 grudnia 2023 roku, Rok B, II – Środa trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Łukasz Baran CSsR  (20 grudnia 2024 roku, Rok C, I – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, Parafia Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg