Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: „Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam”. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.

W każdej Mszy Świętej wezwani jesteśmy, do kontemplacji i do przeżycia tej wielkiej tajemnicy wiary! Rozpoczynając Święte Tridum, w szczególny sposób, głosimy dziś,„śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”.

„Medytujmy nad chwałą naszego Odkupiciela, który przez swoją śmierć i zmartwychwstanie zwyciężył szatana, uwalniając ludzi z jego niewoli. … Zmartwychwstanie Jezusa jest pewną rękojmią naszego zmartwychwstania i naszej chwały, którą mamy nadzieję cieszyć się kiedyś w niebie, z duszą i ciałem”.

Bóg, aby przypomnieć o Swoim miłosierdziu, w naszych czasch wybrał prostą zakonnicę (siostrę Faustynę), by stała się apostołką Jego miłosierdzia dla współczesnego świata pogrążonego w morzu zła i występku. Wiedząc jednak, że współczesny, sceptyczny człowiek może nie przyjąć poważnie głosu prostej, niewykształconej zakonnicy, powołał na Stolicę Piotrową człowieka, który autorytetem całego Chrystusowego Kościoła potwierdzi przekazane jej przez Boga prawdy dotyczące nabożeństwa do Bożego miłosierdzia i ogłosi ją świętą, a więc rzeczywiście wybraną przez Boga.

W obecnym roku proponujemy naszym użytkownikom czytanki majowe pt. „Nieustająca Wspomożycielka”, które zostały przygotowane przez o. Marka Kotyńskiego CSsR w związku z koronacją obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, czczonego w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach.

Św. Łukasz opisuje niezwykłą podróż uczniów z Jerozolimy do Emaus pod koniec tego najważniejszego pielgrzymkowego święta Izraela, jakim była Pascha. Uczniowie, którzy wyruszyli w drogę w złym stanie ducha: są smutni, przygnębieni, pozbawieni nadziei, a nawet rozczarowani, gdyż Ten, za którym dotychczas szli (oddali Mu trzy lata swojego życia), został przez arcykapłanów i przywódców narodu żydowskiego wydany na śmierć i ukrzyżowany: „…arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało” (Łk 24, 20-21).

Gdy pytamy Jezusa Chrystusa, co mamy czynić, o czym mamy myśleć i do czego mamy dążyć. On nam odpowiada: „Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem!”. Ludzkość miała wielu nauczycieli, ale żaden nie głosił takiej nauki jak On. Żaden nie ośmielił się powiedzieć o sobie czegoś podobnego. Wielu starało się naprostować tak często kręte ścieżki ludzkiego życia, ale nikt nie powiedział o sobie, że: „jest drogą, i prawdą, i życiem”. Dlatego jeżeli Chrystus jest drogą, to każdy, kto nie idzie za nim błąka się po manowcach bez celu. Jeżeli Chrystus jest prawdą, to daremnie szukamy tej prawdy poza Nim, nie znajdziemy! Jeżeli Chrystus, jest życiem, to zginie każdy, kto zechce żyć bez Niego.

Okres Paschalny w Kościele prowadzi nas ku obecności Jezusa w tajemnicy Eucharystii – tego chleba, który daje życie w obfitości.Natomiast w dzisiejszej Liturgii Słowa, Jezus Chrustus – Dobry Pasterz przypomina nam, że tylko On może nam jest pokarmem na życie wieczne.

Każdy z nas otrzymał dary Ducha Świętego na chrzcie świętym, otrzymaliśmy Go podczas bierzmowaniu, kapłani w czasie święceń kapłańskich, a małżonkowie przyzywali Go i prosili o Niego, podczas sakramentu małżeństwa. On uzdalnia nas do pogłębiania naszej wiary, rzuca światło na nasze życie, nasze czyny, nawet w tych najtrudniejszych sytuacjach.

Jesteśmy w okresie wielkanocnym. Siedmiu tygodni potrzebuje Kościół, aby stopniowo wprowadzać nas w rzeczywistość daru udzielonego nam wraz ze zmartwychwstaniem Jezusa: to zwycięstwo nad śmiercią oraz właśnie życie wieczne. I jeśli ja – jak jest to powiedziane w mowie pożegnalnej Jezusa – przyjmuję życie wieczne jako coś, co już jest dostępne, to okazuje się, że nie jest to kwestia eschatologicznej przyszłości, lecz ta żywa świadomość pozwala lepiej przeżywać doczesność. Bóg nie chce niczego innego, jak tylko tego, abym żył, żył radośnie i szczęśliwie, bez niepokoju i przygnębienia.