Życzenia Wielkanocne...

Dzisiaj radość wypełnia nasze serca. Nawet dzwony biją dłużej, głośniej, weselej! Z uśmiechem na twarzy składamy sobie wzajemnie życzenia: wesołych świąt! Jest wspólne uroczyste śniadanie i obiad świąteczny. Dookoła słyszymy znane chyba na całym świecie słowa: Alleluja, Alleluja! ... Chrystus Pan zmartwychwstał i żyje na wieki! Oto tajemnica naszej wiary, oto nasza nadzieja – nas Jego uczniów. Jezus zmartwychwstał i gwarantuje tym samym, że my również powstaniemy z martwych po przeminięciu tego świata.

Dzisiejsza niedziela – Niedziela Miłosierdzia Bożego – jest świętem obchodzonym na polecenie samego Pana Jezusa. Powiedział On do św. Faustyny: „W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski” (Dzienniczek, 699).

Ewangelia trzeciej niedzieli wielkanocnej zaprasza nas do przejścia wraz z dwoma uczniami drogi do Emaus. Święty Łukasz, autor dzisiejszej relacji o zmartwychwstałym Jezusie, zaprasza nas nie tylko do tego, abyśmy mogli zobaczyć, jak wyglądało jedno z pierwszych spotkań z Chrystusem po Jego śmierci, ale także abyśmy mogli próbować odkryć i zrozumieć, do czego nas zaprasza dzisiaj Boże słowo.

Rzeczywistością, która w pewnym sensie towarzyszy ludzkości od początków organizowania się jej w społeczności miejskie, jest brama. To bardzo ciekawe zjawisko. Z jednej strony, będąc zamkniętą, brama stanowi jakby część muru otaczającego miasto. Z drugiej zaś – gdy otwarta – daje ona możliwość wejścia i wyjścia. Brama łączy więc w sobie zarówno oddzielenie jak i łączność. Istnienie bramy zarysowuje wyraźny podział na „gospodarza” i „przybysza” oraz daje możliwość ustalania zasad wpuszczania (bądź nie) kogoś.

Jezus wzywa nas dziś w Ewangelii, by nie trwożyły się serca nasze, bo On jest drogą, prawdą i życiem. Nie trwożyć się to znaczy ufać, mimo że czujesz lęk czy strach. Niech umocnieniem na tej drodze będzie modlitwa ułożona przez młodego człowieka z ośrodka Cenacolo, pomagającego młodym ludziom, którzy przez różne nałogi zagubili się na drogach swojego życia: Boże, nie zapominaj o mnie, gdy ja zapomnę o Tobie. Nie opuszczaj mnie, gdy ja Ciebie opuszczę. Nie gardź mną, gdy ja grzeszę. Wyrwij mnie, gdy uciekam przed Tobą. Pociągnij mnie, gdy się opieram. Podnieś mnie, gdy upadnę. Postaw na nowo i prowadź DOBRĄ DROGĄ.

Okres paschalny powoli dobiega końca. A szczytem okresu paschalnego w liturgii Kościoła jest Pięćdziesiątnica, czyli Zesłanie Ducha Świętego. ... Pascha rozpoczęła świętowanie Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i sama w sobie jest źródłem wszelkiej naszej radości. Lecz aby ta radość była pełną i doskonałą w nas, potrzebujemy cudownego działania Ducha Świętego. I to jest to, co nam ofiarowuje Zesłanie Ducha Świętego, Pięćdziesiątnica.

Nie jest łatwo być świadkiem Jezusa dziś. Ale w tej misji nie jesteśmy osamotnieni. Wspierają nas święci i męczennicy. Wspierają nas współcześni świadkowie, ludzie głębokiej wiary i nadziei. A przede wszystkim jest z nami i prowadzi nas sam Jezus zmartwychwstały poprzez swego Ducha: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20).

Przeżywając dziś uroczystość Zesłania Ducha Świętego, wpatrujemy się w apostołów, odważnie wychodzących z Wieczernika na ulice i place Jerozolimy. Obiecany przez Jezusa Duch Święty został im udzielony, aby szli i odważnie głosili dobrą nowinę o Chrystusie Zbawicielu. Nie mogą zatrzymać tego daru dla siebie. Ich obowiązkiem jest nieść go na cały świat. Chrystus przez zesłanie Ducha Świętego dopełnił dzieła odkupienia i sprawił, że młody Kościół napełniony tymże Duchem wyruszył w świat, by kontynuować dzieło zbawienia ludzkości.