Sobota, 5 kwietnia 2025 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Chrześcijanin, który pragnie całym sercem być wierny Bogu, idzie za Jezusem Chrystusem. Na tej drodze, umacniając się modlitwą, Słowem Bożym, liturgią i wspólnotą, stopniowo staje się świadkiem zmartwychwstałego Pana. Wiara, którą otrzymał we wspólnocie Kościoła i w której dojrzewa, zapewnia go o życiu wiecznym, stanowiącym cel ziemskiej wędrówki. Życie Chrystusa, które pulsuje w wierzącym, pozwala mu pokonywać przeciwności, jakie napotyka w swoim życiu, w tym także prześladowania, które – w większym lub mniejszym stopniu – wpisane są w to powołanie.

 

Zapowiedź tej drogi dostrzegamy już w dzisiejszym pierwszym czytaniu, w którym prorok Jeremiasz opowiada o swoich wewnętrznych przeżyciach związanych z misją, którą pełni. Uświadamia sobie, że są ludzie, którzy postanawiają go zgładzić – z późniejszego kontekstu wynika, że to jego rodacy z Anatot (Jer 11, 21). Świadomy swojej niewinności, porównuje się do baranka prowadzonego na rzeź. Podobny obraz odnajdujemy w czwartej pieśni cierpiącego Sługi Jahwe (Iz 53, 7), co przywodzi na myśl zapowiedź Mesjasza, który cierpi i oddaje życie za grzechy świata.

 

W dzisiejszej Ewangelii również dostrzegamy podział wśród ludzi po nauczaniu Jezusa. Jedni są zdumieni Jego słowem, inni zaś zamierzają Go pojmać. Nawet rozsądne uwagi Nikodema, zachęcające do rozmowy z Jezusem, spotykają się z ironicznym zacietrzewieniem.

 

Historia Kościoła ukazuje nam, że w każdej epoce byli świadkowie, którzy głosili Ewangelię i przyczyniali się do jego wzrostu. Jedni ich słuchali i przyjmowali wiarę, inni zaś podnosili na nich ręce, sprawiając, że cierpieli ze względu na Jezusa Chrystusa. Jednak moc wiary była i jest silniejsza od ziemskich przeciwników, próbujących uciszyć chrześcijan, ponieważ sięga poza granice śmierci i daje pewność życia wiecznego. Pomimo różnych przeciwności, niezależnie od zastosowanych środków, nic nie jest w stanie powstrzymać Ewangelii. Zwiastowana dobra nowina posiada bowiem niezwykłą siłę przyciągania – niczym magnes przyciąga opiłki żelaza.

 

Pisarz Arnobiusz z Sikki, żyjący w IV wieku w Afryce Północnej, w swoim dziele Przeciw poganom ukazuje tę niezwykłą moc chrześcijaństwa. Sprawiła ona, że różne grupy społeczne, świadome ryzyka śmierci, przystępowały do Kościoła. Czytamy w jego dziele:

„Czy nie przekonują was przynajmniej te świadectwa wiary, że w tak krótkim czasie tajemnice tego imienia [Jezusa Chrystusa] rozprzestrzeniły się już na całą ziemię? Że nie pozostał już żaden naród, tak barbarzyński w swoich obyczajach i tak pozbawiony łagodności, który nawrócony przez Jego miłość, nie złagodziłby swojej surowości i nie stał się bardziej pokojowy, nie przeszedł do uczuć pokoju? Że oratorzy, gramatycy, retorzy, prawnicy i lekarze obdarzeni wielką pomysłowością, a nawet ci, którzy badają mniej znane teoretyczne aspekty filozofii, chętnie zwracają się do tej doktryny, gardząc tymi, którym wcześniej ufali? [...] Czy myślisz, że wszystko to dzieje się bez powodu i przypadkowo? Że takie dyspozycje umysłu powstają z przypadkowych impulsów? Czyż to wszystko nie jest cudem i zrządzeniem losu? Czy też może się zdarzyć bez interwencji Boga, że ma miejsce tak niezwykła liczba nawróceń dusz, że chociaż tortury i inne niezliczone męki cielesne wiszą nad głowami tych, którzy mają przyjąć wiarę, to jednak, przejęci rodzajem łagodnego przyciągania i miłości do cnoty, przyjmują chrześcijańską doktrynę, gdy ją poznają i przedkładają przyjaźń Chrystusa ponad wszystkie dobra tego świata?”.

 

Żyjąc w XXI wieku – pozornie odległym od czasów Jezusa, Apostołów czy Arnobiusza – także i my jesteśmy posłani w ten konkretny świat. Nie jesteśmy jednak sami, ponieważ nie idziemy w swoje imię, lecz w imię Chrystusa, który pragnie potwierdzać prawdę Ewangelii przemianą ludzkich serc. W tej misji spotkamy różnych ludzi: prześladowców, chcących uciszyć Ewangelię, oraz tych odważnych, jak Nikodem, niebojących się wypowiadać niepopularnych opinii.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Sobota czwartego tygodnia Wielkiego Postu

o. Mariusz Simonicz CSsR  (24 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (16 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (05 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (21 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Witold Szamburski CSsR  (12 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Witold Szamburski CSsR  (01 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o.  Stanisław Gruszka CSsR  (17 marca 2018 roku, Rok B, II )

o. Dariusz Pabiś CSsR  (06 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (28 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (20 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (02 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (25 marca 2023 roku, Rok A, I – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego)

o. Edmund Kowalski CSsR  (16 marca 2024 roku, Rok B, II)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (05 kwietnia 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów obecnie Przełożony wspólnoty redemptorystów w Tuchowie, oraz  wykładowca
teologii fundamentalnej w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie – Tuchów