Propozycje rozważań
do tajemnic różańcowych na 2021 rok

 

 

 

 

 

 

Zgromadzeni
na Świętej Wieczerzy!

 

 

 

Wprowadzenie:

 

Niniejsze rozważania różańcowe pomyślane są jako pomoc w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu. Mają być one jedynie delikatnym wskazaniem na Jezusa, przed Którym jesteśmy. To nie rozważania są ważne, tylko On. Dlatego tak krótka ich forma.

Zamysł jest również taki, aby nie było to roztrząsanie historii, czegoś co działo się w dawnych czasach, a zagłębianie się w to, co dzieje się tu i teraz, między człowiekiem a Bogiem, a co możliwe jest dzięki Eucharystii.

Chciejmy też zrozumieć, że przychodząc do Jezusa na adorację, nie jest ważne, co my powiemy. Ważne jest, by usłyszeć, co On – nasz Pan i Odkupiciel – chce powiedzieć nam. Dlatego nie idźmy w „ilość” modlitwy. Starajmy się jak najbardziej „być” przed Jezusem i „być” dla Niego, tak jak On jest całkowicie dla nas.

Nie chodzi więc o to, aby w czasie godziny adoracji odmówić cztery różańce, ale o to, by przez tę godzinę Jezus mógł powiedzieć nam choćby jedno słowo.

Bądźmy jak Maryja, która w swoim sercu zachowywała i rozważała wszystkie sprawy. Przychodźmy do Jezusa ze wszystkim, co składa się na nasze życie. A paciorki różańca niech coraz bardziej wiążą nas z Jezusem i Jego Matką.

 

Z Ewangelii według św. Jana 6, 34-40:

Żydzi rzekli do Jezusa: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!». Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie.

Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mię posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym.

To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym».

 

 

 

Modlitwa Jana Pawła II:

 

Panie Jezu,
stajemy przed Tobą,
wiedząc, że nas wzywasz
i nas kochasz, takimi, jakimi jesteśmy.
Ty masz słowa życia wiecznego,
a myśmy uwierzyli i poznali,
że Ty jesteś Świętym Boga (J 6, 68).
Przez Ciebie i Ducha Świętego,
którego nam przekazujesz,
pragniemy dotrzeć do Ojca,
aby wypowiedzieć Mu nasze „tak” złączone z Twoim.
Z Tobą możemy teraz wyznać:
Ojcze nasz.
Idąc za Tobą, Drogą, Prawdą i Życiem (J 14, 6),
pragniemy przeniknąć pozorne
„milczenie” i „nieobecność” Boga,
rozpędzając chmury nad górą Tabor,
aby słuchać głosu Ojca, który mówi:
To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie.
Jego słuchajcie.

(Adoracja Najświętszego Sakramentu, 31 grudnia 1982 r.)

 

 

 

 

Tajemnice radosne

 

 

Benedykt XVI:

 

Nie sposób kontemplować Maryi i nie ulec fascynacji Chrystusem; nie można też patrząc na Chrystusa nie odczuwać obecności Maryi. Istnieje nierozerwalna więź między Matką i Synem poczętym w Jej łonie za sprawą Ducha Świętego, a więź tę uświadamiamy sobie w tajemniczy sposób w sakramencie Eucharystii, na co zwracali uwagę już w pierwszych wiekach Ojcowie Kościoła i teologowie. […] Więź Najświętszej Panny z Synem, Barankiem złożonym w ofierze, który gładzi grzechy świata, obejmuje Kościół mistyczne Ciało Chrystusa.

(Z orędzia na XVI Światowy Dzień Chorego, 11.02.2008 r.)

 

 

 

1. Zwiastowanie

Łk 1, 38:

Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!

 

Czy na wzór Maryi chętnie odpowiem na zaproszenie do adoracji Najświętszego Sakramentu?

 

 

2. Nawiedzenie

Łk 1, 39:

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy.

 

Czy z podobnym zapałem, jak Maryja, pośpieszę, aby nawiedzać Jezusa w Najświętszym Sakramencie?

 

 

3. Narodzenie

Łk 2, 7:

Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

 

Czy stanę się tak gościnnym miejscem dla Jezusa, jak betlejemska stajenka?

 

 

4. Ofiarowanie

Łk 2, 23:

Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu.

