Poniedziałek, 28 listopada 2016 roku, I tydzień Adwentu, Rok A, I

Słowo Boże skierowane do nas dzisiaj mówi nam z nieukrywaną radością i nadzieją o czasach mesjańskich, których cechami charakterystycznymi będzie pokój, jedność między zwaśnionymi narodami i wspólnota z Bogiem ludzi, którzy uwierzą w posłannictwo Mesjasza – Jezusa Chrystusa.

Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem. Prorok Izajasz („Jahwe jest zbawieniem”, 765-701 p. n. Chr.), nasz pierwszy adwentowy przewodnik, w swym proroczym widzeniu roztacza przed swoimi rodakami, uwikłanymi w polityczne intrygi i zbyteczne wojny z sąsiadami, przepiękny obraz jedności i pokoju między narodami zgromadzonymi na „górze świątyni Pana”. Przyjdzie upragniony czas („pełnia czasu” – przyjście obiecanego Mesjasza), kiedy wszystkie ludy i narody nauczą się „dróg Pańskich i będą kroczyli Jego ścieżkami”, „bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem”.

Jezus Chrystus, osobowe Prawo Bożego miłosierdzia i ostateczne Słowo Bożego objawienia, w radykalny sposób odmieni relacje międzyludzkie. Kiedy ludy i narody wreszcie uświadomią sobie, że są braćmi i siostrami, dziećmi jedynego i prawdziwego Boga – „naszego Ojca w niebie”, wtedy narzędzia wojny, zbrodni i zniszczenia – miecze i włócznie – zostaną przekute w narzędzia pokojowego współistnienia i współpracy między narodami (lemiesze i sierpy). Wspaniałe dzieło pokoju i współpracy między zwaśnionymi ludami i narodami dokona się tylko pod warunkiem „spotkania się z Panem” i uznania Go za jedynego Boga, Władcę i Króla Wszechświata. Stąd radosny śpiew: „Idźmy z radością na spotkanie Pana” (z dzisiejszego Ps 122).

Wielu ze Wschodu i Zachodu przyjdzie do królestwa niebieskiego. Jak, kiedy i gdzie możemy spotkać Pana? Wspomniani dzisiaj patriarchowie, Abraham, Izaak i Jakub, najpierw uwierzyli Bogu „na słowo”, a następnie widzieli Boga „twarzą w twarz” i z Nim prowadzili nieustanny dialog, podczas swojej trudnej i wymagającej wielu wyrzeczeń oraz zwycięskich prób pielgrzymki wiary. Prorocy, powołani przez Boga, słuchali, medytowali i przekazywali innym ludziom i narodom usłyszane słowo Boga. Byli oni widomymi znakami obecności i działania Boga wśród swojego ludu i ościennych narodów.

Inni, bardziej uprzywilejowani, jak Maryja, Józef czy Jan Chrzciciel, następni przewodnicy na naszej drodze adwentowej, przyjęli, medytowali i realizowali słowo Boże na co dzień w swoim życiu. My, „błogosławieni, którzy nie widzieliśmy, a uwierzyliśmy” „Słowu, które stało się Ciałem” oraz wielkim świadkom dzieła Wcielenia i Odkupienia, pragniemy podczas naszego adwentowego oczekiwania przybliżać się do Boga, a wtedy On napewno przybliży się się do nas i będzie „Emmanuelem – Bogiem z nami”, jak to uczynił podczas lektury dzisiejszej Ewangelii i jak tego dokona w Eucharystii. Trzeba być zawsze przygotowanym na Jego przyjście, co więcej, można nawet wyjść Mu na spotkanie.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go. Po zakończeniu wspaniałego Kazania na Górze i po uzdrowieniu chorego na trąd Jezus w otoczeniu swoich uczniów i „wielkich tłumów” powraca do portowego miasta Kafarnaum. Zanim uda się do domu Piotra i Andrzeja oraz powoła celnika Lewiego – Mateusza, o dziwo, wychodzi Mu na spotkanie nie tylko poganin, ale przede wszystkim, w tej samej osobie, znienawidzony przedstawiciel wojsk okupacyjnych Izraela.

Paradoksalnie, poganin i rzymski setnik nie został odtrącony, wzgardzony czy po prostu ominięty z daleka przez „pobożnego Żyda”, lecz publicznie pochwalony przez Jezusa, Mistrza z Nazaretu, za „wielką wiarę”, której nie znalazł obecnie nawet w Izraelu! Niech słowa rzymskiego, odważnego i pokornego żołnierza, które weszły na trwałe do kanonu Mszy Świętej – „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo” – staną się naszą codzienną, pokorną i adwentową modlitwą. A wtedy, prędzej czy później, usłyszymy odpowiedź i zapewnienie samego Jezusa Chrystusa: „Przyjdę i uzdrowię go”. „Przyjdę i uzdrowię ciebie, twoje dziecko, twoją mamę czy męża”. Czy wierzysz Bogu na słowo?

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna
– specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana – Rzym