Czego nas uczy Niepokalana? Każdemu z nas, wszystkim swoim umiłowanym dzieciom, Niepokalana przypomina, że Bóg, najlepszy i miłosierny Ojciec, kocha nas swoją odwieczną miłością, pragnie jedynie naszego dobra i wspomaga nas nieustannie, realizując swój zamysł łaski i miłosierdzia, którego zwieńczeniem była odkupieńcza ofiara Jezusa Chrystusa.

Wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego. Św. Łukasz w ten wymowny sposób charakteryzuje Szczepana, który został włączony do kolegium siedmiu diakonów, którzy mieli służyć dziełu miłosierdzia w jerozolimskiej wspólnocie Kościoła. Wierzyć bowiem znaczy zaufać, kochać i służyć.

Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami (1 J 3). Czego chce nas nauczyć św. Jan Apostoł i Ewangelista – patron dnia dzisiejszego? ... św. Jan chce nas nauczyć „jak być umiłowanym uczniem Jezusa”. W tym długim, żmudnym i dynamicznym procesie św. Jan Apostoł i Ewangelista chce nas nauczyć tego trudnego „jak”: „być powołanym”, „pójść za Jezusem”, „być świadkiem Jezusa”, „być przemienionym”, „być wiernym aż do końca”.

Święto „niewinnych i bezimiennych męczenników”, które powstało w Kościele Wschodnim w Kartaginie w 505 r., podobnie jak święto św. Szczepana, pierwszego męczennika Kościoła (Protomartyr), „niepokoi”, „zakłóca” czy wręcz „burzy” świąteczny, zaciszny i choinkowy nastrój. Dla ludzi wierzących „zakłóca” tylko „zaciszny i choinkowy nastrój”, ponieważ dla nas Boże Narodzenie oznacza wcielenie Boga we wszystkie wymiary bycia i stawania się człowiekiem – osobą oraz dawanie świadectwa w trudnych, a nawet dramatycznych i tragicznych sytuacjach naszego życia.

Dzisiejszej nocy będziemy sobie składać różne, najserdeczniejsze życzenia. Niech wśród nich nie zabraknie i tych związanych z dzisiejszym świętem – Świętej Rodziny, wzoru świętości dla naszych ukochanych rodzin: Życzmy sobie, by na pierwszym miejscu w naszych rodzinach był Jezus i Jego święta i zbawcza wola ... A na koniec zgodnie z życzeniem św. Pawła, wszyscy życzmy sobie, byśmy znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, ten Nowy Rok przeżyli dobrze i radośnie z błogosławieństwem Bożej Dzieciny i Świętej Rodziny.

Dzisiejsze pierwsze czytanie to modlitwa błogosławieństwa. W tym słowie Bóg zwraca się do każdego z nas na początku tego 2018 roku. … Tak było w życiu Maryi. Jej historia jako Matki, Bożej Rodzicielki, rozpoczęła się właśnie w momencie, kiedy przyjęła błogosławieństwo Boże. Maryja – błogosławiona między niewiastami, pokazuje nam, na czym polega przyjęcie i życie błogosławieństwem. Przyjmij dzisiaj, na początku tego nowego roku, błogosławieństwo Boże, jak przyjęła je Maryja, Boża Rodzicielka. Gdy wrócisz do domu, podziel się tym błogosławieństwem z twoimi bliskimi.

Trzej Królowie uczą nas, że kiedy poszukujemy Boga, musi być w nas harmonia między rozumem i wiarą, między nauką i Objawieniem. Mędrcy po wysłuchaniu i przyjęciu proroctw, gdy tylko ruszają dalej w drogę do Betlejem, dostrzegają na nowo gwiazdę. Powiedzielibyśmy – odnaleźli się. Ten zaś szczegół jest potwierdzeniem pełnej harmonii między poszukiwaniem ludzkim a Bożą prawdą, harmonii, która napełniła radością serca.

W życiu jest wiele uroczystości, o których pamiętamy i które świętujemy. A czy pamiętamy o rocznicy naszego chrztu? Czy idziemy wtedy do kościoła, by właśnie tam świętować to szczególne wydarzenie naszego życia? ... Godność chrztu prowadzi nas do Boga, zanurza w Nim, napełnia Jego łaską, czyni nas Jego umiłowanymi dziećmi i daje nam misję.

Każde Zgromadzenie zakonne, mając swoich świętych i błogosławionych współbraci, często jest zdumione faktem, że każda z tych osób, mimo że żyła tym samym charyzmatem zgromadzenia, ostatecznie obierała swoją bardzo specyficzną drogę prowadzącą do nieba.

Nawrócenie jest ryzykiem, czasem wiąże się z totalną zmianą, tak jak w życiu św. Pawła. On po swoim nawróceniu znajduje się w trudnej sytuacji – Żydzi go nienawidzą, a chrześcijanie mu nie ufają. Jednak Bóg może wszystko. Jeżeli doświadczamy takiego Bożego działania w naszym życiu, to On nie wzywa nas do nawrócenia po to, by nas zostawić samym sobie, ale zawsze daje nam ludzi, wspólnotę, jakąś receptę na życie w bliskości z Nim. To jest ważne.