Niech Maryja Niepokalana, patronująca również tylu zakonom i zgromadzeniom zakonnym, tylu wspólnotom parafiom i ruchom religijnym, uczy nas ostrożności i rozwagi, stałości i zdecydowania, a nade wszystko odwagi i konsekwencji w odpowiadaniu Bogu na Jego zaproszenie do współpracy we wciąż dokonującym się dziele Zbawienia.

Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha! (Mt 11, 11-15).

W jaki sposób rozpoznać obecność i działanie Boga? Z pomocą przychodzi nam pierwsze czytanie. Najprostszą drogą do rozpoznania Boga jest kierowanie się drogowskazami, jakie nam On zostawił. Te drogowskazy to przykazania. Fundamentem przykazań jest miłość Boga i bliźniego całym sercem, całą duszą i umysłem. Na tym fundamencie można budować życie pełne pokoju i błogosławieństwa.

Jan Chrzciciel był prorokiem na granicy dwóch epok: Starego i Nowego Przymierza. Jezus daje do zrozumienia swoim uczniom, że misją Jana Chrzciciela było przygotowanie ludzi na Jego przyjście.

Przeżywamy III niedzielę adwentu, zatem dziś właśnie Kościół przypomina, że nasze życie i apostolstwo powinno być naznaczone radością. Wydaje się, że nie trzeba nam o tym przypominać, przecież chyba każdy bez przypominania pragnie radości, szczęścia, miłości...

Dzisiejsza Ewangelia stawia przed nami ciekawy, a zarazem smutny obraz zachowania wobec Jezusa. Kiedy przychodzi oczekiwany Mesjasz, arcykapłani i starsi ludu kwestionują działalność Jezusa poprzez wysuwanie wątpliwości, czy ma On prawo wypełniać swoją misję. Przełożeni ludu czują się zakłopotani działalnością Jezusa.

Słowo Boże, które przed chwilą usłyszeliśmy, pokazuje nam postawę dwóch braci. Pierwszy, który wyraził chęć podjęcia pracy, ale nie poszedł do pracy. Ciekawa jest również postawa drugiego, który na początku wyraził swoje niezadowolenie, ale jednak poszedł. Zastanawiające jest, co sterowało tymi synami, że podjęli takie decyzje. Być może była to młodość porywczość oraz brak odwagi, by od razu podjąć dobrą decyzję. Chyba nie odnajdziemy na te pytania odpowiedzi.

Wyrazem naszej wiary, świadectwem, że jesteśmy wyznawcami Jezusa, może być troska o ubogich, biednych, samotnych, aby także oni doświadczyli radości z przyjścia Zbawiciela. Niechaj więc nasze dzieła miłości bliźniego, które tak chętnie podejmujemy w Adwencie, troszcząc się o ubogich, potrzebujących, będą świadectwem naszej miłości do Chrystusa.

Naszym przewodnikiem, który w tych dniach przygotowuje nas na spotkanie z Zbawicielem, jest św. Jan Chrzciciel. Jego wołanie ma nas przemienić, abyśmy otworzyli nasze serca na Boga. Jezus stawia go przed nami jako wzór do naśladowania. Nawet mówi, że między narodzonymi z niewiast nie ma większego od niego. Jan Chrzciciel swoim życiem zasłużył na takie słowa pochwały

Genealogia Jezusa ukazuje nam także różnorodność postaci i charakterów. Od zawsze wiernych jak Abraham, aż po grzeszników jak choćby Dawid, który później żałował za swoje grzechy i pokutował. Bóg realizuje swoje plany zbawienia, posługując się ludźmi, którzy nie zawsze byli krystaliczni. Stwórca wybiera nas, pomimo naszych grzechów i niewierności. Dzięki otwartości na Jego łaskę przemienia nas i uzdalnia do misji.