Wtorek, 29 kwietnia 2025 roku, II tydzień wielkanocny, Rok C, I
Św. Katarzyna ze Sieny, dziewica i doktor Kościoła, patronka Europy

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Drodzy Bracia i Siostry,

Kiedy patrzymy na historię zbawienia ludzkości, możemy zauważyć, że Pan Bóg zazwyczaj wybiera to, co w oczach ludzi ma niewielkie znaczenie, a czasem nawet jest pogardzane. Właśnie poprzez ten zabieg ukazuje swoją wszechmoc i troskę o świat.

 

Ta prawda znajduje odzwierciedlenie również w kulturze. Wybitny katolicki pisarz, John Ronald Reuel Tolkien, w światowym bestsellerze Władca Pierścieni zanotował takie oto spostrzeżenie:

„Saruman jest pewny, że jedynie wielka moc może trzymać zło w szachu – powiedział Gandalf Szary. – Ja uważam inaczej. Odkryłem, że to drobiazgów i codziennych uczynków zwykłych ludzi zło nienawidzi najbardziej – najprostszej życzliwości i miłości”.

 

Św. Katarzyna ze Sieny, której święto obchodzimy dziś w liturgii, była właśnie taką niepozorną kobietą, która przez drobne uczynki miłości wpłynęła na losy Europy i świata. W wieku siedmiu lat złożyła Panu Bogu ślub dozgonnej czystości – wbrew woli rodziców, którzy planowali jak najszybciej wydać ją za mąż. Została przyjęta do III Zakonu św. Dominika, a sława jej świętości szybko rozniosła się wśród ludzi. Znana była z wielkiej troskliwości, a także z szybkiego niesienia pomocy i pociechy innym. Po spotkaniu i rozmowie z nią wielu ludzi się nawracało i po latach przystępowało do spowiedzi świętej.

 

Te niewielkie, codzienne uczynki dobroci przynosiły tak wielkie owoce, że liczyli się z nią zarówno władcy świeccy, jak i duchowni. W czasie, gdy żyła, papiestwo przeżywało ogromny kryzys. Pomogła przezwyciężyć sytuację, w której trzech ludzi równocześnie rościło sobie prawo do tronu Piotrowego. Gdy już udało się ten kryzys zażegnać, udała się do Awinionu i nakłoniła papieża Grzegorza XI, aby powrócił do Rzymu. Umierając, miała zaledwie 33 lata.

 

Przykład św. Katarzyny ze Sieny ukazuje nam, jak bardzo małe gesty miłości wobec bliźniego mogą wpływać na losy ludzi, państw i Kościoła. Wedle słów Chrystusa, który mówi dziś: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom”.

 

Ludzie prości to ci, którzy wierzą Bogu, ufają bezgranicznie Jego słowu i według niego żyją. Nie oglądają się na to, co powiedzą inni – czy ich nie wyśmieją, czy nie będą drwić z ich pobożności. To, co głupie i niepozorne w oczach świata, w oczach Pana Boga ma ogromną wartość.

 

Drodzy Bracia i Siostry,

Z tego naszego „niewiele”, z małych uczynków miłości, Pan Bóg może uczynić bardzo wiele. To On daje wzrost. On sprawia, że drobne gesty, motywowane miłością, zmieniają ludzi i otaczający nas świat na lepsze. Ofiarujmy Panu Bogu każdy swój dobry uczynek, by przyniósł chwałę Jemu, a nie nam – a zobaczymy, jak piękne wyda owoce.

 

Chrześcijanie pierwszych wieków zdobywali ludzi dla Chrystusa nie przez wielkie akcje ewangelizacyjne, ale codzienną miłość, jaką sobie nawzajem okazywali. „Patrzcie, jak oni się miłują!” – wołali poganie, i dzięki świadectwu chrześcijan zaczynali wierzyć w Jezusa Chrystusa.

 

Wielu z nas doświadcza dziś bolesnego odchodzenia swoich bliskich od wiary i Kościoła. Uporczywe przekonywanie, argumentowanie, a nawet straszenie zazwyczaj niewiele daje, a często tylko pogarsza sytuację. Za to świadectwo miłości i życie zgodne z Ewangelią ma moc nawracania ludzkich dusz.

 

„Człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków aniżeli nauczycieli; a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami” – mówił św. papież Paweł VI (Evangelii nuntiandi, n. 41).

 

Troszczmy się o świadectwo naszego życia i naszych codziennych uczynków, a dzięki temu będziemy ewangelizować ludzi wokół nas. Jedno dobre słowo, jeden gest życzliwości – często mają ogromną moc kruszenia ludzkich serc i zwracania ich ku Bogu.

 

W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy słowa naszego Pana: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”.

 

Cichość i pokora serca to nie są cechy podziwiane wśród ludzi. Częściej spotykają się z pogardą niż uznaniem. A jednak właśnie taka postawa podoba się Panu Bogu i przez Niego jest nagradzana stokrotnie. Tym kierowała się w swoim życiu św. Katarzyna ze Sieny. Dziś widzimy wspaniałe owoce, jakie przyniosło jej krótkie życie.

 

Nie musimy robić wielkich rzeczy, aby Bóg przez nas działał. Wystarczy, że w zwykłej codzienności będziemy wybierać miłość – w słowie, w geście, w spojrzeniu pełnym dobra. Jedno ciepłe słowo do domownika, uśmiech do sąsiada, pomoc dla starszej osoby, modlitwa za tego, kto nas skrzywdził – to właśnie są te małe kroki, które zmieniają świat.

 

Dlatego dzisiaj zadajmy sobie konkretne pytanie: jaki drobny uczynek miłości mogę ofiarować Bogu jeszcze dziś? Komu mogę okazać życzliwość, komu przebaczyć, z kim pojednać się w sercu? Niech ten tydzień stanie się czasem maleńkich, lecz świętych decyzji.

 

Niech jej przykład umocni nas w przekonaniu, że wielkie dzieła Boże dokonują się przez naszą drobną miłość w codzienności.

 

Bo nie trzeba być wielkim, by czynić wielkie rzeczy – wystarczy być wiernym w małych. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Katarzyny ze Sieny,
                            dziewicy i doktora Kościoła, patronki Europy

o. Andrzej Szorc CSsR  (poniedziałek, 29 kwietnia 2013 roku, Rok C, I)

o. Maciej Ziębiec CSsR  (środa, 29 kwietnia 2015 roku, Rok B, I)

o. Adam Kośla CSsR  (piątek, 29 kwietnia 2016 roku, Rok C, II)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (sobota, 29 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (poniedziałek, 29 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Edmund Kowalski CSsR  (środa, 29 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Tomasz Mular CSsR  (czwartek, 29 kwietnia 2021 roku, Rok B, I)

o. Łukasz Listopad CSsR  (piątek, 29 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

o. Wojciech Wilgowicz CSsR  (poniedziałek, 29 kwietnia 2024 roku, Rok B, II)

o. Patryk Reczek CSsR  (wtorek, 29 kwietnia 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...  

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej – Tuchów