Środa, 1 stycznia 2025 roku, Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok C, I
Gdy ucichły już muzyka, tańce i odgłosy fajerwerków, którymi hucznie witaliśmy Nowy Rok 2025, nadszedł czas refleksji. Umowna granica czasu, którą właśnie przekroczyliśmy, uświadamia nam naszą przemijalność. Z jednej strony cieszymy się, że udało nam się dotrwać do początku kolejnego roku, z drugiej zaś zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy o rok bliżej celu. Czy to powód do świętowania? Na pewno tak. Psalmista podpowiada: „Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy osiągnęli mądrość serca” (Ps 90 (89), 12). Patrząc na upływający czas, coraz bardziej uświadamiamy sobie naszą odpowiedzialność za niego. Bóg dał nam czas, a naszym zadaniem jest wykorzystać ten dar jako szansę czynienia dobra.
Słowo Boże przywitało nas dziś błogosławieństwem Aaronowym, które można potraktować jako życzenie noworoczne: „Niech Cię Pan błogosławi i strzeże (...) niech Cię obdarzy swą łaską i pokojem” (Lb 6, 24-26). Oby Pan błogosławił nam w tym Nowym Roku, strzegł nas i obdarzał pokojem.
List do Galatów przypomina nam o „pełni czasu” (Ga 4, 4), w której Bóg przemówił do nas przez Syna, wkraczając w nasz czas z ponadczasowym orędziem zbawienia i darem przybranego synostwa, będącym owocem Wcielenia. Od tego momentu Bóg w każdym z nas widzi swojego Syna.
Na zakończenie Oktawy Bożego Narodzenia jeszcze raz usłyszeliśmy opis z Ewangelii św. Łukasza o narodzeniu Jezusa. Nie jest to jedynie powtórzenie, lecz w Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi Kościół każe nam spojrzeć na tajemnicę Wcielenia z perspektywy Matki Jezusa, wybranej przez Boga, by stać się Matką Boga. Dziś skupiamy naszą uwagę na Niej i wysławiamy Boga za „wielkie rzeczy, które w Niej uczynił”.
Rzeczywiście, słowa Matka Boga wyrażają radosną pewność, że Pan, kruche Dzieciątko w ramionach swojej Matki, na zawsze zjednoczył się z naszym człowieczeństwem, do tego stopnia, że nie jest ono już tylko nasze, ale Jego. (...) Bóg w człowieku i człowiek w Bogu, na zawsze. (Franciszek, Homilia, 1 stycznia 2024).
Poświęcenie Maryi pierwszego dnia rozpoczynającego się roku ma również inne znaczenie. Matka Jezusa ukazana jest ludziom jako najdoskonalsze stworzenie, a zarazem pierwsza z tych, którzy w pełni skorzystali z darów Chrystusa. Dzisiejsza Ewangelia ponownie maluje sielankowy obraz stajenki betlejemskiej. Widzimy Maryję pochyloną nad Dzieciątkiem. Nie wszystko rozumiała z tego, co się działo, ale, jak mówi Ewangelia, „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2, 19). Być może dzisiaj wiele spraw jest dla nas trudnych i niezrozumiałych. Trzeba więc, jak Maryja, w modlitewnym zamyśleniu pochylić się nad Dzieciątkiem, dostrzec w Nim swojego Zbawiciela i pozwolić się poprowadzić, ufając, że On najlepiej wie, co dla nas dobre.
Ewangelia opowiada, że wszyscy, którym pasterze mówili o wydarzeniu w betlejemskiej grocie, dziwili się ich słowom i ogarniało ich zdumienie. Na tę postawę zwrócił uwagę kilka lat temu Ojciec Święty Franciszek w refleksji o świętowaniu Bożego Narodzenia. Aby owocnie obchodzić to święto, jesteśmy wezwani do zatrzymania się w trzech „miejscach” zdumienia: człowiek, historia i Kościół.
Pierwszym miejscem jest bliźni, w którym trzeba rozpoznać brata, ponieważ od chwili Narodzenia Jezusa każde oblicze nosi w sobie podobiznę Syna Bożego.
Drugim miejscem zdumienia jest historia, w której Bóg się objawia. Jak zauważa Papież, „lubi mieszać karty”. Pan strąca władców z tronu, wywyższa pokornych, głodnych nasyca dobrami, a bogatych odprawia z niczym – jak śpiewa Maryja w Magnificat.
Trzecim miejscem zdumienia jest Kościół, który należy postrzegać oczyma wiary, widząc w nim obecnego i działającego Chrystusa.
Niech Ona, Maryja, pomoże nam doświadczyć zdumienia – tych trzech zdumień: bliźni, historia i Kościół – z powodu narodzin Jezusa, daru nad darami, niezasłużonego podarunku, który przynosi nam zbawienie. Spotkanie z Jezusem sprawi, że także my odczujemy to wielkie zdumienie. Ale nie możemy mieć tego zdumienia, nie możemy spotkać Jezusa, jeśli nie spotkamy Go w drugim człowieku, w historii i w Kościele.
Nie bez powodu właśnie dziś obchodzimy ustanowiony w 1967 roku przez św. Pawła VI Światowy Dzień Pokoju. Maryja zrodziła Księcia Pokoju i czcimy Ją jako Królową Pokoju. W Jej ręce powierzamy niezwykle pilną sprawę pokoju, zwłaszcza w tylu miejscach na świecie, gdzie trwa wojna. W minionym roku według specjalistów toczyły się aż 183 konflikty zbrojne, co pokazuje, jak aktualna jest ta intencja. Nie zapominajmy jednak, że prawdziwy pokój nie jest czymś, co człowiek może sam osiągnąć lub co wynika jedynie z politycznych układów. Jest on przede wszystkim Bożym darem, o który trzeba nieustannie prosić, a zarazem zobowiązaniem, które wymaga cierpliwego wysiłku i zaangażowania w jego budowanie dzień po dniu.
Kazania-homilie: Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
o. Marcin Zubik CSsR (niedziela, 01 stycznia 2012 roku, Rok B, II)
o. Marian Krakowski CSsR (wtorek, 01 stycznia 2013 roku, Rok C, I)
o. Łukasz Listopad CSsR (środa, 01 stycznia 2014 roku, Rok A, II)
o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR (czwartek, 01 stycznia 2015 roku, Rok B, I)
br. diakon Tomasz Mikołajczyk CSsR (piątek, 01 stycznia 2016 roku, Rok C, II)
o. Piotr Podraza CSsR (niedziela, 01 stycznia 2017 roku, Rok A, I)
o. Paweł Drobot CSsR (poniedziałek, 01 stycznia 2018 roku, Rok B, II)
o. Andrzej Szorc CSsR (wtorek, 01 stycznia 2019 roku, Rok C, I)
o. Łukasz Listopad CSsR (środa, 01 stycznia 2020 roku, Rok A, II)
o. Arkadiusz Buszka CSsR (piątek, 01 stycznia 2021 roku, Rok B, I)
o. Kazimierz Fryzeł CSsR (sobota, 01 stycznia 2022 roku, Rok C, II)
o. Łukasz Baran CSsR (niedziela, 01 stycznia 2023 roku, Rok A, I)
o. Paweł Drobot CSsR (poniedziałek, 01 stycznia 2024 roku, Rok B, II)
o. Piotr Andrukiewicz CSsR (środa, 01 stycznia 2025 roku, Rok C, I)
Drukuj...
Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów obecnie przełożony domu zakonnego w Łomnicy-Zdrój oraz Przewodniczący Centrum
Apostolstwa i Duchowości Redemptorystów (CADR) – Łomnica-Zdrój
o. Piotr Andrukiewicz CSsR