Sobota, 24 marca 2018 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok B, II

\

CZYTANIA

Jesteśmy świadkami tego, jak „pętla” zła zaciska się wokół Jezusa. Zapada decyzja Sanhedrynu o Jego śmierci, należy poświęcić „jednego”, aby ocalić ”wielu”. Starszyzna żydowska nie uświadamia sobie, że tak właśnie się stanie. Ofiara Chrystusa nie ma jednak na celu ocalenia narodu spod przemocy Rzymian, ale wyrwanie człowieka z mocy innego „okupanta”, z sideł Szatana i królestwa śmierci. Postępowanie Żydów, choć tego nie przypuszczają, jest w ostatecznym rozrachunku spełnianiem się Bożego planu.

Bardzo wymowne są słowa Ewangelii, że to wszystko, co dokona się z Chrystusem, jest po to, aby rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. W śmierci Jezusa zostanie pokonana wrogość i obcość. Zostanie zburzony mur, którym ludzie pozostają rozdzieleni przez grzech. Zmartwychwstanie Pana przyniesie wraz z darem Ducha Świętego dar jedności, aby już nigdy nikt nie musiał czuć się odrzucony, skazany na rozproszenie.

Przyglądając się naszemu życiu rodzinnemu czy społecznemu, a bez wątpienia temu politycznemu, widzimy, że wciąż bardzo pozostajemy w rozproszeniu. I choć jedność ofiarowana nam w Chrystusie została okupiona tak wielką ceną, wydaje się, że tak często nie ma to dla nas znaczenia. Gdybyśmy mieli „w tyle głowy” tę prawdę, że gardzimy tą ofiarą krzyża zawsze, ilekroć siejemy podział, gdy odnosimy się z nienawiścią do siebie nawzajem, gdy zwycięża w nas egoizm, gdy rozbijamy jedność z bliźnim, gdy niszczymy czyjeś powołanie. Łzy Chrystusa, Jego trwoga i przelana Krew tak często spotykają się z naszą niewdzięcznością. Kiedyż w końcu to zrozumiemy?

Drukuj...

Wychowawca i wykładowca teologii fundamentalnej i języka włoskiego w Wyższym Seminarium Duchownym
Redemptorystów w Tuchowie – Tuchów