Wpatrujemy się dzisiaj w postać św. Jakuba Apostoła, którego wspomina liturgia Kościoła. To właśnie on był jednym z tych uczniów, za którym wstawiła się matka, prosząc, aby zajmowali dwa najważniejsze miejsca w Jezusowym królestwie. Ta prośba matki była o tyle zaskakująca, że przecież obydwaj dawno byli już dorosłymi ludźmi i nie potrzebowali aż tak bardzo tego wstawiennictwa swojej matki. Przecież mogli sami poruszyć tę sprawę na rozmowie z Jezusem i próbować własnym wysiłkiem ustawiać swoją karierę na właściwe tory.

„Bóg nie odmawia nikomu łaski modlitwy, poprzez którą człowiek otrzymuje pomoc do przezwyciężenia wszelkiej pożądliwości i każdej pokusy. Mówię i powtarzam, i będę powtarzał zawsze, dopóki będę żył, że całe nasze zbawienie tkwi w modlitwie. Stąd bierze się jego słynne stwierdzenie: Kto się modli, ten się zbawi” (Św. Alfons Liguori, Modlitwa – środek zbawienia).

Jezus wyszedł z trzema uczniami na tę górę, „aby się modlić” (Łk 9, 28). Te słowa św. Łukasza wskazują na cel tej wędrówki. Góra Tabor to miejsce modlitwy. Ale jest to też miejsce przemienienia, co w ten sposób wyraża ewangelista: Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe (Łk 9, 30). Podczas modlitwy twarz Jezusa odmieniła się, a z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój Wybrany, Jego słuchajcie». Cała ta scena pokazuje, kim jest Jezus i jaka jest Jego misja.

„Tajemnica krzyża stopniowo ogarnęła całe jej życie – mówił Jan Paweł II podczas Mszy św. kanonizacyjnej 11 października 1998 w Kolonii – a na koniec doprowadziła ją do najwyższej ofiary. Jako oblubienica Ukrzyżowanego, s. Teresa Benedykta nie tylko napisała głębokie rozważania o «wiedzy krzyża», ale przeszła aż do końca szkołę krzyża. Wielu naszych współczesnych chciałoby zmusić krzyż do milczenia. Ale nie ma nic bardziej wymownego niż krzyż zmuszony do milczenia! Prawdziwym przesłaniem cierpienia jest miłość. Dzięki miłości cierpienie staje się owocne, samo zaś cierpienie pogłębia miłość”.

Lecz łaska Boga nie wdarła się w życie Edyty Stein z dnia na dzień. Delikatnie drążyła skałę. Edyta dostrzegła, że religia odpowiada na pytania, wobec których filozofia pozostaje bezradna. W 1921 roku spędza lato u przyjaciół. Czyta tam opasły tom „Życia świętej Teresy z Avila”. Mówi później: – Byłam tak pochłonięta, że nie przerwałam czytania, póki nie doszłam do końca. Kiedy zamknęłam książkę, musiałam sama sobie wyznać: To jest prawda! Ta letnia upalna noc nie przyniosła snu, ale odkryła przed nią długo poszukiwaną Prawdę i zakończyła długą, bolesną drogę dochodzenia do wiary.

Dobra inwestycja... W co zainwestować pieniądze, żeby szybko osiągnąć jak najwyższy zysk? „Amber Gold” kusiło wysokim oprocentowaniem wkładów pieniężnych, ale okazało się piramidą finansową i wielkim oszustwem. ... W świetle wiary chrześcijańskiej również chodzi o to, by dobrze zainwestować środki materialne. Celem inwestowania nie jest jednak samo pomnażanie zasobów finansowych. Pieniądze i dobra materialne są po to, by służyły ludziom. … Przekonuje nas o tym postawa Świętego Wawrzyńca, który żył w III wieku i był diakonem papieża. Jest jednym z wielkich męczenników wczesnego chrześcijaństwa, a dzień jemu poświęcony obchodzony jest przez Kościół jako święto.

Dzisiejsza uroczystość zachęca nas, do spojrzeć w niebo ido zrozumienia, że i dla mnie jest tam miejsce, jeśli bardziej zapatrzony będę w Niewiastę obleczoną w słońce i księżyc, z wieńcem z dwunastu gwiazd, niż w smoka barwy ognia, który ma siedem głów i dziesięć rogów. Ten apokaliptyczny obraz przedstawia nam odwieczną prawdę – między dobrem i złem trwa walka; ciemność próbuje zawładnąć światłością i zmieść ją, a bitwa rozgrywa się o potomstwo Niewiasty i o to, przez którą stronę zostanie porwane.

Św. Bartłomiej – nasz dzisiejszy patron – okazał posłuszeństwo natchnieniom Ducha Świętego. Pokazuje nam to wyraźnie dzisiejsza Ewangelia. Najpierw widzimy Bartłomieja w rozmowie z Filipem. Z tej rozmowy wynika, że Bartłomiej był sceptycznie nastawiony do tego entuzjazmu, z którym inni przyjmowali Jezusa. Czy może być coś dobrego z Nazaretu? Mogłoby się wydawać, że tymi słowami odrzuca Jezusa i to, co On proponuje. Ale pomimo tych różnych swoich wątpliwości nie zamyka się zupełnie na prawdę o Jezusie. Kiedy słyszy słowa: Chodź i zobacz! – udaje się z Filipem do Jezusa.

Papież Franciszek podczas pielgrzymki apostolskiej do Ekwadoru w 2015 roku analizował przesłanie płynące z Ewangelii, którą odczytujemy w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej. Fragment Ewangelii, którego wysłuchaliśmy przed chwilą, jest pierwszym wymownym opisem znaku w Ewangelii św. Jana. Troska Maryi, która wyraziła się w prośbie skierowanej do Jezusa: «Nie mają wina» – mówi do Niego – i Jego odniesienie do «godziny» staną się zrozumiałe później, w opowiadaniu o męce. Wesele w Kanie powtarza się w każdym pokoleniu, każdej rodzinie, w każdym z nas i w naszych wysiłkach, aby nasze serca znalazły równowagę w miłości trwałej, miłości płodnej i miłości radosnej. Zróbmy miejsce dla Maryi, «Matki», jak mówi ewangelista. I pójdźmy teraz wraz z Nią szlakiem Kany.

Ofiara krzyża Chrystusa uobecnia się w sposób sakramentalny w ofierze Eucharystii, którą sprawujemy. Chrystus oddaje za nas swoje życie, abyśmy życie mieli w pełni, abyśmy z ofiary Chrystusa czerpali siłę do podejmowania naszych codziennych krzyży. Abyśmy potrafili prawdziwie miłować innych, tak jak Chrystus nas umiłował. Przystąpmy do ołtarza z ufnością i uwierzmy w Jezusa Chrystusa wywyższonego na krzyżu, bo każdy, kto w Niego wierzy, będzie miał życie wieczne.