Piątek, 14 marca 2025 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

„U Pana jest bowiem łaska, u Niego obfite odkupienie” (Ps 130(129), 7). W tym wersecie Psalmu 130 św. Alfons M. de Liguori (1696–1787) odkrył wielką prawdę o Bogu, który odkupił każdego człowieka, zwłaszcza tego najbardziej opuszczonego, grzesznego, pogardzanego i żyjącego na peryferiach bogatych społeczeństw. „Copiosa apud Eum redemptio” stało się mottem i programem założonego przez niego Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela w 1732 r., aby głosiło „obfite odkupienie” w Jezusie Chrystusie, który przyszedł, „aby nikt nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

 

„Jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał – żyć będzie” (Ez 18, 21). Prorok Ezechiel (Jechezkel, „Bóg umacnia”; ok. 592 r. p.n.e. został powołany na proroka i swój urząd sprawował do ok. 570 r. p.n.e.) kreśli przed oczyma swoich rodaków ekonomię zbawczą Boga, opartą na prawie i sprawiedliwości. „Przewrotne i krnąbrne pokolenie” uważa ten sposób postępowania Pana za niesłuszny. Natomiast Pan wyrzuca im: „Czy raczej wasze postępowanie nie jest przewrotne?” (Ez 18, 25). Pan daje każdemu człowiekowi, a zwłaszcza „występnemu” i „bezbożnemu”, wielką nadzieję na życie wieczne oraz obietnicę, że „nie będą mu policzone żadne grzechy, jakie popełnił”, pod warunkiem, że „występny porzuci wszystkie swoje grzechy, które popełniał”, a „bezbożny odstąpi od bezbożności”, będzie żył według Praw Bożych i „postępował według prawa i sprawiedliwości” (por. Ez 18, 27).

 

Myślę, że tę Bożą ekonomię nawracania się, przebaczenia i życia dzięki sprawiedliwości dobrze zrozumieli i zaakceptowali przedstawiciele „domu Izraela”. Problemem był dla nich natomiast casus tzw. człowieka sprawiedliwego, za którego uważał się każdy należący z urodzenia do Narodu Wybranego, zwłaszcza – jak za czasów Jezusa – faryzeusze oraz uczeni w Piśmie i Prawie. „A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości… Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu policzony, ale umrze on z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił” (Ez 18, 24-25). Jest to bardzo ciekawa i pouczająca prawda dla każdego z nas, wierzących, przeżywających Wielki Post – czas upragniony, czas nawrócenia i czas zbawienia. Nawróconemu występnemu i bezbożnemu człowiekowi „nie będą policzone żadne grzechy, jakie popełnił”, natomiast „sprawiedliwemu, który odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło”, „żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie policzony, ale umrze on z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił” (por. Ez 18, 22; 24–25).

 

Zauważmy to, czego naucza Kościół Powszechny: że aktualny stan duchowo-moralny decyduje o naszym wiecznym życiu lub wiecznej śmierci. „Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?” (Ps 130(129), 3).

 

„Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów” (Mt 5, 20). Jezus w dzisiejszej Ewangelii nie tylko kontynuuje dyskurs proroka Ezechiela na temat moralnie dobrego postępowania w oparciu o prawo i sprawiedliwość – zarówno Bożą, jak i ludzką – ale podnosi je na wyższy poziom. Nie tylko ten człowiek, który dopuścił się zabójstwa, podlega sądowi, ale również ten, „kto się gniewa na swego brata”, mówi mu „Raka” („pusta głowa” lub „człowiek godny pogardy”), a ten, który rzecze mu „Bezbożniku”, podlega nawet „karze piekła ognistego” (por. Mt 5, 22–23). W sposób oczywisty – według Jezusa – zostaje „przekroczone” to, co zostało ustanowione w przykazaniu: „Nie zabijaj” – ani w sposób fizyczny, ani moralny, ani psychiczny. Jezus uwydatnia i wyciąga grzech z jego tajemnego i intymnego centrum: z serca człowieka. Nie wystarczy ustanowić tylko podstawowego prawa: „Nie zabijaj”. Jezus mówi: wyzbądź się nienawiści z serca, wyzbądź się pogardy dla drugiego człowieka – twojego brata. Słowa ludzkie mogą być jak kamienie, a zatem stać się niewłaściwą i groźną „bronią”, która głęboko rani, a nawet „zabija” to, co kruche, niewinne i bezbronne.

 

Na te głęboko niszczące „efekty-konsekwencje” zwrócił uwagę św. Paweł, pisząc z ironią do nowo założonej przez siebie wspólnoty chrześcijan: „A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli” (Ga 5, 15).

 

„Można pokonać drugiego tylko wtedy, jeśli pozostawi się go, aby jego nikczemność wypaliła się w nim samym, nie dając mu tego, czego szuka, czyli sprzeciwu, a wraz z nim kolejnej nikczemności, dzięki której będzie się rozpalał. Zło staje się bezradne, jeśli nie znajdzie żadnego obiektu, żadnego sprzeciwu, ale zostanie natychmiast przyjęte i cierpliwie przemilczane” (Dietrich Bonhoeffer, ur. 4 lutego 1906 we Wrocławiu, zm. 9 kwietnia 1945 w obozie koncentracyjnym we Flossenbürgu).

 

 

 

 

Kazania-homilie: Piątek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (02 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Wodka CSsR  (22 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (14 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela CSsR senior  (27 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (19 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (10 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (23 lutego 2018 roku, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (15 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (06 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (26 lutego 2021 roku, Rok B, I)

o. Rafał Nowak CSsR  (11 marca 2022 roku, Rok C, II)

o. Piotr Mazur CSsR  (02 marca 2023 roku, Rok A, I)

o. Paweł Drobot CSsR  (23 lutego 2024 roku, Rok B, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (14 marca 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana,
obecnie wykładowca teologii moralnej (bioetyka) w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów – Kraków