Nawrócenie św. Pawła Apostoła – święto - Homilie Rok C 2024/25

Nawrócenie św. Pawła Apostoła – święto

Czwartek, 25 stycznia 2025 roku, II tydzień zwykły, Rok C, I

Prawdopodobnie mało kto spodziewałby się, że Szaweł z Tarsu, gorliwy wyznawca judaizmu i początkowo prześladowca chrześcijan, stanie się ostatecznie Apostołem Chrystusa, Jego gorliwym głosicielem, szczególnie w misji głoszenia Ewangelii narodom pogańskim. Ten wybór Boga był niezwykle zaskakujący nie tylko dla chrześcijan, którzy dowiedziawszy się o tym, nie mogli wyjść ze zdziwienia, ale także dla samego Szawła, któremu nawet w najśmielszych snach nie śniło się coś podobnego.

Pan Bóg z pewnością wiedział, że jako chrześcijanie różnych pokoleń i okresów historii będziemy potrzebować takiego przykładu przemiany, jak ta, która dokonała się w Szawle z Tarsu. Przyjmując wiarę w Chrystusa, całkowicie odmienił swoje życie. Jego historia jest zaproszeniem także dla nas, współczesnych, do współpracy z łaską Bożą, która może dokonać w nas wielkich dzieł, jeśli tylko pozwolimy na to Bogu, otwierając przed Nim najskrytsze zakamarki naszego życia.

Każda nasza spowiedź jest spotkaniem z Jezusem „pod Damaszkiem naszego życia, naszego dziś”, kiedy On, nasz Zbawiciel, rozświetla światłem swojej łaski najciemniejsze zakamarki naszego serca. Dzięki temu możemy wyjść z nich na wolność i cieszyć się byciem Bożym dzieckiem, Jego umiłowanym synem lub córką. „Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”. Warto, wzorem św. Pawła, zadać Jezusowi pytanie: „Co mam czynić, Panie? Jak mogę wytrwać przy Tobie we współpracy z Twoją łaską?”. Nasze działania, choć niewielkie, będą wówczas wyrazem pokory i zaproszeniem Boga do naszej codzienności przemienionej Jego miłosierdziem. Dzięki temu pytaniu: „Co mam czynić, Panie?”, być może nie będziemy się tak łatwo zniechęcać w obliczu wyzwań, trudności czy niepowodzeń. Wsłuchani w głos Jezusa i posłuszni Jego woli, będziemy zmobilizowani, by na wzór św. Pawła podążać za Nim tam, gdzie tego zapragnie, nawet jeśli wyda się to trudne czy wręcz niemożliwe. „Wystarczy ci mojej łaski, moc bowiem w słabości się doskonali”.

Od momentu spotkania z Jezusem pod Damaszkiem, Paweł szczerze nawrócił się do Boga i przylgnął do Niego całym sercem. Jego relacja z Bogiem przestała być formalistyczna, oparta jedynie na tradycji, a stała się żywą relacją z Jezusem Chrystusem, opartą na miłości i zaufaniu. Paweł zaczął głosić Ewangelię, biorąc sobie głęboko do serca nakaz misyjny zawarty w fragmencie Ewangelii przypadającym na dzisiejsze święto: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Szaweł – odtąd już jako Paweł (co oznacza „mały” lub „skromny”) – robił wszystko, co w jego mocy, by wypełnić polecenie Jezusa. Sam umniejszał się, zachowując skromność życia, by chlubić się jedynie krzyżem Chrystusa, którego tak bardzo ukochał. Był gotów ponosić liczne ofiary, niewygody i prześladowania, aby głosić Ewangelię mimo wszystko, nie szczędząc własnego zdrowia i życia, które ostatecznie oddał, umierając ścięty mieczem jako męczennik Kościoła.

Pięknie oddaje to modlitwa z dzisiejszej liturgii:

„Boże, któryś cały świat pouczył słowem głoszonym przez św. Pawła Apostoła, daj nam, prosimy, abyśmy, czcząc jego nawrócenie, zdążali do Ciebie za jego przykładem”.

Niech przykład Szawła, który stał się św. Pawłem, mobilizuje nas i inspiruje do tego, by nie roztrwonić łask i darów, jakie daje nam Jezus, oraz by każdego dnia konsekwentnie przeżywać swoje nawrócenie, które prowadzi nas coraz bliżej Boga.

Życie św. Pawła przypomina nam, że każda droga ku Bogu zaczyna się od otwarcia serca na Jego łaskę. Niech przykład Apostoła Narodów będzie dla nas inspiracją do odwagi w podejmowaniu duchowych przemian, do głoszenia Dobrej Nowiny w codzienności i do wytrwałego dążenia do świętości. Nawet w chwilach trudności pamiętajmy, że to Bóg nas umacnia, a Jego łaska jest wystarczająca, by pokonać wszelkie słabości. Idźmy zatem za Jezusem, jak św. Paweł, z ufnością powierzając Mu swoje życie.