Po raz kolejny w moim życiu duchowym rozpoczynam okres Wielkiego Postu. Wiele razy będę na nowo słyszeć wezwanie do pokuty i nawrócenia. Będę też podejmował rozważanie męki i śmierci Jezusa Chrystusa, aby tą drogą dojść do świętowania Jego Paschy. To wszystko pragnę przeżywać we wspólnocie Kościoła, w której chcę uczestniczyć jako świadomy jego członek, a nie tylko bierny obserwator.

W dzisiejszej Ewangelii według św. Łukasza Jezus Chrystus przekazuje każdemu z nas ważną prawdę: oto życie i śmierć są ze sobą nierozłącznie związane. Czy my – konsekrowani – kiedy kochamy, jesteśmy w stanie wiele poświęcić dla drugiej osoby? U początku Wielkiego Postu pomyślmy o ludziach, których kochamy i do których jesteśmy posłani... Odszukajmy w sobie małe gesty rezygnacji z siebie dla dobra innej – (kochanej) osoby. Bo być może właśnie przez nie w naszym życiu realizuje się, zapowiedziane przez Jezusa, zachowywanie życia.

Jaki jest sens postu? Post jest wymagający, ale czy przynosi nam, jakieś owoce? Czy doświadczamy jakiejś wewnętrznej przemiany – czy czujecie się duchowo czyści i wolni? Czy wiecie, że jednym z niebezpieczeństw związanych z naszą religijnością (nie tylko osób konsekrowanych!) jest zgubne porównywanie się z innymi? Bo raz wynosimy się nad innych, a innym razem jesteśmy zbyt surowi wobec siebie. I tego właśnie doświadcza Jezus w dzisiejszej Ewangelii: Dlaczego my i faryzeusze często pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą? (Mt 9, 14). Tymczasem dla Boga każdy z nas jest wyjątkową oraz niepowtarzalną osobą. Wierzycie w to? Powoli wchodzimy w Wielki Post, który jest czasem pojednania i zgody. Bo w tym czasie Bóg zaprasza każdego z nas także do pojednania z samymi sobą. Zaprasza do zgody na to, że czasem nie możemy być tak doskonali, jakby chciał każdy z nas, że czasem rzeczywistość naszego życia jest tak bardzo odległa od naszych pragnień. Przyjrzyjmy się powołaniu swemu i swoim niezaspokojonym pragnieniom… Trudne zadanie, ale możliwe do zrealizowania.

Nawrócenie, czyli przemiana naszego serca, myślenia oraz życia, to wielkie wyzwanie, jakie stoi przed nami nie tylko w czasie Wielkiego Postu. Panie Jezu, dziękujemy za to, że pomimo naszej grzeszności, nie patrzysz na każdego z nas tak, jak być może czynią to inni ludzie. Bo Ty widzisz w każdym z nas swój obraz i swoje podobieństwo (por. Rdz 1, 26-27).

Na początku Wielkiego Postu wraz z Jezusem przenosimy się na pustynię. Po swoim chrzcie w rzece Jordan Jezus przygotowuje się do swojej misji głoszenia Ewangelii. Przez 40 dni modli się i pości. Jednak nie jest tam sam. W tym odludnym miejscu jest kuszony przez szatana. W Środę Popielcową rozpoczęliśmy w Kościele czas przygotowania do Świąt Wielkanocnych. Będzie to czas próby, czas zmagania się ze swoimi słabościami i nawrócenia. Naszym głównym przeciwnikiem w na tej 40-dniowej drodze będzie szatan.

Celem nawrócenia jest osiągnięcie świętości. Dla wielu ludzi świętość może wydawać się czymś nieosiągalnym, odległym od życia albo wręcz nieatrakcyjnym. Niektórzy myślą, że świętość związana jest z życiem pozaziemskim. Są też tacy ludzie, którzy wręcz kpią i szydzą sobie ze świętości i świętych.

Nawrócenie to zwrócenie się do Boga sercem, wolą oraz przemiana stylu życia. Z nawróceniem ściśle związana jest wiara. Możemy powiedzieć, że siłą, która pozwala przejść przez proces nawrócenia, jest wiara. Wiara to wewnętrzna motywacja do podjęcia drogi przemiany. Wielu ludzi, którzy dzisiaj są dla nas przykładem życia, zmienili się pod wpływem wiary w Boga.

W tym tygodniu Wielkiego Postu liturgia słowa zwraca naszą uwagę na temat nawrócenia. Na przykładzie proroka Jonasza i mieszkańców Niniwy widzimy dzisiaj, że ważnym wymiarem nawrócenia jest świadoma decyzja dotycząca zmiany życia. Oderwanie się od grzesznego stylu życia wymaga także wyrzeczenia się tego, co jest źródłem nieprawości. Aby to mogło się dokonać, potrzebna jest postawa szczerego żalu za popełnione zło. Pomocą na tej drodze jest post i pokuta.

W bazylice św. Piotra w Rzymie za głównym ołtarzem, w absydzie jest tron (katedra), na którym miał zasiadać św. Piotr. Obecnie są to kawałki drewna w marmurowej obudowie połączone ze sobą płytami z kości słoniowej. Ten tron, nazywany katedrą św. Piotra, jest symbolem władzy w kościele, którą Jezus przekazał Piotrowi oraz jego następcom.

Kolejny ważny temat związany z nawróceniem jest przedstawiony w dzisiejszej liturgii słowa. Jest to prawość serca. Chodzi tutaj o sumienie, które jest źródłem podejmowanych przez człowieka decyzji. Od jakości sumienia – może ono być prawe albo wypaczone – zależy nasze postępowanie. W chrześcijańskim życiu nie chodzi o to, aby robić coś na pokaz.