Środa, 15 marca 2017 roku, II tydzień Wielkiego Postu, Rok A, I

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Kiedy słucham proroka Jeremiasza uderza mnie dziś w sposób szczególny zdanie: Chodźcie, uderzmy go językiem. Można uderzyć, a nawet zabić słowem. Czesław Niemen w piosence pt. „Dziwny jest ten świat” śpiewał, że można zabić słowem, tak jak nożem. Fala hejtu i nienawiści, jaka płynie szerokim strumieniem, musi być zatrzymana, trzeba zaczynać od siebie. Czy ja w tym nie uczestniczę?

 

 

Mówimy potocznie, że trzeba „ważyć słowa”, liczyć się ze słowami, jakie wypowiadamy każdego dnia. Każdy z nas doświadczył mocy słowa. Tej pozytywnej i tej negatywnej. Kiedy rano usłyszałeś jakieś dobre słowo, to ono będzie cię niosło przez cały ten dzień. A z drugiej strony, jeśli usłyszałaś złe słowo u początku dnia, to ono cię dobiło, a może nawet zabiło. Liczyć się ze słowami, jakie wypowiadamy, piszemy, komunikujemy.

 

Pamiętam, jak pewna kobieta opowiadała mi, że opiekuje się swoim mężem od 10 lat. On jest na wózku inwalidzkim. Opiekuje się nim, troszczy się jak prawdziwa kochająca kobieta, żona. Ale mówi do mnie:

Ojcze, ja od 10 lat nie usłyszałam od męża dobrego słowa. Słyszę tylko przekleństwa i bluźnierstwa. Już nie daję rady, nie mam już sił dłużej tak żyć.

Trudno jest tak żyć. Być pod jednym dachem i nigdy nie usłyszeć pozytywnych komunikatów. To jest straszne! Kochani, pomyślmy, jaki jest nasz język, jakie słowa wypowiadamy wobec najbliższych i tych dalszych? Czy nasz język, nasze słowa podnoszą czy zabijają? Czy liczysz się słowami, jakie każdego dnia wypowiadasz? A twój język wobec dzieci? Czy dziecko słyszy w twoim domu przekleństwa? Szatan tylko czyha, aby wkroczyć w twój świat, do twojego domu, aby cię zniszczyć. Nie dajmy się zniszczyć. Szanujmy siebie, respektujmy siebie, uczmy się siebie każdego dnia.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wykładowca liturgiki w WSD Redemptorystów w Tuchowie oraz misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Tuchów