Świętych Młodzianków, męczenników – święto - Homilie Rok C 2024/25

Świętych Młodzianków, męczenników – święto

Sobota, 28 grudnia 2024 roku, Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok C, I

Dzisiejsze święto Młodzianków stawia nas wobec tragicznej historii, która miała miejsce po narodzinach Jezusa. Słowa proroka: „Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma” (Mt 2, 18), stanowią smutny komentarz do wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat w Betlejem. Nam, miejsce narodzin Pana Jezusa, kojarzy się z radosnym świętowaniem, ale niestety, przez decyzje króla Heroda, Betlejem ma także mroczną historię. Herod był bezwzględny w poszukiwaniu Jezusa. To, co zrobił, jest wstrząsające. Nawet w dzisiejszym świecie, pełnym przemocy i morderstw, które oglądamy na ekranach telewizorów, jego czyn wzbudza przerażenie. Trudno nam wyobrazić sobie króla wydającego wyrok śmierci na niewinne dzieci.

Co kierowało Herodem w tak barbarzyńskim postępowaniu? Mędrcy ze Wschodu udali się do Betlejem, aby zobaczyć i oddać pokłon małemu Jezusowi. Jednak „otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny” (Mt 2, 12). Herod, zdając sobie sprawę, że został oszukany przez Mędrców, był wściekły i jednocześnie przerażony. Nie wyobrażał sobie rywala, który mógłby odebrać mu tron. Był człowiekiem mściwym i bezwzględnym. Żydowski historyk Józef Flawiusz pisze, że Herod zamordował większość członków Sanhedrynu, a także swoją żonę, teściową i trzech synów. Nie miał litości nawet dla najbliższych, a tym bardziej dla niewinnych dzieci, które uważał za „zagrożenie”. Dlatego nakazał masakrę chłopców w Betlejem i jego okolicach, aby upewnić się, że „Król Żydów”, o którym mówili Mędrcy, zostanie zgładzony.

Wszyscy jesteśmy przerażeni tym nikczemnym czynem Heroda. Niestety, takie tragedie powtarzają się w świecie, gdy w człowieku dominują pycha, egoizm i zazdrość. Herodowy czyn blednie w porównaniu z milionami nienarodzonych dzieci zabijanych przez własne matki w wyniku aborcji.

Pewien profesor przedstawił studentom medycyny sytuację i zapytał, co doradziliby kobiecie oczekującej piątego dziecka. Kobieta była chora na gruźlicę, a jej mąż na syfilis. Pierwsze dziecko urodziło się niewidome, drugie zmarło, trzecie było głuche, czwarte chore na gruźlicę. Kobieta chciała przerwać ciążę. Większość studentów uznała, że najlepszym rozwiązaniem byłaby aborcja. Wtedy profesor powiedział: „Właśnie zabiliście Beethovena”. Ojciec Beethovena rzeczywiście był chory na syfilis, a matka na gruźlicę. Jego najstarszy brat urodził się niewidomy, trzeci był głuchy, czwarty chorował na gruźlicę, a drugi zmarł tuż po urodzeniu.

Podobna historia wydarzyła się we Włoszech. Słynny tenor i kompozytor Andrea Bocelli opowiedział o swojej matce, która podczas ciąży z nim trafiła do szpitala z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego. Lekarze sugerowali aborcję, obawiając się, że dziecko urodzi się upośledzone. Jednak matka Bocellego zdecydowała się urodzić dziecko. Bocelli zakończył opowieść słowami: „Tą kobietą była moja matka, a tym dzieckiem byłem ja. Mogę powiedzieć, że tamten wybór był właściwy”. Historie takie jak ta mogłyby pomóc w uratowaniu tysięcy innych potencjalnych Bocellich i Beethovenów.

Dzisiejsze święto przypomina nam o świętości życia – od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Nigdy nie wiemy, kim może się stać człowiek, któremu pozwolimy żyć. Dlatego jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do sprzeciwu wobec „kultury śmierci”. Naszym zadaniem jest promowanie i obrona daru ludzkiego życia. Jest to jedno z przesłań Bożego Narodzenia. Nie możemy pozwolić, aby kultura śmierci dalej się rozprzestrzeniała. Jako ci, którzy cieszą się z narodzin Jezusa, mamy obowiązek strzec i bronić każdego życia.