Dzisiejsza uroczystość Najświętszej Maryi Panny, czczonej jako Królowa Polski, nie tylko przypomina o czymś, co jest jedynie właściwe i przypisane osobie Maryi Panny, lecz jest elementem całego naszego życia chrześcijańskiego. Godność królewską otrzymaliśmy na chrzcie świętym i na tej podstawie możemy powiedzieć, że uczestniczymy we władzy królewskiej Boga. Oznacza to, że jedyny Bóg, który króluje, czyni także i nas uczestnikami w tej jednej jedynej władzy. Nie po to, abyśmy królowali równolegle lub w Jego zastępstwie, ale byśmy w Nim i dzięki Jego miłości i szczodrobliwości tę władzę królewską wykonywali, kochając i służąc braciom, walcząc i pokonując zło i szatana, tak jak Maryja, nasza Matka i Królowa.

Chleb ziemski i Chleb niebiański; chleb, który zaspakaja głód przez krótką chwile i Chleb, który daje życie wieczne; Mojżesz, który zaspokaja głód Izraela i Jezus, który zaspokaja głód całej ludzkości. Z błogosławieństwem Bożym i pomocą Ducha Świętego zechciejmy zastanowić się nad znaczeniem każdego z tych słów i wyrażeń oraz nad tym, jakie są między nimi relacje. Życie w obfitości dla całego świata: nie dla wielkich mas, tylko dla tych, którzy wierzą. Chleb życia: kto jest głodny tego Chleba, zostanie nim nakarmiony, a ten, który pracuje w sprawie Bożej, w tym, co Bóg chce, zachowa życie.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii zwraca nam uwagę, że jeśli decydujemy się żyć na co dzień Bożymi przykazaniami, to ten nasz wybór nie powinien być motywowany formalizmem, wyrachowaniem czy też chęcią dobrego zaprezentowania się przed Panem Bogiem, ale przede wszystkim miłością do Boga. Staram się żyć Bożymi przykazaniami, ponieważ kocham Boga i pragnę postępować tak, aby nie wyrządzać Mu przykrości, ale sprawiać Mu radość. Wzorem tej miłości jest miłość Jezusa wobec Jego i naszego Ojca w niebie oraz wobec każdego człowieka.

Św. Stanisław swoją postawą świadczy wymownie, że człowiek powołany jest w Jezusie Chrystusie do zwycięstwa. Jest to zwycięstwo dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, jedności nad podziałami. Natomiast coroczna tradycyjna procesja z jego relikwiami z Wawelu na Skałkę, do miejsca jego męczeńskiej śmierci, świadczy wymownie o żywym kulcie św. Stanisława, który jest czczony jako obrońca ładu moralnego i sprawiedliwości. Wokół jego osoby zawsze rodziła się jedność. Także w obecnych czasach św. Stanisław może nam pomóc budować jedność narodową, jedność dorosłych, młodzieży i dzieci, aby wszyscy na nowo ukierunkowali swe serca i umysły na dobro wspólne w Ojczyźnie.

Św. Andrzej Bobola na co dzień doświadczał trudów misjonarskiej pracy. W ostatnim okresie swojego życia był zawsze w drodze. Ciągle się spieszył – jakby świadom był czekającej go rychłej śmierci. Cały przejęty był misją głoszenia Ewangelii. Trwał w łączności z Chrystusem jak latorośl złączona z winnym krzewem. Codziennie odprawiał Eucharystię, uczestnicząc w tajemnicy Jezusowego krzyża.

W życiu trzeba mieć trochę szczęścia. Pokazuje nam to życie świętego Macieja, który został wybrany na apostoła spośród dwóch uczniów. Pomógł mu łut szczęścia. Takie jest też znaczenie słowa „Bóg” w języku polskim. Słowo Bóg znaczy szczęście. Jest to starożytne słowo używane już przez naszych pogańskich przodków. Jednak Bóg jest szczęściem także w rozumieniu chrześcijańskim. Bóg jest źródłem szczęścia i tego wiecznego, i tego doczesnego. Szczęście to także pójście odpowiednią drogą życia. W przypadku św. Macieja Bóg wskazał na niego przez losowanie i ukazał mu jego powołanie: "I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów” (Dz 1, 26).

Zesłanie Ducha Świętego – to dopełnienie zwycięstwa Jezusa nad śmiercią i grzechem. Mówimy także, że to wyprowadzenie apostołów z przytulnego, ale przecież małego Wieczernika, by głosić Ewangelię. Dziś czcimy także narodziny Kościoła – świętej wspólnoty, gdzie wszyscy jesteśmy „zrodzeni” dla życia wiecznego – byliśmy umarli, a dzięki mocy Boga, Ducha Świętego, prawdziwie żyjemy.

Wydaje mi się, że w misterium (tajemnicy) dzisiejszego dnia nawet najbardziej gorliwi katolicy nie zdołają się odnaleźć czy też w ogóle zrozumieć, co uroczyście przeżywają. Niepodważalną prawdą jest, że Bóg zawsze był, jest i będzie JEDEN. Więc jak zrozumieć tak po ludzku ten dogmat (prawdę), w której przecież uczestniczymy? Pewną pomocą może być dla nas żyjący w IV wieku św. Patryk, „apostoł Irlandii”. Ten mądry i święty misjonarz wobec poszukujących prawdziwego Boga, tłumacząc tę trudną do zrozumienia prawdę wiary chrześcijańskiej, posłużył się listkiem koniczyny. Pokazał trzy oddzielne liście koniczyny, które łączą się w jednej łodydze. W ten bardzo prosty sposób chciał wytłumaczyć swoim słuchaczom tę tajemniczą prawdę wiary.

Dzisiejsze święto zaprasza do kontemplacji kapłaństwa Chrystusa i do intensywnej modlitwy o uświęcenie duchowieństwa, ale też do wzmożenia wysiłku świeckich podejmowanego w trosce o własną świętość. Ma ono stać się również inspiracją do coraz bardziej aktywnej modlitwy całego Kościoła za jego pasterzy, przywołując wzór Chrystusa-Kapłana tym, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie służebnym, oraz przypomnieć wszystkim wiernym o ich uczestnictwie w kapłaństwie powszechnym.

Maryja jest Matką Kościoła w sensie duchowym. Oznacza to, że jest Matką każdej osoby ochrzczonej. Maryja, stojąc pod krzyżem swojego Syna, uczestniczy w momencie, który możemy nazwać poczęciem się Kościoła. ... Pamiętam, jak przed laty jeden z moich współbraci redemptorystów, który przez wiele lat pracował w Danii dzielił się doświadczeniem znajomości z protestantami. Pewien zaprzyjaźniony pastor wspólnoty protestanckiej mówił, że to, czego najbardziej brakuje mu w kościołach protestanckich, to jest to ciepło matczynej obecności. Protestanci bowiem odrzucają kult Matki Najświętszej.