Czwartek, 11 lipca 2019 roku, XIV tydzień zwykły, Rok C, I

 

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Na polach śpiącej Europy,

Pokrytej gęstym welonem nocy,

Ukazałeś się, Benedykcie, nie z mieczem wzniesionym,

Lecz wiarę wzbudzając, która doda mocy.

 

 

Obchodzimy dziś święto św. Benedykta z Nursji, pustelnika, opata i patrona Europy. To papież Paweł VI jeszcze podczas Soboru Watykańskiego II, który stał się uniwersalnym wezwaniem rόwnież do odnowy kulturowej Europy (por. GS), ogłosił św. Benedykta jej patronem. Tego zaszczytnego miana dostąpili również Święci Cyryl i Metody, i później, Święte Brygida Szwedzka, Katarzyna z Sieny i Benedykta od Krzyża, jako współpatronki Europy. Papież Paweł VI w Liście apostolskim Pacis nuntius, z 1964 roku, podkreślił, że ten tytuł odzwierciedla rolę, jaką odegrał św. Benedykt, jego Reguła, jego Ora et labora w życiu Kościoła i chrześcijaństwa, w łączeniu tradycji Wschodu i Zachodu i w procesie cywilizacyjnym Europy.

 

Św. Benedykt i jego Ora et labora – to chrześcijańskie spojrzenie na świat, na Europę i na codzienne konkretne życie. Z okazji 1500- lecia urodzin św. Benedykta, papież Jan Paweł II w Santctorum altrix, napisał słowa, które warto dziś na nowo przypomnieć:

„Kiedy św. Benedykt zmarł w roku 547, ustanowiono solidne podstawy dyscypliny klasztornej, która, zwłaszcza po synodach karolińskich, stała się monastycyzmem zachodnim. To opactwa i inne benedyktyńskie domy, rozrzucone wszędzie, stanowiły prymitywną i oryginalną jedność nowej Europy. (…) To dzieci tego świętego, od Morza Śródziemnego po Skandynawię, od Irlandii po otwarte terytoria Polski, krzyżem, książką i pługiem uksztaltowaly cywilizację chrześcijańską” (SA, I).

 

Tak więc żywa wiara w Chrystusa, wzmacniana codzienną modlitwą, dowartościowanie wiedzy i poznania oraz rzetelna praca przyczyniły się do rozwoju kultury europejskiej. To nieocenione dziedzictwo pozostawione nam przez św. Benedykta i jego duchowych synów i siostry.

 

Święty Benedykt i jego Ora et labora – to również drogowskaz dla współczesnych europejskich – i nie tylko – kryzysów. Współczesna Europa, która tak bardzo zeświecczała, na co zdaje się wskazywać odrzucenie etyki oraz odrzucenie Boga (EG, 57), przeżywa dziś swego rodzaju egzystencialny kryzys. W swoim przemówieniu do przedstawicieli rządów, obecnych w Rzymie z okazji 60-lecia podpisania Traktatu z Rzymu, papież Franciszek mówił:

„To nasz czas jest zdominowany przez pojęcie kryzysu. Istnieje kryzys ekonomiczny, charakteryzujący minioną dekadę, jest kryzys rodziny i ustalonych wzorców społecznych, istnieje powszechny «kryzys instytucjonalny» i kryzys migracyjny: wiele kryzysów, które skrywają strach i głębokie zagubienie współczesnego człowieka, domagającego się nowej hermeneutyki na przyszłość”.

 

Kryzys dzisiejszej Europy to również kryzys modlitwy i chrześcijańskiego podejścia do wiedzy i do pracy. To kryzys spowodowany odrzuceniem Ewangelii Krzyża; to kryzys nauki i poznania bez wiary i bez etyki; to kryzys wizji ekonomicznych, dla których człowiek i jego siła są niezbędnym, ale i jednocześnie tak łatwo wymiennym elementem.

