Wtorek, 22 grudnia 2020 roku, IV tydzień Adwentu, Rok B, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Magnificat – radosne uwielbienie Boga

 

Wielu ludzi narzeka, że wszechobecne restrykcje, zakazy i nakazy ich przygniatają. Atmosfera wypełniona strachem odbiera im radość życia. W skrajnych przypadkach ludzie izolują się od innych, barykadują drzwi, ubierają kombinezon i jedzą pokarm dla astronautów, a potem wielu z nich umiera w samotności. Nawet młodzież traci poczucie sensu życia. W tym roku co czwarty student w Stanach Zjednoczonych myślał o samobójstwie.

 

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia rozbrzmiewa w kościołach pieśń Maryi Magnificat – wielbi dusza moja Pana. Matka Syna Bożego, pełna radości wielbi Boga za niepojęty dar, za „wielkie rzeczy”, które uczynił jej Stwórca. Dlatego śpiewa: „Raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim”.

 

Co jest źródłem tej radości? To dobra nowina o przyjściu na świat Zbawiciela, który udręczonej ludzkości przywróci nadzieję na szczęśliwą przyszłość. Maryję ogarnia radość, bo napełnia ją Duch Święty, a radość to owoc Jego obecności. Maryję napełnia radość, gdyż jest tak blisko Pana – nosi Go pod sercem.

 

I nic Maryi tej radości nie odbierze: ani trud związany z misją, którą ma do wypełnienia; ani pogarda, która może ją spotkać, gdyż jako niezamężna kobieta spodziewa się dziecka; ani podróż w nieznane w stanie błogosławionym; ani perspektywa cierpienia, która wkrótce się przed nią odsłoni, gdy usłyszy: „Twoją duszę przeniknie miecz…”.

 

Czy ta atmosfera radości, wniesiona dzisiaj do kościoła przez Maryję nie jest dla nas czymś obcym? Bombardowani stale kasandrycznymi wizjami martwimy się przecież o naszych bliskich. Jak mamy się radować, gdy przygnębia nas fakt, że nie wszyscy zasiądziemy razem przy wigilijnym stole? Gdy pełni niepokoju roztrząsamy, kogo z naszej rodziny zaprosić dziś na wigilię, a kogo nie?

 

Tak, to prawda, że w dzisiejszych okolicznościach niełatwo być radosnym. Ale czy i my nie mamy dostępu do tego samego źródła, z którego radość czerpie Maryja? Przecież i my słyszymy dobrą nowinę o przyjściu Jezusa – Mesjasza i Zbawiciela na świat. My też zostaliśmy napełnieni Duchem Świętym, my też jesteśmy blisko Jezusa. Czy nie może stać się to dla nas źródłem prawdziwej radości?

 

Kilka lat temu można było zobaczyć w Internecie zdjęcia uśmiechniętej, promieniującej szczęściem siostry Cecylii, karmelitanki z Santa Fe (Argentyna). Rozpromieniona, pogodna twarz siostry zakonnej zwykle nie budzi dziwienia. Jednak w przypadku tej młodej zakonnicy chodziło o coś szczególnego. Była to bowiem twarz 42-letniej kobiety, umierającej w wielkich boleściach na raka płuc. Osoby towarzyszące siostrze Cecylii w dniach choroby opowiadały, że radość i pokój promieniowały nie tylko z twarzy karmelitanki, ale z całej jej postawy. Gdy w ostatnich dniach życia nie mogła już mówić, jej gesty wyrażały żar serca i wdzięczność dla tych, którzy o nią się troszczyli i za nią się modlili. Tak bije serce człowieka, który karmi się słowem Ewangelii, daje się prowadzić Duchowi Świętemu i żyje w intymnym zjednoczeniu z Jezusem.

 

Czy może więc nam coś odebrać radość płynącą z przyjęcia Ewangelii o Synu Bożym i Zbawicielu świata? Czy coś może nas pozbawić tej radości, którą napełnia nas Duch Święty i bliskość Jezusa? Jak mówi prorok Habakuk: „Choć drzewo figowe nie rozwija pąków i winnice nie wydają plonów, choć zawiodły zbiory oliwek, a pola nie przynoszą żywności, … ja się jednak rozraduję w Panu i rozweselę się w Bogu, Zbawicielu moim”. Wtedy razem z Maryją w czasie niepewności i udręczenia mogę śpiewać w duszy i na cały głos: „Wielbi dusza moja Pana!”.

 

 

 

 

Kazania-homilie: 22 grudnia

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (22 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Sylwester Cabała CSsR  (22 grudnia 2013 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (22 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)                                                        

br. diakon Wacław Zyskowski CSsR  (22 grudnia 2015 roku, Rok C, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (22 grudnia 2016 roku, Rok A, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (22 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (22 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Bożek CSsR  (22 grudnia 2019 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2020 roku, Rok B, I – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Profesor doktor habilitowany, wykładowca na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie oraz w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Braniewo