 

Czy ofiaruję Jezusowi choć odrobinkę adoracji, skoro On ofiarował się mi w Eucharystii?

 

 

5. Odnalezienie

Łk 2, 49:

Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?

 

Czy rozumiem, że Jezus jest nieustannie obecny w Najświętszym Sakramencie i dlatego nie muszę już Go szukać?

 

 

 

Tajemnice światła

 

Benedykt XVI:

 

Nie ulegajmy pokusie pośpiechu, a czas oddany Chrystusowi w cichej, osobistej modlitwie niech nie wydaje się czasem straconym. To właśnie wtedy rodzą się najwspanialsze owoce duszpasterskiej posługi. Nie trzeba się zrażać tym, że modlitwa wymaga wysiłku, że podczas niej zdaje się, że Jezus milczy. On milczy, ale działa.

(…) Świat, w którym jest tak wiele hałasu, tak wiele zagubienia, potrzebuje milczącej adoracji Jezusa, ukrytego w hostii. Kapłani trwajcie w modlitwie adoracji i uczcie wiernych tej modlitwy. W niej znajdą pocieszenie i światło przede wszystkim ludzie strapieni.

(Z homilii wygłoszonej w czasie spotkania z duchowieństwem w Warszawie, 25.05.2006 r.)

 

 

1. Chrzest

Łk 3, 21:

Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest.

 

Tak jak kiedyś wszedłeś między grzeszników nad Jordanem, tak teraz w Najświętszym Sakramencie jesteś, by nas leczyć z naszych grzechów.

 

 

2. Kana

J 2, 8:

Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli.

 

Tak jak kiedyś przyjąłeś zaproszenie na wesele w Kanie, tak teraz zapraszasz nas, abyśmy przychodzili i czerpali obficie z Twoich darów przygotowanych dla nas w Eucharystii.

 

 

3. Królestwo

Mt 9, 35:

Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.

 

Tak jak kiedyś przemierzałeś palestyńskie drogi, głosząc królestwo Boże, tak teraz jesteś obecny w tabernakulach świata.

 

 

4. Tabor

Łk 9, 29:

Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe.

 

Tak jak kiedyś ukazałeś swą chwałę uczniom na Taborze, tak teraz my możemy Cię widzieć ukrytego w bieli Eucharystycznego Chleba.

 

 

5. Eucharystia

Łk 22, 19:

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!

 

Tak jak kiedyś w Wieczerniku ustanowiłeś Najświętszy Sakrament, tak teraz ponawiasz swoją Ofiarę na ołtarzach całego świata.

 

 

 

Tajemnice bolesne

 

Benedykt XVI:

 

Adoracja poza Mszą św. przedłuża i umacnia to, co wydarzyło się podczas liturgii, i umożliwia pełne i głębokie przyjęcie Chrystusa.

(…) Chciałbym skorzystać ze sposobności, (…) by gorąco zachęcić pasterzy i wszystkich wiernych do praktykowania adoracji eucharystycznej. Wyrażam moje uznanie instytutom życia konsekrowanego, a także stowarzyszeniom i bractwom, które poświęcają się adoracji w sposób szczególny: przypominają one wszystkim o centralnym miejscu Chrystusa w życiu każdego z nas i całego Kościoła. Z radością stwierdzam również, że wielu młodych ludzi odkrywa piękno adoracji, zarówno indywidualnej, jak wspólnotowej. Wzywam kapłanów, by zachęcali do tego grupy młodzieży, a także nad nimi czuwali, aby adoracja wspólnotowa miała zawsze stosowną i godną formę, przewidującą odpowiednią ilość czasu na ciszę i na słuchanie słowa Bożego.

(Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański" 10 czerwca 2007 r.)

 

 

1. Ogrójec

Łk 22, 43:

Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go.

 

W Ogrójcu przed męką, Anioł z nieba umacniał Cię, Panie Jezu. W Eucharystii Ty umacniasz nas, abyśmy się nie trwożyli wobec cierpienia.

 

 

2. Biczowanie

Mt 27, 26:

Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.

 

Pozwoliłeś przywiązać się do słupa, aby Cię ubiczowano. W Eucharystii przywiązałeś się do nas, aby wziąć na siebie nasze boleści.

 

 

3. Cierniowa korona

Mt 27, 29:

Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę.

 

Posadzono Cię na szyderczym tronie i wtłoczono na głowę cierniową koronę. W Eucharystii narażasz się na opuszczenie i lekceważenie.