 

W tych niełatwych dla współczesnej Europy czasach – w tym również dla Polski – jakże pouczające mogą być przykłady świętych, którzy zakorzenieni w Chrystusie ofiarnie i z radością nieśli bogactwa Ewangelii narodom i społeczeństwom.

 

W obecnej dobie kryzysu dzisiejsze święto, ukazując nam św. Benedykta jako patrona Europy, nie tylko powinno być motywem dziękczynienia Bogu za dar jego życia i apostolatu, które tak bardzo przyczyniły się do rozwoju Europy, ale również motywem do odnowy i do szukania nowej hermeneutyki na przyszłość. W swoim liście apostolskim z okazji 1500-lecia urodzin św. Benedykta Jan Paweł II zachęca nie tylko rodzinę benedyktyńską, ale i innych wiernych, aby zwrócili szczególną uwagę na tę metodę odnowy i dynamizmu, która cechowała życie i apostolską działalność św. Benedykta. I miał on tu na myśli przede wszystkim modlitwę, pracę (ora et labora) i ojcowskie sprawowanie władzy (SA II).

 

Te trzy elementy odnowy osobistej, religijnej i społecznej, są również obecne w dzisiejszej liturgii. Pierwszym elementem odnowy duchowości jest nie tylko wspólna niedzielna Eucharystia, ale i codzienna osobista modlitwa powinna być dynamiczną częścią naszego życia i naszego apostolstwa. Jakże wymowne są tu słowa psalmu 34:

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą

 

Drugim elementem odnowy i jednocześnie chrześcijańskiej duchowości jest praca. To praca widziana jako prawdziwe powołanie, jako pójście za Chrystusem. Ona nie może ograniczyć się zaledwie do spełnienia „czegoś tam”. To praca na chwałę Bożą, tak jak powołanie, o którym usłyszeliśmy w Ewangelii. Tak pojęta praca przyniesie oczekiwane owoce. Dlatego też domaga się ona odpowiedniej duchowości zrodzonej na modlitwie – ora et labora. Jak spoglądamy na naszą codzienną pracę? Czy jest ona wyrazem naszej wiary? Czy zaczynamy nasz dzień, naszą pracę, wezwaniem Bożego Imienia i Bożej obecności? A może ma ona tylko wymiar duchowości bez Boga?

 

Trzecim elementem jest ojcowskie sprawowanie władzy. Drugie czytanie przewidziane na dzisiejsze święto to urywek z Dziejów Apostolskich. Wspólnota chrześcijańska, zgromadzona wokół apostołów, posilana nieustannie chlebem słowa i Eucharystii, to wspólnota wiary rownież w wymiarach społecznego oddziaływania:

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne (Dz 2,44).

 

To również wyzwanie dla każdego z nas. Od sposobu sprawowania władzy zależy pokój i dobrobyt w świecie, w kraju, w społeczeństwie, we wspólnocie kościelnej czy w rodzinie. Od liderów w służbie religii zależy również pokój między religiami. Św. Benedykt, jako chrześcijanin oddany modlitwie, wiedzy i pracy, jasno wskazuje, że tej służebnej władzy można nauczyć się tylko od Chrystusa.

 

 

Kończąc to rozważanie, wsłuchajmy się raz jeszcze w słowa Jana Pawła II z cytowanego już listu apostolskiego:

„Św. Benedykt jako «posłaniec pokoju» kieruje swoje posłanie szczególnie do narodów Europy, które pragną jedności. Pokojowe współistnienie (...) powinno opierać się w szczególności na sprawiedliwości, prawdziwej wolności, wzajemnym zrozumieniu, braterskiej pomocy – rzeczach, które są w pełni zgodne z dyscypliną ewangeliczną”. Ora et labora

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Misjonarz z Wiceprowincji Redemptorystów w Bahia (Brazylia),
obecnie wikariusz Parafii Najświętszego Odkupiciela w Damaia – Lizbona (Portugalia)