Czwartek, 17 kwietnia 2024 roku, Święte Triduum Paschalne, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Rozpoczęliśmy dziś szczególny czas: święte Triduum Paschalne. Co w tym czasie jest takiego szczególnego? Wspominamy najważniejsze dla nas – dla naszego zbawienia – wydarzenia. Dziś Wielki Czwartek. Przypominamy sobie w sposób szczególny ten dzień, w którym Jezus Chrystus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwo i Eucharystię. Tabernakulum zostało puste. Dzwony i organy zamilkły. W tej ciszy i kontemplacji, która ma w nas wzbudzić jeszcze większe pragnienie bliskości Chrystusa, będziemy trwać do Wielkiej Soboty.

 

O tym, co Jezus dla nas uczynił w ten dzień – Wielki Czwartek – usłyszymy w słowach prefacji:

„On sam, jako prawdziwy i wieczny Kapłan, ustanawiając obrzęd wiekuistej Ofiary, pierwszy się Bogu oddał w zbawczej Ofierze i nam polecił ją składać na swoją pamiątkę”.

Chrystus, ustanawiając Eucharystię, już zapowiada, że daje nam w ten sposób siebie samego, że On jest doskonałą Ofiarą. Co więcej, jak usłyszymy w dalszej części prefacji: „Jego Ciało za nas wydane umacnia nas, gdy je spożywamy, a Krew za nas wylana obmywa nas, gdy ją pijemy”. Jeśli mamy w sobie prawdziwą wiarę, Eucharystia jest dla nas rzeczywistym umocnieniem, oczyszczeniem. To tu czerpiemy siły do walki ze złem i do wykonywania codziennych obowiązków.

 

Dzisiejsza liturgia słowa mocno podkreśla, czym dla nas jest Ciało i Krew Chrystusa, jak ważna jest dla nas Eucharystia. Warto sobie to przypominać i uświadamiać, szczególnie współcześnie, gdy to, co święte, jest tak często obrażane i znieważane… Izraelici spożywali Paschę na cześć Pana. Krwią zabitego baranka naznaczali drzwi, i dzięki temu omijało ich śmiertelne niebezpieczeństwo. Zobaczmy, jak piękne symbole i zapowiedź tego, co wydarzy się wiele lat później, mamy w tym wydarzeniu. Dla nas taką Paschą jest Eucharystia, a krew baranka zastępuje Krew Chrystusa. Może nie grozi nam śmierć w tym samym rozumieniu, ale podobnie jak krew baranka chroniła Izraelitów, tak dla nas Krew Chrystusa jest wybawieniem od śmierci wiecznej, obroną przed szatanem. „Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela” – jak śpiewamy w refrenie dzisiejszego Psalmu responsoryjnego. Pan Bóg zawarł z Izraelitami przymierze. Jezus Chrystus ustanowił nowe Przymierze, które trwa do dziś. Dzięki niemu możemy być w jedności z Bogiem. Słowa Listu św. Pawła do Koryntian uświadamiają nam, czym jest każda Msza Święta: jest głoszeniem zbawiennej śmierci naszego Pana, aż przyjdzie. Zresztą, wypowiadamy to w słowach „tajemnicy wiary”: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale” lub podobnych.

 

Czym jest Ostatnia Wieczerza, dowiadujemy się także z kolekty – modlitwy na początku dzisiejszej liturgii: Jednorodzony Syn Boży – Jezus Chrystus – pozostawia Kościołowi podczas niej „nową wiekuistą Ofiarę i Ucztę swojej miłości”. Dla nas powinna być ona źródłem pełni miłości i życia. To, w jaki sposób powinniśmy budować w naszym życiu postawę miłości, Jezus ukazuje poprzez gest umycia nóg. To symbol miłości i uniżenia. Skoro Pan i Nauczyciel umywa swoim uczniom nogi, to tym bardziej oni powinni tak czynić. Tutaj Jezus pokazuje, jak w swoim życiu mamy wypełniać przykazanie miłości: przede wszystkim poprzez służbę – Chrystus staje się dla nas sługą. Jego panowanie nie polega na bezwzględnej władzy, lecz na posłuszeństwie woli Ojca i pełnej miłości służbie drugiemu człowiekowi.

 

Dziś Jezus Chrystus już nie chodzi pomiędzy nami jako człowiek, ale powołuje i posyła swoich następców, którzy mają być właśnie takimi sługami. Jezus – Najwyższy i Wieczny Kapłan – jest obecny wśród nas w sakramentach, szczególnie w Eucharystii i w drugim człowieku, zwłaszcza w osobie kapłana. Wielki Czwartek to dzień ustanowienia dwóch sakramentów: Eucharystii i kapłaństwa. Jezus obecny w sakramentalnej Komunii Świętej nas umacnia – a nie byłoby możliwe przyjmowanie Go w ten sposób do serca bez kapłanów. Wszędzie mówi się o kryzysie powołań, a może bardziej obecny jest kryzys powołanych? Jezus ciągle wzywa swoich uczniów do służby w kapłaństwie, jednak wiele zależy od odpowiedzi ze strony człowieka. Współcześnie Eucharystia i kapłaństwo są często znieważane, obrażane – dlatego tak bardzo potrzebna jest modlitwa z naszej strony. Modlitwa w intencji powołań kapłańskich i w intencji powołanych do tej służby.

 

Trwajmy dziś w szczególnym dziękczynieniu Chrystusowi. Dziękujmy za Jego obecność w Najświętszym Sakramencie. Dziękujmy za Jego Ofiarę, która jest dla nas ratunkiem i umocnieniem. Dziękujmy za kapłanów, którzy pojawili się w naszym życiu – poprzez których otrzymujemy sakramenty, którzy pomagają nam umocnić wiarę i kroczyć tą drogą do zbawienia. Kształtujmy w sobie też postawę służby w miłości, której przykład pozostawił nam Jezus Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy.

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Wielki Czwartek – Msza Wieczerzy Pańskiej

o. Ryszard Bożek CSsR  (21 kwietnia 2011 roku, Rok A, I)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (05 kwietnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Marcin Zubik CSsR  (28 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Krzysztof Dworak CSsR  (17 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Ryszard Bożek CSsR  (o2 kwietnia 2015 roku, Rok B, I)

o. Dariusz Paszyński CSsR  (24 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (13 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (29 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (18 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Sylwester Cabała CSsR  (09 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (01 kwietnia 2021 roku, Rok B, I)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (14 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (06 kwietnia 2023 roku, Rok A, I)

o. Rafał Nowak CSsR  (28 marca 2024 roku, Rok B, II)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (17 kwietnia 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...  

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, duszpasterz oraz katecheta w Parafii Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg