Obchodzimy wspomnienie świętych Apostołów Filipa i Jakuba… Wspominając dzisiaj tych apostołów, przypominamy sobie, że nasza wiara opiera się na tym, co przekazali nam naoczni świadkowie życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Dzięki apostołom i ich następcom Ewangelia, niezmieniona przez wieki, przekazywana jest kolejnym pokoleniom. Św. Paweł w Liście do Koryntian podkreśla, że wiara nasza opiera się na faktach zapowiedzianych w Biblii przez proroków i na przekazie naocznych świadków.

Liturgia dzisiejszej uroczystości pomaga nam popatrzeć na św. Stanisława nie tyle z punktu widzenia historycznego – oto powinni zadbać rzetelni historycy – ale z punktu widzenia wiary. W to dzisiejsze święto, które ma też ogromną wagę w życiu polskiego narodu, patrzymy na św. Stanisława jako na pasterza i na patriotę, tzn. na biskupa i na człowieka kochającego swoją ojczyznę, dla której był gotów się poświęcić i poświęcił swe życie. Wzorem do naśladowania był dla niego, jak i dla całego Kościoła, sam Chrystus: Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. (...). Znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce (J 10, 11. 14-16).

Wybór Macieja pokazuje, że Bóg jest większy od słabości człowieka, że wspólnota Kościoła jest w stanie wrastać, nawet jeżeli wśród jej członków znajdą się osoby, które upadną. Judasz nie poradził sobie ze zdradą. Popełnił samobójstwo. Piotr, który również upadł, gdyż zaparł się Jezusa, przeżył to inaczej – zapłakał. Uznał, że zdradził, że zawiódł, lecz nie zwątpił. Pozwolił, aby Jezus mu dał drugą szansę. Przyjął przebaczenie i rozpoczął na nowo.

Święty Andrzej Bobola 16 maja 2002 roku został ogłoszony patronem Polski. Wydaje się jednak, że jest postacią mało znaną dla większości wierzących naszego kraju. Spróbujmy przynajmniej pokrótce zaznajomić się z tym świętym. [...] Z okazji 300-letniej rocznicy śmierci św. Andrzeja papież Pius XII wydał osobną encyklikę (16 maja 1957), wychwalając wielkiego męczennika. Pius XII przypomniał Polsce o jej roli „przedmurza chrześcijaństwa” i wezwał do przeciwstawiania się „przeciwnikom Boga” w „słowie i piśmie oraz przez dobry przykład”. Czyż dzisiaj te słowa straciły na ważności? Owszem, sytuacja zmieniła się, ale są one dla wierzących w Polsce nowym wyzwaniem.

Weź w swą opiekę nasz Kościół Święty, Panno Najświętsza, Niepokalana! (...) Niech Serce Twoje Ojca świętego od nieprzyjaciół zasadzki chroni; Niech się do Pana modli za niego, od złej przygody niechaj go broni. I kraj ten cały i lud Twój wierny, Tobie, Maryjo, dziś polecamy! (…) (Weź w swą opiekę nasz Kościół święty – http://spiewnik.katolicy.net/index.php)

Wprowadzone w Kościele powszechnym w 2013 roku Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, miało się stać inspiracją do wzmożonej modlitwy całego Kościoła za jego pasterzy, a jednocześnie przywoływać wzór Chrystusa-Kapłana tym, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie służebnym, oraz przypomnieć wszystkim wiernym o ich uczestnictwie w kapłaństwie powszechnym.

Przeżywamy dziś uroczystość Trójcy Świętej. Dlatego warto przy tej okazji zastanowić się, na czym polega ta trudna tajemnica naszej wiary. Jest to tajemnica, która mówi nam o wierze w jedynego Boga w trzech Osobach. ... Jedność w świecie pełnym podziałów nie jest rzeczą łatwą. Wymaga wybaczenia i zapomnienia o podziałach i różnicach. Ale jeśli w świecie będzie brakować jedności opartej na miłości, nigdy nie zbudujemy sprawiedliwego świata. Dlatego jeśli chcemy być doskonali w miłości, spoglądajmy na najlepszy wzór jedności, jakim jest Trójjedyny Bóg.

Wielu ludzi zadaje sobie pytanie o obecność Boga. Szczególnie osoby wątpiące i poszukujące mają problem z odnalezieniem Bożej obecności wobec takich sytuacji jak cierpienie, choroba, kataklizmy czy krzywda, której doświadczają niewinne osoby. Gdzie człowiek może dostrzec obecność Boga dzisiaj? Bóg jest obecny w Najświętszym Sakramencie. Każda Eucharystia to ofiara niewinnego Jezusa, który przychodzi na świat, aby nas umocnić. W czasie każdej Eucharystii Bóg przychodzi do nas. Jest obecny realnie i prawdziwie. Takie jest przesłanie dzisiejszego święta – obecność Boga.

Choć świat i ludzka wrażliwość bardzo często się zmieniają, jedno pozostało niezmienne – serce. Wciąż jest dla nas wszystkich bardzo czytelnym znakiem, wymownym symbolem – prostym, powszechnym, przemawiającym: jest po prostu znakiem miłości. Otwarte serce Jezusa rozumiemy i przyjmujemy tak samo, jak słowa Ewangelii mówiące o tym, że: Bóg jest miłością (1 J 4, 16).

Jan Chrzciciel stanowił część zbawczego planu Boga wobec społeczności ludu wybranego i wobec każdego człowieka. Cztery Ewangelie podkreślają wielkie znaczenie postaci Jana Chrzciciela jako proroka, który zamyka Stary Testament i zaczyna Nowy, wskazując na Jezusa z Nazaretu, jako Mesjasza, Pomazańca Pańskiego. Faktycznie sam Jezus będzie mówił o Janie, używając tych określeń: On jest tym, o którym napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on (Mt 11, 10-11).