Ofiara żywa, Bogu przyjemna „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, ale przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12,1-2).

"Wierzyć to znaczy chodzić po wodzie Chodzić za Jezusem, kiedy lepiej jest lub kiedy gorzej Wierzyć to znaczy spoglądać w niebo, kochać bliźniego I żyć wszystkim na co dzień" (Trzecia Godzina Dnia).

Człowiek wobec wyroków Bożych... Czyż nie jest to Twoim i moim doświadczeniem, że wobec różnych sytuacji w życiu naszym czy innych, wobec przeżywanych czy obserwowanych cierpień, klęsk i porażek, przedwczesnej śmierci dobrych ludzi, pytamy: czemuż to tak? Czy na tym polega Boża sprawiedliwość i miłosierdzie? Dlaczego ja, a nie on? Dlaczego niewinne dziecko, a nie pijak znęcający się nad swoimi najbliższymi, zamieniający ich życie w piekło? Dlaczego?

Wspominamy dzisiaj św. Jakuba Apostoła, brata św. Jana Ewangelisty, syna Zebedeusza, rybaka który na wezwanie Jezusa: „Pójdź za Mną” zostawił sieci, łódź, jezioro, ojca i poszedł za Chrystusem.

Słowo Boże mówi nam dzisiaj o pożywieniu, o podstawowych produktach niezbędnych do życia: wino, mleko, chleb. Na kartach ewangelii znajdujemy kilka opisów rozmnożenia pokarmu przez Jezusa, takich jak ten z dzisiejszej Ewangelii.

Uroczystość założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela. Podczas pewnego sierpniowego spotkania z wiernymi w Castelgandolfo Benedykt XVI powrócił do tematów, które wiążą się z ogłoszonym 19 czerwca 2009 Rokiem Kapłańskim. Odniósł się wtedy do postaci, z których wspomnieniem związany jest początek miesiąca sierpnia. Wymienił świętych: Alfonsa Marię Liguoriego, Jana Marię Vianneya, Kajetana z Thieny, Dominika, a także Papieża Pawła VI. Świętego Alfonsa Marię Liguoriego, biskupa i doktora Kościoła, którego liturgiczne wspomnienie przypada 01 sierpnia, Papież nazwał wielkim mistrzem teologii moralnej oraz wzorem cnót chrześcijańskich i pasterskich.

Często narzekamy na nasze wypełnione rozlicznymi obowiązkami życie. Jest to jeden z tzw. tematów dyżurnych, podobnie jak pogoda, stan naszego zdrowia, czy polityka. Rano wstajemy, potem biegniemy do naszej pracy lub nauki, wracamy do domu zmęczeni. W międzyczasie trzeba jeszcze zrobić zakupy, posprzątać, zając się tysiącem innych spraw, które nie mogą czekać i trzeba je wykonać… Rozmawiamy o nich ze znajomymi, skarżymy się, bo zabierają nam wolny czas, czujemy się ich niewolnikami.

Czasami słyszymy takie zdanie, że Bóg ma dla nas jakiś plan. Bywa, że taka informacja może wywołać w nas niepokój, bo co się stanie, jeśli nasze życie potoczy się niezgodnie z tym Bożym planem? Jeśli nasze życiowe wybory nie wpiszą się w ten Boży plan.

Jak reagujemy na to, że ktoś nas skrzywdził? Jeżeli to jest poważna sprawa nie ukrywamy swego oburzenia. Rozpowiadamy swoim znajomym i przyjaciołom jaka nas spotkała krzywda. Zostaliśmy potraktowani niesprawiedliwie i inni powinni się dowiedzieć o niesprawiedliwym człowieku. Niech się go wystrzegają, bo może ich spotkać coś podobnego.

Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? Przedziwna jest ta dzisiejsza ewangelia. Na pierwszy rzut oka chce się nawet zakrzyknąć, że niesprawiedliwa. Oto właściciel winnicy szuka ludzi do pracy. Pierwszych znalazł z samego rana i wyznaczył im trudne zadania do spełnienia. Czekał ich cały dzień ciężkiej harówki. To jednak właścicielowi winnicy nie wystarczało, poszedł drugi raz, potem trzeci, aż wreszcie na jedną godzinę przed końcem pracy zatrudnił ostatnich ludzi. A kiedy przyszło do płacenia okazało się, że każdy otrzymał tyle samo: jednego denara.