Wtorek, 08 maja 2018 roku, VI Tydzień Wielkanocny, Rok B, II

 

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Wielbimy dziś Boga i dziękujemy Mu za św. Stanisława ze Szczepanowa, który był biskupem krakowskim w latach 1072-1079. Zginął on śmiercią męczeńską, skazany przez króla Bolesława Śmiałego na śmierć przez rozczłonkowanie. Męczeńska śmierć biskupa u stóp ołtarza, będąca ceną niezachwianej wierności Chrystusowi i jego Ewangelii, wydała wspaniały owoc dla Ojczyzny. Uznanie dla niezachwianej postawy biskupa Stanisława szybko wzrastało w całym narodzie. Nazwano go obrońcą Polski i Polaków, ojcem Ojczyzny. Został ogłoszony świętym 17 września 1253 r. przez papieża Innocentego IV. Natomiast papież Jan XXIII w 1963 r. ustanowił św. Stanisława wraz ze św. Wojciechem i Najświętszą Maryją Panną Królową Polski pierwszorzędnymi patronami Polski.

 

 

Coroczna tradycyjna procesja z jego relikwiami z Wawelu na Skałkę, do miejsca jego męczeńskiej śmierci, świadczy wymownie o żywym kulcie św. Stanisława, który jest czczony jako obrońca ładu moralnego i sprawiedliwości. Wokół jego osoby zawsze rodziła się jedność. Także w obecnych czasach św. Stanisław może nam pomóc budować jedność narodową, jedność dorosłych, młodzieży i dzieci, aby wszyscy na nowo ukierunkowali swe serca i umysły na dobro wspólne w Ojczyźnie.

 

Życie i ofiara męczeństwa św. Stanisława są przykładem ewangelicznego zaangażowania w codzienne sprawy naszego życia na płaszczyźnie osobistej, rodzinnej i społecznej. Jego postać może być dla nas źródłem twórczej inspiracji i nadziei. A przecież dzisiaj tak bardzo potrzeba nam świadków wiary, którzy z głębokim przekonaniem dają świadectwo wartości ewangelicznych, na których zbudowane jest Boże Królestwo.

 

Św. Stanisław swoją postawą świadczy wymownie, że człowiek powołany jest w Jezusie Chrystusie do zwycięstwa. Jest to zwycięstwo dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, jedności nad podziałami. Nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne, aby miało perspektywę dobrej przyszłości, trzeba budować na fundamencie, którym jest wiara w Jezusa Chrystusa i miłość chrześcijańska ku Bogu i bliźnim.

 

 

Krakowski biskup ze Szczepanowa stawia więc przed nami wyzwanie, abyśmy wzrastali w świętości. Trzeba, abyśmy jako synowie i córki polskiej ziemi poczuli się odpowiedzialni za przedłużanie tego łańcucha świętości i przekazali go przyszłym pokoleniom jako najcenniejszy skarb. Budujmy więc dom własnego życia w oparciu o skałę łaski Bożej, nie szczędząc wysiłków, aby jego trwałość opierała się na wierności Bogu i Jego przykazaniom.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów
w Tuchowie oraz dyrektor domu rekolekcyjnego w Lubaszowej