 

 

4. Dźwiganie krzyża

Mt 27, 31:

A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie.

 

Wziąłeś na swe barki krzyż, by nieść go na Golgotę. W Eucharystii bierzesz nasze słabości i problemy.

 

 

5. Śmierć

Mt 27, 50:

A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha.

 

Na krzyżu oddałeś swoje życie w ofierze za nas. W Eucharystii nieustannie wydajesz swoje Ciało i Krew za życie świata.

 

 

 

Tajemnice chwalebne

 

Benedykt XVI:

 

Długie przebywanie razem w ciszy przed Panem obecnym w swoim sakramencie jest jednym z najbardziej autentycznych doświadczeń naszego bycia Kościołem, które łączy się komplementarnie ze sprawowaniem Eucharystii, wspólnym słuchaniem Słowa Bożego, śpiewaniem, przystępowaniem do stołu Chleba Życia. Komunii i kontemplacji nie można oddzielać — łączą się one ze sobą. Aby komunikować się naprawdę z inną osobą, muszę ją znać, umieć przebywać blisko niej w milczeniu, słuchać jej, patrzeć na nią z miłością. Prawdziwa miłość i prawdziwa przyjaźń zawsze żyją tą wymianą spojrzeń, intensywnym milczeniem, wymownym, pełnym szacunku i czci, tak, by spotkanie było przeżywane głęboko, w sposób osobowy, a nie powierzchownie. Niestety, kiedy brakuje tego wymiaru, także sama komunia sakramentalna może stać się z naszej strony powierzchownym gestem. Natomiast w prawdziwej komunii, przygotowanej przez dialog modlitwy i życia, możemy powiedzieć do Pana słowa zaufania(…): «Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy. Ty rozerwałeś moje kajdany. Tobie złożę ofiarę pochwalną i wezwę imienia Pana» (Ps 115, 16-17).

(Homilia w uroczystość Bożego Ciała, Bazylika św. Jana na Lateranie, 7 czerwca 2012 r.)

 

 

1. Zmartwychwstanie

Dz 1, 3:

Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.

 

Tak jak kiedyś ukazywałeś swym uczniom wiele dowodów na to że zmartwychwstałeś i żyjesz, tak i nas zapewniasz o tym w Eucharystii.

 

 

2. Wniebowstąpienie

Dz 1, 10:

Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach.

 

Tak jak kiedyś na oczach uczniów uniosłeś się do nieba, tak i my możemy w Eucharystii wpatrywać się w Ciebie.

 

 

3. Dar Ducha Świętego

Dz 2, 4:

I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym

 

Tak jak kiedyś zesłałeś na swoich uczniów Ducha Świętego, tak i nam Go posyłasz w każdej Eucharystii.

 

 

4. Wzięcie do nieba

Łk 8, 21:

Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je.

 

Tak jak kiedyś wziąłeś z duszą i ciałem swoją Matkę do nieba, tak i nas łączysz z sobą w Eucharystii.

 

 

5. Korona chwały

1 J 3, 1:

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.

 

Tak jak ukoronowałeś swą Matkę na Królową nieba i ziemi, tak i nas w Eucharystii czynisz uczestnikami szczęścia wiecznego.

 

 

 

Modlitwa Jana Pawła II:

 

Panie Jezu,
Pragniemy każdego dnia i w każdej godzinie wielbić Cię pod postacią chleba i wina, aby odnowić nadzieję wezwania do chwały, której początek sam ustanowiłeś poprzez swoje ciało chwalebne „po prawicy Ojca”.

Pewnego dnia, Panie, zapytałeś Piotra: Czy miłujesz Mnie? Zapytałeś go po trzykroć – i trzy razy apostoł Piotr odpowiedział: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham (J 21,17). Odpowiedź Piotra wyraża się w tej codziennej i całodziennej adoracji.

Niech wszyscy, którzy uczestniczą w adoracji Twojej eucharystycznej obecności, odczują i usłyszą w czasie każdej wizyty, jak na nowo rozbrzmiewa prawda zawarta w słowach Apostoła: Panie, ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Amen.

(Modlitwa w czasie rozpoczęcia wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu w Bazylice Świętego Piotra, 2.12.1981 r.)

 

 

 

 

 

 

 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Tuchów