Piątek, 11 czerwca 2021 roku, X tydzień zwykły, Rok B, I

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa została ustanowiona w Kościele po objawieniu się Chrystusa św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690) w latach 1673-1675. W objawieniach Chrystus polecił jej, by ustanowiono święto ku czci Jego Serca w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała. Formalnie święto zostało ustanowione przez papieża Klemensa XIII w dniu 6 lutego 1765, wówczas tylko dla Królestwa Polskiego, w wyniku zgody papieża na skierowany do niego memoriał biskupów polskich. Uroczystość tę rozszerzył na cały Kościół papież Pius IX w dniu 23 sierpnia 1856. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. W Polsce „apostołką intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa” była Służebnica Boża Rozalia Celakówna (1901-1944) przy aktywnej pomocy Piusa Przeździeckiego (1865-1942), dwukrotnego generała Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulinów).

 

 

Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Miłość Boga do swojego ukochanego ludu, wyrażona przez proroka Ozeasza ludzkimi więzami jako więzami miłości, stanowi miłość ojca do dziecka – syna. Czasowe i pedagogiczne karcenie kochanego dziecka – Izraela, Efraima zostało źle zrozumiane przez naród wybrany. Oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie. Okres i proces oczyszczania, przywracania zdrowia duchowo-religijnego, miał na celu najpierw uświęcenie wspólnotowo-indywidualne: Albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja – Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać. Następnie, jeśli będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia i będziecie chwalić Pana i wzywać Jego imienia, o czym przypomni prorok Izajasz (psalm responsoryjny), ukażecie innym narodom wielkie dzieła Pana i cała ziemia o tym się dowie, bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

 

W Nim mamy śmiały przystęp do Ojca z ufnością, przez wiarę w Niego. Uniwersalną i powszechną ideę zbawienia wszystkich ludów i narodów podejmuje Apostoł Narodów. Jemu, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. Misja Jezusa wypływa z Jego zjednoczenia z Ojcem. Jej celem jest obdarować szczęściem wiecznym każdego człowieka. Z przebitego Serca Jezusa jako wypełnienie ziemskiej misji Jezusa Chrystusa narodził się Kościół i sakramenty, zwłaszcza Eucharystia – sakrament miłości.

 

Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda. Francuski poeta, dyplomata i gorliwy katolik Paul Claudel (1868-1955) nazywał uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa „świętem serc przeszytych, uczuć odepchniętych, pragnień niezaspokojonych”. Serce jest symbolem miłości. Przebite i otwarte po śmierci „Serce Jezusa” to największy i najpiękniejszy dowód miłości, którą Bóg obdarza każdego człowieka. „Kiedy ziemia ucieka spod nóg, kiedy niebo zwaliste i obce, a światło uchodzi szczelinami chwil – wśród znaków i symboli daj rozpoznać najważniejszy - przebite i otwarte Serce Swoje” (Ślad 13: Zobaczą, kogo przebodli (J 19, 37), s. Maria Imelda Kosmala). Serce Jezusa „gorejące ognisko miłości”, „sprawiedliwości i miłości skarbnico”, „dobroci i miłości pełne”, „cierpliwe i wielkiego miłosierdzia” jest symbolem Bożej, miłości nieskończonej i wiernej aż do końca („aż do śmierci posłuszne”). Dlatego dla wielu z nas jest tak bliskie nabożeństwo do Serca Jezusowego. „Trzeba nam chwytać Boga za serce – powiadała często św. Teresa z Avila – to Jego najsłabsza strona”. Któż z nas nie tęskni za prawdziwą, wielką i niepowtarzalną miłością? Któż z nas nie pragnie być bliżej Boga – Źródła życia i świętości?

 

 

„Boże, daj mi serce czyste – bym Ciebie mógł oglądać, serce pokorne – bym Ciebie mógł słuchać, serce miłujące – bym Tobie mógł służyć, serce wierzące – bym w Tobie mógł przebywać” (Dag Hammarskjöld).

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, Rok B, I

o. Maciej Sadowski CSsR  (01 lipca 2011 roku, Rok A, I)

o. Piotr Świerczok CSsR  (15 czerwca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Jurkowski CSsR  (07 czerwcva 2013 rou, Rok C, I)

o. Jan Rzepiela CSsR sen  (27 czerwca 2014 roku, Rok A, II)

o. Brat Kleryk Wacław Zyskowski CSsR, student V roku WSD  (12 czerwca 2015 roku, Rok B, I)

o. Stanisłwa Paprocki CSsR  (03 czerwca 2016 roku, Rok C, II)

o. Rafał Nowak CSsR  (23 czerwca 2017 roku, Rok A, I)

o. Jerzy Krupa CSsR  (08 czerwca 2018 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobota CSsR  (28 czerwca 2019 roku, Rok C, I)

o. Jacek Burnus CSsR  (19 czerwca 2020 roku, Rok A, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (11 czerwca 2021 roku, Rok B, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna
– specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana – Rzym