Wtorek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu

 

 

 

Wtorek, 25 marca 2025 roku, III tydzień Wielkiego Postu, Rok C, I

25 marca: Dzień Świętości Życia połączony z Duchową Adopcją Dziecka Poczętego

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Emmanuel – Bóg z nami

Centralnym tematem dzisiejszej uroczystości jest wydarzenie Wcielenia. Jezus Chrystus, Syn Boży, przyjął ludzkie ciało i stał się człowiekiem. Bóg, realizując swoje odwieczne plany, wybrał Maryję, aby stała się Matką Syna Bożego.

 

Maryja, mimo własnych pragnień i życiowych planów, była otwarta na to, co nieznane. Stąd Jej gotowość do odczytywania Bożego słowa, przyjęcia go i wypełniania. „Ona – jak pisał Benedykt XVI – czuła się w słowie Bożym jak u siebie w domu. Wchodziła i wychodziła z niego, myślała, czuła, mówiła i żyła słowem Bożym tak dalece, że dzięki Jej słowu Słowo Boże stało się ciałem”.

 

Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje nam ostry kontrast między wiarą a niedowiarstwem, ufnością a zwątpieniem. Oto Achaz, król Judy, jest na skraju załamania z powodu niebezpieczeństwa, w jakim znajduje się jego królestwo. Izajasz wygłasza mu proroctwo: „Bądź spokojny, nie bój się!” (Iz 7, 4). To piękne słowa, lecz Achaz potrzebuje czegoś konkretnego – oddziałów wojskowych, sojuszy. Mówi: „Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę” (Iz 7, 12), ale w głębi serca po prostu nie wierzy, że Bóg może zatrzymać inwazję nieprzyjacielskich armii.

 

Prorok Izajasz pyta więc: „Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, że uprzykrzacie się także mojemu Bogu?” (Iz 7, 13). To pytanie dotyczy nie tylko samego Achaza. W całej Biblii, począwszy od Księgi Rodzaju, znajdujemy wiele przykładów tego, jak ludzie niedowierzają, że Bóg się o nich zatroszczy. Oto jak uprzykrzamy się Panu!

 

Achaz nie wierzy, że Bóg może powstrzymać najazd, że może walczyć za swój lud i go obronić. Jednak Pan w swoich obietnicach idzie jeszcze dalej: „Oto panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel”, co znaczy: „Bóg z nami” (Iz 7, 14). Chociaż bezpośrednim wypełnieniem tego proroctwa wydawały się narodziny syna króla Achaza, sprawiedliwego Ezechiasza, Bóg zamierzył coś nieporównanie większego – oto czysta Dziewica imieniem Maryja porodzi Syna, który prawdziwie będzie „Emmanuelem” – Bogiem z nami (por. Iz 8, 14).

 

W przeciwieństwie do Achaza Maryja nie „uprzykrza się” Bogu. Odpowiada na zwiastowanie anioła z wiarą i zaufaniem. Pyta, jak to się stanie, lecz gdy anioł zapewnia Ją, że „dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”, stwierdza po prostu: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego” (Łk 1, 37-38).

 

Trudno jest nam zdobyć się na taką wiarę i zaufanie, jakie miała Maryja. Pamiętajmy jednak, że Bóg już uczynił dla nas to, co niemożliwe. Zesłał nam Emmanuela, Tego, który stał się człowiekiem, aby wybawić nas od grzechów i być z nami przez całą wieczność.

 

Bóg mówi do nas na wiele sposobów. Może to czynić również przez anioła, ale najczęściej posługuje się życiowymi wydarzeniami i drugim człowiekiem – nawet takim, który nie musi być tego świadomy. Maryja odpowiedziała archaniołowi Gabrielowi zwiastującemu dobrą nowinę jednym słowem. Przyczyniła się w ten sposób do przemiany losów świata. Czy my również potrafimy usłyszeć Boży głos w naszej codzienności? Czy jesteśmy gotowi, by jak Maryja odpowiedzieć: „Niech mi się stanie według słowa Twego”? (Łk 1, 38). Jeżeli tak, to jest to, sposób by zwiastując Dobrą Nowinę swoim życiem, czynić świat bardziej ludzkim.

 

Na Wcielenie Słowa i Misterium Paschalne warto patrzeć łącznie, odkrywając głęboki związek między nimi. Męka i śmierć Jezusa Chrystusa to konsekwencja faktu, że Słowo stało się ciałem. Także nasze życie w świetle wiary powinniśmy postrzegać całościowo, nie wybierając tylko tego, co sentymentalne i miłe:

„Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało. Spraw, abyśmy, wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze” (Kolekta).

 

 

 

 

 

 

 

 

 Kazania-homilie:  Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

o. Marek Raczkiewicz CSsR  (25 marca 2011 roku, Rok A, I – Piątek drugiego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Andrzej Szorc CSsR  (26 marca 2012 roku, Rok B, II – Poniedziałek piątego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Paweł Drobot CSsR   (poniedziałek, 08 kwietnia 2013 roku, Rok C, I)

o. Zdzisław Stanula CSsR  (25 marca 2014 roku, Rok A, II – Wtorek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (25 marca 2015 roku, Rok B, I – Środa piątego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (25 marca 2015 roku, Rok B, I – Środa piątego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Łukasz Listopad CSsR  (04 kwietnia 2016 roku, Rok C, II – Poniedziałek piątego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Tomasz Mular CSsR  (25 marca 2017 roku, Rok A, I – Sobota trzeciego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Andrzej Szorc CSsR  (poniedziałek, 09 kwietnia 2018 roku, Rok B, II)

o. Maciej Nowak CSsR  (poniedziałek, 25 marca 2019 roku, Rok C, I – Poniedziałek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Paweł Mroczek CSsR  (25 marca 2020 roku, Rok A, II –  Środa czwartego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (25 marca 2021 roku, Rok B, I – Czwartek piątego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Jacek Zdrzałek CSsR  (25 marca 2022 roku, Rok C, II – Piątek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (25 marca 2023 roku, Rok A, I – Sobota czwartego tygodnia Wielkiego Postu) 

o. Stanisław Paprocki CSsR  (poniedziałek, 08 kwietnia 2024 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (25 marca 2025 roku, Rok C, I – Wtorek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie, wykładowca homiletyki w Instytucie Teologicznym
Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika oraz w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie – Lublin