Piątek, 09 listopada 2018 roku, XXXI tydzień zwykły, Rok B, II

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście  (1 Kor 3, 16-17).

 

Żyjemy w czasach, kiedy bardzo mocno podważa się instytucjonalny Kościół. Często słyszymy wypowiadane przez wielu zdanie: „W Boga wierzę, ale w Kościół już nie” lub „Po co chodzić do kościoła, jeśli Bóg jest wszędzie. Ja modlę się i to mi wystarcza…” I wiele innych wypowiedzi utrzymanych w podobnym tonie słyszymy niemal każdego dnia.

Takie i inne zdania powinny każdego z nas, uczniów Jezusa Chrystusa, zmotywować do wielu przemyśleń, a przede wszystkim do refleksji nad tym: Co to znaczy, że wierzę w Kościół? czy też: W jaki sposób ja, jako osoba wierząca, świadczę o Kościele?

 

Podczas każdej Mszy Świętej wręcz chóralnie wymawiamy słowa wyznania wiary: Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół… Jednak często wymawiamy te słowa automatycznie, bez zastanowienia. A kryje się w nich bardzo bogata, cenna treść, mówiąca nam o tym, jaki Kościół jest, jak powinniśmy do niego podchodzić i jak go reprezentować w codzienności.

 

Kościół jest jeden. Ta prawda wywodzi się ze źródła Kościoła. Jest nią jedność Osób w Trójcy Świętej: jednego Boga i Syna w Duchu Świętym. Kościół jest więc jeden ze względu na swojego Założyciela i Zwierzchnika, którym jest Jezus Chrystus.

 

Kościół jest święty. Ta prawda mówi nam jasno i konkretnie, że jego twórcą jest sam Bóg, który jest święty. Ze względu na świętość Boga, Kościół staje się świętym, mimo iż złożony jest z grzesznych ludzi.

 

Kościół jest powszechny to znaczy katolicki. Dzieje się tak, ponieważ obecny jest w nim Chrystus. Św. Ignacy Antiocheński mówił: Tam, gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny.

 

Kościół jest apostolski. Jest zbudowany na fundamencie apostołów. Jest apostolski ze względu na swoje nauczanie, które jest takie samo, jak nauczanie apostołów. I jest apostolski ze względu na swoją strukturę, bo prowadzony jest nadal przez apostołów, a dokładniej przez tych, którzy są ich następcami, a więc przez biskupów działających w jedności z ojcem świętym, następcą św. Piotra.

 

Jako ludzie ochrzczeni jesteśmy zobowiązani do tego, aby naszym codziennym życiem świadczyć o jedności, świętości, powszechności i tradycji apostolskiej Kościoła, do którego od momentu chrztu przynależymy. Jest to trudne wyzwanie. Czasem wygrywa w nas lęk. Ale to dzięki naszej konkretnej wierze i dzięki świadectwu naszej wiary powinniśmy przyciągać innych do Kościoła, w którym jest obecny Bóg. W jaki sposób to robić?

 

Po pierwsze, w każdym z nas powinno dokonywać się głębokie nawrócenie. Nie dzieje się to inaczej jak przez życie Bożym słowem, sakramentami świętymi i osobistą relacją z Panem Bogiem, której możemy doświadczać przede wszystkim na modlitwie. To są skarby, które mogą nas doprowadzić do spotkania Żywego Boga w naszym życiu, a następnie skłonić do wykorzystania darów otrzymanych od Niego.

 

Po drugie, konieczne jest wytrwałe dążenie do świętości, a więc nasza nieustanna troska, by żyć w czystości serca, bez grzechu. Człowiek, który prowadzi takie życie, będzie z pewnością zarażał innych ludzi swoją postawą radości, miłości, przebaczenia i otwartości na drugiego człowieka.

 

I po trzecie, potrzebne jest moje osobiste świadectwo doświadczenia Boga, a więc troska o to, by nie bać się mówić o swojej wierze. Często dokonuje się to przez proste znaki: znak krzyża przed podróżą w autobusie czy pociągu, modlitwa przed posiłkiem w miejscach publicznych czy też stanięcie w obronie Kościoła podczas rozmów z drugim człowiekiem.

 

Jesteśmy świątynią Boga. Chrońmy ją więc każdego dnia. Niech inni, patrząc na nas, uczą się i pragną prawdziwej wiary w Trójjedynego Boga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, obecnie duszpasterz Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech – Monachium