Sobota, 22 lutego 2020 roku, VI tydzień zwykły, Rok A, II

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Dzisiaj we wspólnocie Kościoła przeżywamy święto Katedry św. Piotra Apostoła. Katedra – to znaczy tron, krzesło, czyli „stołek”. Nie chodzi oczywiście w tym dniu, byśmy wpatrywali się w pięknie ozdobiony mebel do siedzenia znajdujący się w Bazylice św. Piotra. Jeśli Kościół określa jakiś dzień mianem święta, to oznacza, że treść tego dnia ma wielkie znaczenie dla naszego zbawienia. Jaką ważną tajemnicę kryje dzisiejszy dzień? Odpowiedź znajdziemy w tekstach liturgicznych, a przede wszystkim w czytaniach dnia dzisiejszego.

 

 

Św. Piotr w pierwszym czytaniu przypomina nam o wspólnocie, której pasterze powinni strzec i dbać o nią tak, jak Pasterz dba o swoje owce; Pasterz, czyli Chrystus. A zatem dzisiejszy dzień, który przeżywamy, powinien pomoc nam w naszych relacjach we wspólnocie rodzinnej, zakonnej, parafialnej, w społeczeństwie. Czy dbasz o tę wspólnotę w takim wymiarze, w jakim jesteś za nią odpowiedzialny?

 

Skupmy się jednak na centralnym słowie liturgii, a mianowicie na Ewangelii. Jezus przychodzi do Cezarei Filipowej. Miejscowość tę u podnóża góry Pana ufundował Filip, brat Heroda, chcąc przypodobać się Cezarowi. Wiesz, dlaczego chciał się przypodobać okupantowi? Na tym wzgórzu wznosi się bowiem piękny królewski pałac z białego marmuru, lśniący w blasku słońca, niemal jak świątynia ku czci boga. Tak chciał Cezar, by traktowano go jako boga słońca na wszystkich terenach przez niego podbitych. Filip oddał Cezarowi cześć – dał to, czego on chciał.

 

U podnóża góry ze skały wybija źródło dające początek rzece Jordan, bardzo ważnej nie tylko dla Izraelitów, ale również i dla nas. Izraelici weszli przez nią do obiecanej krainy, a my do nowej wspólnoty świętych. Czy pamiętacie jeszcze o swoim sakramencie chrztu świętego i o tym, kim staliście się, przyjmując ten sakrament?

 

Cezarea to miasto pomników i posągów poświęconych różnym bożkom, idolom greckiej i rzymskiej kultury. Na jakiego bożka zwrócić uwagę? Komu poświęcić czas? Można się pogubić. Na tym tle stoi Jezus i stawia swoim uczniom – a zatem i nam dzisiaj – pytania: Kim jestem? Co Twoje otoczenie o Mnie mówi? Co mówią o Mnie w miejscu pracy, w szkole, w sąsiedztwie? Co o Mnie mówią media?

 

Jednak Jezusa bardziej interesuje nie opinia społeczna, a twoje zdanie. I to jest to, na co musimy zwrócić uwagę w dniu dzisiejszym. Kim jest Jezus dla mnie?

 

Piotr jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bo zostało mu to objawione przez Ojca. Otworzył się na objawienie Boże, czyli przyjął słowo Boże z otwartością. A my? Jak przyjmujemy Słowo Boże? Na Piotrze i jego autorytecie Chrystus chce wybudować swój dom – swoje królestwo. To o tym królestwie tak tajemniczo w przypowieściach opowiada tłumom, a uczniom wyjaśnia na osobności.

 

Czy szukasz przede wszystkim królestwa Bożego i jego sprawiedliwości? Dzisiejszy dzień dany jest nam po to, by nie zapomnieć, gdzie możemy znaleźć i u kogo możemy prosić o klucz do królestwa Bożego. Bo z pewnością chcemy tam być nie tylko sami, ale chcemy, by byli w nim ci, których postawił Bóg na naszej drodze życia.

 

Tylko we wspólnocie Kościoła, możemy być pewni, że spotkamy Jezusa, bo On jest Kościołem. W Kościele ważnym momentem jest głoszenie słowa Bożego. Z tego słowa rodzi się wiara. Słowo staje się Ciałem. Słowo rodzi wspólnotę.

 

Na naukę Jezusa dzisiaj chcemy szczególnie zwrócić uwagę – na objawienie Boże, którego pięknym znakiem jest nauczycielski tron – katedra, z której głoszone jest słowo mające w sobie życie wieczne.

 

 

Cezarea Filipowa to obraz tego świata, w którym żyjemy. Tyle wokół nas postumentów przykuwających uwagę. Czy znajdziemy w dzisiejszym świecie Jezusa? Czy wejdziemy z Nim w relację taką, jakiej On od nas wszystkich oczekuje? Nie zapomnijmy zatem, że dzisiaj dzień wspólnoty Kościoła, jedynej Oblubienicy Jezusa. W tej wspólnocie są klucze do tego, by być błogosławionym.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Misjonarz z Rosji, obecnie posługujący w Radiu Maryja i Telewizji Trwam – Toruń