Święto Chrztu Pańskiego jest doskonałą okazją do składania radosnego dziękczynienia Bogu w Trójcy Jedynemu i naszym Rodzicom, i Rodzicom chrzestnym, za ten wielki dar, którym zostaliśmy obdarzeni. Należałoby sobie życzyć, abyśmy wszyscy ochrzczeni znali datę naszego Chrztu Świętego i odnawiali nasze przyrzeczenia chrzcielne w tym właśnie dniu, a przynajmniej podczas świętowania Chrztu Pana naszego Jezusa Chrystusa – Jedynego Odkupiciela człowieka.

W ciągu wieków, Święto Ofiarowania Pańskiego traktowane było jako święto Maryjne. Dlatego też, Święto Ofiarowania Pańskiego, które dzisiaj obchodzimy jest w tradycji polskiej nazywane Świętem Matki Bożej Gromnicznej, zapewne z tej racji, że dziś przynosimy do świątyń zapalone świece zwane gromnicami.

Niejednokrotnie żyjemy jako sprawiedliwi, którzy w sumie dobrze postępują i nie mają sobie nic do zarzucenia. Widzimy braki i słabości innych. Na tym się koncentrujemy potępiając i osądzając bliźnich. Bóg nie chce jednak, abyśmy byli sprawiedliwymi, gorliwymi w wypełnianiu nakazów, czy praw jak Faryzeusze, Bóg chce, abyśmy byli Jego dziećmi. Bóg nie chce abyśmy żyli nie jako niewolnicy, albo najemnicy przepełnieni lękiem przez Bogiem, lecz jako dziedzice królestwa, które jest dla nas przeznaczone.

„Ojcze, ty kochasz każdego z nas jako własne dziecko i chcesz, żeby wszyscy w osobisty sposób wyrażali tajemnicę Twojej miłości, daj nam przyjmować każdego z naszych braci i sióstr takimi, jakimi są w swoim niepowtarzalnym bogactwie, abyśmy wszyscy mogli żyć i trwać w Twojej jedynej miłości. Amen”.

„Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?». A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich:«A wy za kogo Mnie uważacie?», Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego»” (Mt 16, 13-16).

Władza, która służy, która dostrzega potrzeby tych będących najniżej, to ideał dla rządzących wszystkich czasów. Św. Kazimierz, choć nie był królem, to jednak mógłby niewątpliwie być nauczycielem naszych politycznych elit, gdyż pokazuje swoim przykładem, co tak naprawdę znaczy słowo „rządzić”.

Św. Józef jest fascynującą postacią. Jest on wciąż aktualnym wzorem dla współczesnych mężczyzn: mężów, ojców, dziadków, wdowców, samotnych panów, studentów, młodzieńców, kapłanów, zakonników. I chociaż współczesny świat promuje mężczyzn sukcesu, silnych polityków, skutecznych sportowców, odważnych dziennikarzy i celebrytów, utalentowanych aktorów i czyni ich nauczycielami życia i wzorami męskości, to jednak tylko milczący Józef potrafi nam tak naprawdę ukazać właściwą drogę do nieprzemijającego szczęścia i powiedzieć co znaczy być prawdziwym mężczyzną.

Jak Maryja, jesteśmy poszukiwani przez Boga, tam gdzie żyjemy i pracujemy, i nie ma takiego miejsca, do którego Bóg by nie dotarł, aby nas odnaleźć, aby „być z nami” i obdarować nas pełnią swej łaski, jeśli tylko usłyszy nasze szczere i pełne zaufania i wiary TAK, „niech mi się stania według twego słowa”.

Uroczystość, którą dziś przeżywamy, ukazuje nam wielkiego człowieka, jakim był św. Wojciech. Wypełnił on swoim życiem, a przede wszystkim śmiercią, słowa wypowiedziane dzisiaj przez Jezusa: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”.

Przenosimy tamten nastrój, tamte obrazy, tamte żywe wspomnienia w kontekst dzisiejszego święta Matki Bożej, Królowej Polski.To o Maryję, wsparł się od początku swej duchowej drogi Karol Wojtyła. To jej zawierzył całe swoje życie, kapłaństwo, Kościół:„Cały jestem Twój i wszystko, co moje, Twoim jest. Odnajduję Cię we wszelkim moim dobru. Daj mi Twe serce, o Maryjo”. – „Totus Tuus”.