Jezus – Mesjasz, Jezus jako „Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” nie wzbudza dzisiaj powszechnego zainteresowania pośród ludzi. Dlaczego? Gdyż Jezus jako Zbawiciel stał się niepotrzebny człowiekowi. Dzieje się tak, ponieważ współczesny człowiek zatracił poczucie grzechu, z którego Mesjasz – Baranek Boży może wyzwolić. Skoro nie jestem skrępowany, zniewolony, więc z Jezusem mi nie po drodze.

Jezus, który przyszedł i osiedlił się w Galilei pogan jest jak wschodzące słońce nad krainą ciemności i mroku. Jest tym, który wraz ze swym przybyciem, przyniósł królestwo Boże, które jak widzialne promienie słońca pokonują ciemność i mrok.

Co to znaczy i jak można nazywać szczęśliwymi tych, którzy cierpią, ubogich, tych którzy są głodni i spragnieni sprawiedliwości, czy też płaczących? Rzeczywiście jest to nie mała trudność, gdyż zderza się z naszą logiką, zderza się z tym co widzimy.

Z Jezusem i Maryją przez życie. Rozważania różańcowe na czas misji świętych.

Być solą ziemi, światłem, świata to być chrześcijaninem z całym bogactwem i zadaniami tego słowa. Być solą ziemi to kochać, modlić się i pracować, i marzyć o świętości i do niej dążyć całe życie. I przez to możesz mieć wpływ na otaczających cię ludzi i świat. A więc – żyj tak, abyś jak sól zmieniał smak i oblicze tej ziemi.

Dziś chyba bardziej niż kiedyś ludziom wydaje się, że gdyby to oni urządzili świat według swoich praw, świat byłby lepszy, a życie o wiele łatwiejsze. Dlatego też, nawet ludzie ochrzczeni domagają się zmiany przykazań Bożych – Dekalogu: domagają się przyzwolenia na rozwody i powtórne małżeństwa, prawa do aborcji oraz prawa do skracania cierpienia nieuleczalnie chorych przez eutanazję.

O Matko Nieustającej Pomocy, Ikono miłości, Twe zatroskane spojrzenie ogarnia nasze cierpienia, a ufne spojrzenie Twojego Syna wiedzie nas przed oblicze miłującego Ojca. Wspomagaj nas, Matko, byśmy nieśli Twój obraz braciom i siostrom rozproszonym po całym świecie, stając się misjonarzami dobra, piękna i radości życia Ewangelią.

Pewna kobieta, która przeżyła z mężem ponad czterdzieści lat, powiedziała kiedyś: Proszę księdza, każdego dnia rano najpierw rozmawiamy z Bogiem, a dopiero później ze sobą nawzajem”.

Dzisiejsze nauczanie Chrystusa jest niełatwym wyzwaniem. Przezwyciężyć pokusę „oko za oko, ząb za ząb”, nastawić drugi policzek, miłować nieprzyjaciół, modlić się za prześladowców, będzie tylko wtedy możliwe, jeśli będziemy żyli życiem Chrystusa i do Niego będziemy coraz bardziej upodobnieni.

Jeżeli ktoś z tego wszystkiego co posiada: pieniędzy, rzeczy materialnych, pokupowanych sprzętów, otrzymanych talentów, nagromadzonych dóbr, uczyni sobie „własność” niedostępną dla innych – czyli swojego „bożka”, ten nie zrozumie Ewangelii przed chwilą usłyszanej. Człowiekowi bowiem, który dysponuje taką „mamoną”, Bóg i Jego miłość nie są już potrzebne. On nie potrzebuje troski Boga, bo sam się zabezpieczył na wszelki „ziemski wypadek”.