Czwartek 02 lutego 2017 roku, IV tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

W polskiej tradycji święto Ofiarowania Pańskiego ma charakter zdecydowanie maryjny – Matki Bożej Gromnicznej. Tak jak Maryja wniosła Jezusa do świątyni jerozolimskiej, tak też przynosi światło wierzącym. Zgodnie z tradycją w tym dniu w kościele dokonuje się poświecenia gromnic. Zapalone gromnice daje się do rąk konającym.

 

W tym samym dniu (to znaczy 02 lutego) w Kościele powszechnym przypada Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, ustanowiony przez papieża Jana Pawła II.

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Warto przypomnieć sobie genezę dzisiejszego święta Ofiarowania Pańskiego. W Narodzie Wybranym na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela z rąk śmierci, każdy syn pierworodny u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego po czterdziestu dniach od narodzin pierworodnego syna, należało zanieść go do świątyni w Jerozolimie i złożyć go w ręce kapłana, a następnie wykupić go za symboliczną opłatę. Z tym obrzędem religijnym ofiarowania łączono ceremonię oczyszczenia matki dziecka. Z tej to okazji miała ona złożyć ofiarę baranka, a jeśli była zbyt uboga, to dwa gołębie lub synogarlice.

 

Święta Rodzina spełniła więc ten przepis prawa Mojżeszowego. Ale w tym wydarzeniu ukazały się wielkie zbawcze dzieła. Bóg Ojciec swojego Jednorodzonego Syna postanowił złożyć w ręce człowieka, Maryi i Józefa. Ona przede wszystkim, a z Nią św. Józef, przyjęli w imieniu ludzkości ten największy Dar, a teraz jakby z powrotem oddają Go w ręce Ojca. To właśnie oni przedstawili ich Syna Bogu na znak ofiary i całkowitej przynależności tego Dziecka do Boga.

 

 

Dzisiejsze święto w samej swej najgłębszej istocie to przede wszystkim moment, w którym sam Jezus Chrystus, jako Boży Syn i człowiek zarazem ofiaruje się Ojcu, aby pełnić posłannictwo zbawcze, dla jakiego przyszedł na ziemię i stał się człowiekiem. Autor „Listu do Hebrajczyków” wkłada w usta Jezusa Chrystusa następujące słowa: Oto idę, abym spełnił wolę Twoją (Hbr 10, 9). Dlatego to właśnie liturgia nazywa dzień dzisiejszy Ofiarowaniem Pańskim.

 

Razem z Jezusem Chrystusem, ofiarującym się Bogu Ojcu na pełnienie dzieła odkupienia, współ-ofiaruje się Jego Matka Maryja, która będzie z Nim i dla Niego, poświęcając bez reszty całe swoje życie, aż do Jego śmierci, i to śmierci krzyżowej.

 

Podczas dzisiejszego święta także sam Bóg poprzez usta Symeona i Anny przedstawia swojego Syna ludziom, każdemu z nas. Symeon przestawia Go światu jako zbawienie ofiarowane wszystkim ludziom, jako Światło, które oświeci narody, a także jako znak sprzeciwu. Dlatego też dzisiaj na tę pamiątkę świecimy gromnicę, która jest symbolem Światła świata, którym jest Jezus Chrystus.

 

Uczestniczymy dzisiaj w Eucharystii, podczas której On, Zbawiciel Jezus Chrystus, uobecniając swoją zbawczą mękę, śmierć i zmartwychwstanie, ofiaruje się za nas i zaprasza nas do współ-ofiarowania Jemu całego naszego życia, z wszystkimi powołaniami, które pełnimy. On, przyjmując naszą ofiarę, łączy ją ze swoją i oddaje Ojcu niebieskiemu. Nas natomiast napełnia sobą w Eucharystii, którą przyjmujemy, abyśmy nieśli nie tylko świece do naszych domów i zapalali je w różnych momentach naszego życia, ale byśmy nieśli Jego jak Światło świata w naszych sercach i razem z Nim byli dla naszych bliskich światłem nowego życia, według Ewangelii. Obyśmy w każdej szczególnie Eucharystii po przyjęciu Jezusa Chrystusa umieli rozradować się i wyśpiewać w duchu pieśń podobną do pieśni Symeona:

A gdy Rodzice, pisze św. Łukasz, wnosili Dziecię Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela» (Łk 2, 27-32).

 

Dzisiaj także w całym Kościele przeżywamy Dzień Życia Konsekrowanego, a więc myślimy o tych, którzy dzięki łasce powołania weszli na drogę naśladowania Pana naszego Jezusa Chrystusa. Istotę życia konsekrowanego stanowi właśnie tajemnica Ofiarowania Pańskiego, gdyż każda osoba konsekrowana została powołana, konsekrowana i posłana po to, aby ofiarować tak jak Chrystus siebie Bogu dla stawania się przedłużeniem zbawczej misji Jezusa Chrystusa w dzisiejszej rzeczywistości. Postawa osób zakonnych to postawa gotowości pełnienia woli Bożej, będąc całkowicie do dyspozycji Chrystusa i Kościoła. Tym bardziej osoby konsekrowane winny być światłem Chrystusa i nieść to światło ludziom, szczególnie żyjącym w ciemnościach i być znakiem sprzeciwu, bardziej wyraziście niż świeccy katolicy.

 

 

Trzeba nam dzisiaj podziękować Bogu Ojcu, że ponownie objawia nam Jezusa Chrystusa jako naszego Odkupiciela, Światło świata, że On ofiaruje się Ojcu dla wypełnienia dzieła odkupienia, dzięki któremu mamy nowe życie, i za zaproszenie nas do współ-ofiarowania się z Nim. Przyjmując Go w Eucharystii, czujmy się Nim napełnieni i idźmy nieść Jego Światło naszym bliskim i tym, pośród których żyjemy i pracujemy. Wszystkie osoby konsekrowane powierzajmy Jezusowi Chrystusowi i Jego Matce, aby byli wierni swojemu wielkiemu powołaniu w służbie dzisiejszemu Kościołowi i rodzinie ludzkiej, a najszczególniej najuboższym i na marginesie wszelkiego życia kościelnego, jak i społecznego.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teolog, wykładowca teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym
Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie, rekolekcjonista sióstr zakonnych i księży – Kraków