Poniedziałek, 15 marca 2021 roku, IV tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Święty Klemens Hofbauer (1751-1820), którego w liturgii Kościoła dzisiaj wspominamy, podczas swojej działalności w Warszawie spotykał na ulicach miasta bezdomne dzieci. Prowadził je do domu parafialnego, tam karmił je, starał się uczyć zawodu i zapewniał chrześcijańskie wychowanie. Wkrótce takich dzieci było coraz więcej. Wówczas ów święty otworzył schronisko Dzieciątka Jezus dla bezdomnych chłopców, którego celem było zapewnienie wychowankom odzienia i wyżywienia. Klemens i jego współbracia redemptoryści zmuszeni byli do nieustannej żebraniny. Czynili to bez żadnego wstydu.

 

Pewnego dnia Klemens wszedł do piekarni, aby kupić trochę chleba i widział, że piekarz nie ma pomocnika. Pozostał z nim przez cały dzień, pracując i wykorzystując w ten sposób umiejętności nabyte w czasie, kiedy pracował jako piekarz. Zdobył w ten sposób chleb dla swoich chłopców na ten dzień i na wiele następnych. Przy innej okazji Klemens poszedł żebrać do pewnego baru – jak czytamy w jego życiorysie – i kiedy prosił o jałmużnę, jeden z pracowników plunął mu piwem w twarz. Klemens spokojnie otarł twarz i odpowiedział: „To dla mnie. A teraz, proszę, dajcie mi coś dla moich chłopców”. Obecni w barze ludzie byli wstrząśnięci chrześcijańską postawą Klemensa i zebrał on wtedy aż sto srebrnych monet. Kiedy już naprawdę nie miał za co utrzymać schroniska i podopiecznych, widziano wówczas apostoła Warszawy i patrona Wiednia klęczącego i pukającego do tabernakulum.  Prosił w ten sposób Jezusa o cud. I znajdował zawsze jakieś rozwiązanie.

 

 

Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie – mówi Jezus do współczesnych. Znaki Bożego działania są po to, by umacniać naszą wiarę. Z drugiej jednak strony to właśnie wiara jest warunkiem dostrzegania Bożego działania w naszym życiu. Jeśli ktoś nie chce zobaczyć cudu, zawsze będzie tłumaczył, że to tylko zbieg okoliczności. Dla wierzącego nie ma zbiegów okoliczności. Jest zawsze zamierzone i precyzyjne Boże działanie. Takim precyzyjnym Bożym działaniem było uzdrowienie przez Jezusa syna urzędnika królewskiego. Urzędnik ów nie czekał na specjalne zapewnienia. Zobaczył cud, bo uwierzył słowu, które Jezus powiedział do niego.

 

 

Cała historia zbawienia to dzieje zamierzonego i precyzyjnego Bożego działania podejmowanego po to, by doprowadzić człowieka do nowego nieba. Bóg przemawia do nas przez znaki. W sposób szczególny widzimy to w liturgii. Wierzymy, że gdy uczestniczymy w Eucharystii, pod postacią chleba i wina jest wśród nas obecny Chrystus – ten sam, który chodząc dwa tysiące lat temu po Galilei, uzdrawiał chorych. On ma moc uzdrawiać także nas z naszych chorób, z niemocy ducha i ciała. Przyjdźmy więc dziś do Niego z wszystkim, co jest dla nas trudne i bolesne, i prośmy, by przemienił nasz smutek w radość.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Poniedziałek czwartego tygodnia Wielkiego Postu, Rok B, I

o. Mariusz Simonicz CSsR  (19 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (11 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (31 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (16 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Witold Szamburski CSsR  (07 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Witold Szamburski CSsR  (27 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Tomasz Mikołajczyk CSsR   (12 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Dariusz Pabiś CSsR  (01 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (23 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (15 marca 2021 roku, Rok B, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, wykładowca homiletyki
w WSD Redemptorystów w Tuchowie oraz w WSD Zakonu Paulinów w Krakowie – Lublin