Czwartek, 09 kwietnia 2020 roku, Wielki Tydzień Rok A, II

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Przeżywamy dziś Wielki Czwartek – dzień Eucharystii i kapłaństwa. Oto Chrystus zostawia nam dzisiaj tę szczególną ucztę – Eucharystię i prosi, abyśmy ją sprawowali co dnia na Jego pamiątkę! Oto Chrystus daje nam dzisiaj kapłanów, ludzi takich jak my, spośród ludu wziętych, aby byli dla nas kimś szczególnym. Mają nam głosić słowo Boże, mają rozdawać chleb życia i krew przymierza, abyśmy mieli życie i to w obfitości.

 

 

W dzisiejszej Ewangelii po umyciu nóg apostołom Jezus pyta ich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? (J 13, 12). To pytanie kieruje również do nas, gdy przeżywamy ten piękny dzień, i chce wiedzieć, jak przyjmujemy te dwa dary? Czy rozumiemy, co Jezus nam w ten sposób uczynił? Czy uważamy, że te dary są nam jeszcze potrzebne? Zastanówmy się więc, czy i dlaczego ten dzień z Jego pięknymi darami jest nam potrzebny?

 

Myślę, że dzisiejszy dzień z darami ofiarowanymi przez Jezusa potrzebny jest bardzo nam kapłanom. Staje się okazją do refleksji i wdzięczności za dar kapłaństwa, które Jezus ustanowił jako sakrament i powołał do niego niektórych wybranych mężczyzn. Jest to też dobra okazja do wdzięczności za dar Eucharystii, którą możemy sprawować każdego dnia, choć w ostatnich tygodniach bez udziału wiernych lub tylko z ich malutką reprezentacją. W ten sposób dzisiejszy dzień staje się sposobnością do swoistego rachunku sumienia, w którym jako kapłan stawiam sobie pytania o wierność otrzymanemu powołaniu, o jakość mojego życia i posługi, o poczucie więzi ze wspólnotą wiernych. Zwykle w Wielki Czwartek odnawiamy przyrzeczenia kapłańskie, wypowiedziane w dniu przyjęcia święceń. Odnawiamy zobowiązanie do oddania się całkowicie Bogu i troski o zbawienie ludzi, poprzez głoszenie Ewangelii i sprawowanie misteriów Pańskich, czyniąc to pobożnie i z głęboką wiarą.

 

Odnowienie przyrzeczeń i podejmowana refleksja uświadamiają mi jeszcze bardziej, że pośród ludzi istnieje zapotrzebowanie na świętych i gorliwych kapłanów. To perspektywa trudna, ale fascynująca. By móc ją skutecznie podjąć, potrzeba umocnienia i pogłębienia osobistej więzi z Jezusem, moim Mistrzem i Odkupicielem. Z niej rodzi się głębsza miłość do Boga i do ludzi, którym służę, a także odnowienie ideału całkowitego oddania się Chrystusowi i Kościołowi. W tym celu trzeba ciągle krzewić zapał wewnętrznej odnowy na rzecz mocniejszego i bardziej wyrazistego świadectwa ewangelicznego w naszym środowisku i współczesnym świecie. Potrzeba też lepszego rozumienia i przyjęcia nowych inspiracji, które Duch Święty rozbudza w naszych dniach w Kościele, również poprzez obecne znaki i ograniczenia, których doświadczamy.

 

Myślę, że dzisiejszy dzień potrzebny jest także ludziom świeckim po to, by jeszcze lepiej uświadomili sobie znaczenie Eucharystii w swoim życiu i rolę kapłana w Kościele i w dzisiejszym społeczeństwie. Dzisiaj pojawia się szczególna okazja, by Chrystusowi podziękować za to, że daje nam Eucharystię i kapłanów, którzy pomagają nam zbliżać się do Boga. Jest to też okazja do postawienia sobie konkretnych pytań: Czy kapłan jest wam dzisiaj potrzebny? Czy cenicie sobie kapłańską posługę głoszenia słowa, sprawowania sakramentów, służenia i przewodzenia wspólnocie wierzących? Kim kapłan jest dla was osobiście? Z pewnością dużo zależy od tego, jakiego kapłana spotykacie w swoim życiu, jak zostaliście przez niego przyjęci w konfesjonale, zakrystii, kancelarii czy salce parafialnej.

 

Ja osobiście pragnę wam dzisiaj wyrazić wdzięczność za wasze wsparcie, za to, że pomagacie mi odkrywać ciągle na nowo Boga jako jedyne bogactwo mojego kapłańskiego życia i tym skarbem dzielić się z innymi. Chcę też podziękować za waszą modlitwę w ciągu całego roku w intencji nas kapłanów. Gdy kilka lat temu pracowałem w naszej parafii pw. św. Klemensa Hofbauera w Warszawie, był tam praktykowany zwyczaj całorocznej modlitwy za konkretnych kapłanów. Po Mszy Wieczerzy Pańskiej wierni podchodzili przed ołtarz, aby wybrać nazwisko kapłana, którego mieli wspierać modlitwą w kolejnym roku. Jakże to było budujące, gdy potem w kościele czy podczas spotkań w salce duszpasterskiej lub w trakcie pielgrzymki mogłem usłyszeć od niektórych parafian takie słowa: „Ja się za ojca codziennie modlę, w Wielki Czwartek Bóg powierzył ojca mojej trosce, staram się ojca wspierać moją modlitwą”. O zaiste, jakże to umacnia i dodaje otuchy, gdy słyszy się i odczuwa to wsparcie i duchową pomoc. I za to również jesteśmy wam bardzo wdzięczni, gdyż to modlitewne wsparcie jest nam kapłanom bardzo potrzebne. Ten dar modlitwy jest również nieodzowną pomocą w budzeniu nowych powołań kapłańskich i zakonnych.

 

 

Przed nami nowe zadania wypływające z dzisiejszej wielkoczwartkowej refleksji. Pragnę wam dziś zaproponować kontynuację lub podjęcie takiej lub podobnej formy wzajemnej pomocy duchowej. Bardzo was do tego zachęcam i jednocześnie zapewniam, że my również wspieramy was naszą skromną modlitwą.

 

Podejmijmy te zadania i my kapłani, i wy świecy, co więcej, podejmijmy je wspólnie – jako kapłani, osoby konsekrowane i ludzie świeccy – w myśl pawłowej porady: Jeden drugiego brzemiona noście i zgodnie ze słowami Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: Dałem wam przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. Podejmijmy je wspólnie, aby wzmocnić wzajemną otwartość i odwagę, męstwo i wytrwałość. Tego właśnie nam potrzeba, abyśmy z zapałem dążyli do wewnętrznej odnowy i dawali bardziej wyraziste świadectwo ewangeliczne we współczesnym świecie.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Wielki Czwartek – Msza Wieczerzy Pańskiej

o. Ryszard Bożek CSsR  (21 kwietnia 2011 roku, Rok A, I)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (05 kwietnia 2012 roku, Rok B, II)

o. Marcin Zubik CSsR  (28 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Krzysztof Dworak CSsR  (17 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Ryszard Bożek CSsR  (o2 kwietnia 2015 roku, Rok B, I)

o. Dariusz Paszyński CSsR  (24 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (13 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (29 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (18 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Przełożony domu zakonnego redemptorystów w Bardzie oraz wykładowca teologii duchowości w Wyższym Seminarium
Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Bardo