Sobota, 05 grudnia 2020 roku, I tydzień Adwentu, Rok B, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Często jesteśmy jak te owce z dzisiejszej Ewangelii: zagubieni, wyczerpani, niepokorni i bez pasterza. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy wydawać by się mogło, że wszystkie siły zła uderzają w łódź Kościoła potężnym huraganem. Mimo że każdy z nas teoretycznie jest świadomy, że Bóg jest z nami i towarzyszy nam w podróży życia, to czujemy się zagubieni. Wiemy, że za chwilę będziemy uroczyście wspominać narodziny Jezusa i wiemy doskonale, że On przychodzi, aby wyzwolić świat z opresji i lęku. Mimo to, czujemy jednak w sercu pewien niedosyt Jego obecności. Wydaje się nam, że On jest zajęty innymi sprawami, innymi ludźmi, a my nie jesteśmy już tymi najważniejszymi, na których Mu najbardziej zależy.

 

Nie uspakaja nas fakt, że to sam Bóg wyszedł z inicjatywą stania się jednym z nas, byśmy mogli o wiele łatwiej się z Nim spotkać. To właśnie Jego przyjście na świat dało nam ludziom możliwość porozmawiania z Bogiem twarzą w twarz. To właśnie Jego Boska, a zarazem ludzka obecność wśród nas umożliwiła nam zadawanie Mu pytań i dzielenie się z Nim wątpliwościami, które nurtują serce człowieka. To prawda, że ta obecność przyniosła nam wyzwolenie z ciemności grzechu i beznadziei. To prawda, że w ten sposób Pan stał się nam bliższy, można powiedzieć – bardziej „swój”. Możemy lamentować, że to było dawno i że nie mamy tej samej możliwości, co współcześni Jezusowi, by Go o coś zapytać, wyprosić cud, posłuchać Jego prostych i jednoznacznych przypowieści. Po ludzku chcielibyśmy, żeby Jezus nam wszystko jasno powiedział, wytłumaczył, dlaczego nie zawsze jest tak, jak być powinno.

 

Tymczasem to właśnie my jesteśmy dzisiaj zaproszeni, by pomóc bliźnim dostrzec miłosierne oblicze Boga. Nie ma co oglądać się na innych. Żniwo zawsze jest wielkie, robotników teraz jakby mniej i może niektórzy są zagubieni. Tym bardziej każdy z nas jest zaproszony, by wyjść do drugiego człowieka z propozycją otwarcia się na Jego miłosierdzie. To ja mam stać się tym Bożym współpracownikiem, który sprawi, że mój bliźni wróci do Kościoła, do spowiedzi św., do Komunii św. To ja mam być tym żniwiarzem, który wyjdzie na Boże posiadłości, by tworzyć konkretną wspólnotę parafialną, nie licząc na to, że może ktoś inny zrobi to za mnie, bo ja przecież nie mogę się zmęczyć.

 

Sprawa żniwa to nie tylko zadanie dla kapłanów i sióstr zakonnych. Sprawa żniwa to i moje zadanie. To trochę jak ze zbożem, które stoi gotowe do zbioru, ale nadchodzi zła pogoda. Wtedy wszystkie ręce na pokład i każdy biegnie z domu, by pomóc. Dzisiaj potrzeba nam takiej duchowej mobilizacji. Tym bardziej teraz, w czasie pandemii, kiedy szukamy wymówek, by nie schodzić z kanapy, by wszystko oglądać tylko w telewizji, sterować pilotem i przypadkiem się nie narażać. A może już czas odłożyć pilota i powiedzieć: teraz jest mój czas do działania, bo inaczej zgnuśnieję i ja, i moja rodzina, i za chwilę nie będzie czego zbierać. Potrzeba nam nowej łaski Bożej, bo zło nie daje za wygraną. Ojciec Knabit, znany benedyktyn z Tyńca, po tym jak przebył koronawirusa powiedział:

„Człowiek bez stanu łaski jest igraszką w rękach szatana, pajacykiem, którego on pociąga za sznureczki i robi z nim, co mu się̨ podoba. Niech ulubiona w Tyńcu Pani skłoni nas wszystkich do nawrócenia!”.

Nie uciekajmy więc od Boga, chociaż czasem pasterze nas denerwują i gorszą. Stańmy w zwartym szeregu i idźmy razem do pracy, bo żniwo jest wielkie, a robotników ciągle za mało.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Sobota pierwszego tygodnia Adwentu, Rok B, I

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (03 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (08 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)

o. Marian Krakowski CSsR  (07 grzudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (06 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Arkadiusz Buszka CSsR  (05 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (03 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (09 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (08 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (07 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Kukła CSsR  (05 grudnia 2020 roku, Rok B, I )

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, sędzia Sądu Metropolitalnego w Krakowie, wykładowca prawa kanoniczego w
Wyższym Seminarium Duchownym w Tuchowie i DIRECOM Lugano (Szwajcaria) – Warszawa Warszawa