Poniedziałek, 14 grudnia 2020 roku, III tydzień Adwentu, Rok B, I
Wspomnienie św. Jana od Krzyża, prezbitera i doktora Kościoła

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Prawo Boże jest niezmienne

 

Prawo normuje relacje międzyludzkie i państwowe. Mamy prawo podatkowe, cywilne, karne, rodzinne, opiekuńcze itd. Wszyscy podlegamy tym prawom i jesteśmy zobowiązani ich przestrzegać. Nie zastanawiamy się zbytnio nad tym, kto to prawo ustanowił. Jako obywatele, należąc do danej wspólnoty państwowej, wiemy, że trzeba je zachowywać, bo jest ono dla naszego wspólnego dobra i porządkuje nasze życie.

 

Podobnie jest ze wspólnotą Kościoła. Tutaj także jest prawo, a tym prawem są przykazania Boże i słowa Chrystusowej Ewangelii. Jest ono zawarte na kartach Pisma Świętego. To prawo Boże obowiązuje wszystkich ludzi zawsze i wszędzie.

 

Jakże często dzisiaj ludzie uważają, że sami mają prawo decydować o tym, którego z przykazań przestrzegać, a na które przymknąć oko. Praktyka życia pokazuje, że prawo Kościoła można swobodnie łamać, a i tak nie będzie wielkich życiowych konsekwencji. Po prostu za jego łamanie nic złego nas nie spotka. Ksiądz nie wtrąci nikogo do więzienia, parafia nie skonfiskuje mienia, papież nie odbierze praw rodzicielskich, a Jezus nie pozbawi nas praw obywatelskich. Prawo Kościoła, przykazania Boże i słowa Ewangelii są zatem przez nas przyjmowane z większą pobłażliwością niż jakiekolwiek prawo stanowione przez człowieka. Prawo Boże, do którego zmiany nie ma władzy żaden człowiek, uważamy za mało istotne. Natomiast prawo ludzkie, które w demokratyczny sposób można łatwo zmienić, uważamy za wiążące nas i niezmienne. To, co ludzkie i zmienne, jest dla nas ważniejsze od tego, co Boskie i wiecznie trwałe.

 

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że prawo Boże jest niezmienne. Podlegamy mu wszyscy. Przypomina nam tę prawdę sam Chrystus. Tak jak za czasów Jezusa, tak i dzisiaj ludzie podważają prawo Chrystusa do ustanawiania prawa moralnego, czyli mówienia, co jest dobre, a co złe. Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę? (Mt 21, 23). Żydom nie podobało się, że Chrystus przypomina im o niezmiennym prawie moralnym, które obowiązuje wszystkich. Nie zamierzali zmieniać swego postępowania, więc negowali naukę Ewangelii. Mimo tego, że siebie samych uważali za wierzących i pobożnych, to jednak nie wypełniali nauki Pisma Świętego. Dali do zrozumienia, że obowiązuje ich prawo ludzkie, którego trzeba było przestrzegać pod karą sankcji. Nie chcieli zaś przyjmować prawa Bożego, gdyż doskonale wiedzieli, że za jego łamanie nie spotka ich żadna konsekwencja.

 

Podobnie jest we współczesnym świecie. Wielu wiernych stawia pytania Kościołowi: Jakim prawem to czynisz? I kto ci dał tę władzę? Nie chcą przyjąć prawa Bożego, nie zamierzają przyjąć odpowiedzialności za swe czyny. Uważają, że prawo kierujące Kościołem można zmienić w miarę ich prywatnych i chwilowych potrzeb.

 

Dzisiaj w Polsce toczy się batalia o życie nienarodzonych. Można demokratycznie przegłosować, od którego momentu jest człowiek i czy jako upośledzony od poczęcia ma prawo się narodzić. Wiedzą bowiem, że żadna kara ich teraz nie spotka. Najwyżej odejdą obrażeni, że Kościół jest niereformowalny, a księża „znowu robią problemy”. Nieważne, że te „problemy” wynikają z łamania przykazań Bożych. Nieważne, że źródłem „problemu” nie jest Kościół i ksiądz. Ważne, że nie dostali tego, czego chcieli. Nieważne, że ich życie zupełnie odbiega od nauki Ewangelii i przykazań Bożych. Powinni otrzymać to, czego chcą, nie licząc się wcale z prawem Bożym.

 

Jezus nie zmienił swego nauczania, gdy Żydzi sprzeciwiali się Jego nauce. Kościół nie zmieni swego nauczania, tylko z tego powodu, że wielu ludzi oczekiwałoby tego. Prawo Boże jest niezmienne. Mówi o tym Chrystus w dzisiejszej Ewangelii, a dziś Kościół, jako jej depozytariusz, tej prawdy strzeże.

 

Prawda budzi sprzeciw wobec tych, którzy się na nią nie otwierają, bo są bardziej przywiązani do swojej wygodnej sytuacji albo własnej doktryny. Prośmy o czyste serca, wolność od uprzedzeń do wszystkich ludzi, aby nie zamykali sobie drogi do prawdziwego życia. Adwent jest czasem naszej duchowej przemiany, a nie reformy nauki Ewangelii. Taka jest prawda. Takie jest Boże prawo. Taka jest nauka Kościoła. Dla własnego dobra warto o tym pamiętać.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Poniedziałek trzeciego tygodnia Adwentu

o. Jarosław Liebersbach CSsR  (12 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (17 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (16 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (15 grudnia 2014 roku, Rok B, I)                                                        

br. diakon Stanisław Paprocki CSsR  (14 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (12 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (18 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (17 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (16 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (14 grudnia 2020 roku, Rok B, I )

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, wykładowca homiletyki
w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Paulinów w Krakowie – Lublin