Św. Andrzej – pewnie dla większości imię apostoła kojarzy się z andrzejkami, wieczorem wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada. Może innym kojarzy się postać św. Andrzeja z licznymi przysłowiami ludowymi powiązanymi z jego imieniem. A zmotoryzowani wiedzą doskonale, że to krzyż św. Andrzeja informuje nas i zachęca do zachowania bezpieczeństwa i ostrożności, gdy zbliżamy się do przejazdu kolejowego.

Tajemnica niepokalanego poczęcia mówi nam, że Maryja od samego początku była z Bogiem w szczególnej więzi. Bóg obdarzył Ją specjalną łaską. Było to ogromne wywyższenie Maryi. I przy tym, patrząc na Jej życie, dostrzegamy, że Matka Najświętsza nie zmarnowała tej łaski i nie zawiodła tego zaufania, którym obdarzył Ją Stwórca. Także i my jesteśmy powołani, aby z Bożą łaską i pomocą zostać świętymi i nieskalanymi na wzór Maryi.

Przeżywamy radosny i świąteczny czas Bożego Narodzenia. Jednak słowa dzisiejszej Ewangelii burzą jakby ten spokojny nastrój. Przesłanie Ewangelii, którą przed chwilą wysłuchaliśmy, może napawać nas pewną obawą. Dziś Pan Jezus mówi, że ci, którzy wierzą w Niego, będą za to w nienawiści u wszystkich. Ale kiedy patrzymy na historię chrześcijaństwa, to widzimy, że Kościół od zawsze był celem nienawiści. Religia, która niesie pokój, miłość i przebaczenie, jest atakowana przez nienawiść, zło, przemoc.

Trwamy w radości świąt Bożego Narodzenia. Z pewnością są to najbardziej rodzinne święta. Jezus, choć narodził się w ubogiej stajence, to miał kochających rodziców. Choć można mieć ogromne bogactwo, to jest coś, czego nawet za wszystkie pieniądze świata nie da się kupić. To kochająca rodzina. Dziś Niedziela Świętej Rodziny. Liturgia Kościoła daje nam za przykład najdoskonalszą rodzinę: Jezusa, Maryję i Józefa. Ich postawa jest drogowskazem, dokąd powinna podążać rodzina.

Dzisiejsza Ewangelia burzy jakby nasz świąteczny czas przepełniony pokojem i radością. Bo zamiast tego, możemy usłyszeć o nienawiści Heroda i o płaczu niewinnych dzieci. Mogłoby się wydawać, że kiedy przychodzi na świat upragniony Mesjasz i Zbawiciel, to od tej chwili na świecie nie będzie już nigdy nienawiści i przemocy. Niestety rzeczywistość jest inna. Dzieje się tak, dlatego że człowiek odrzuca Jezusa w swoim życiu. Smutna historia Heroda pokazuje nam, jak wygląda odrzucenie Jezusa. To odrzucenie jest związane z nieprzyjęciem prawdy, pożądaniem władzy i pogardą dla życia.

Początek nowego roku zawsze jest okazją do tego, by coś sobie postanowić. Może warto w tym czasie zastanowić się nad tym, jak ja realizuję to moje powołanie, którym Bóg mnie obdarzył, jak ja realizuję to zadanie, jakie Pan Bóg przede mną postawił. I może wśród różnych noworocznych postanowień niech nie zabraknie i tego, by zamiast szukać nowych – mniej czy bardziej wymagających – wyzwań, skupić się na tym, co już mam i co jest moim powołaniem, które powinienem jak najpiękniej z Bożą pomocą realizować. A Maryja, Święta Boża Rodzicielka, niech będzie dla nas wzorem i pomocą.

Jak św. Jan Neumann, my również powinniśmy przyswoić sobie ducha dyspozycyjności misyjnej, aby odpowiedzieć na pilną potrzebę prowadzenia z nową mocą i w odnowiony sposób dzieła ewangelizacji w świecie. To dążenie może pięknie korespondować z inicjatywami podejmowanymi obecnie w Kościele powszechnym w związku z tematem nowej ewangelizacji. Powinniśmy być otwarci na nowe metody ewangelizacji, nowe doświadczenia i nowe języki, jeśli chcemy wprowadzić w życie inicjatywy Kościoła i naszego Zgromadzenia...

Podczas uroczystości Objawienia Pańskiego tajemnica narodzin Syna Bożego w Betlejem wyłania się z ukrycia. Do tej pory niewiele osób było w nią zaangażowanych: Maryja, Józef i pasterze. Większości ludzi nie została jeszcze ujawniona ta wielka sprawa, która wydarzyła się na ziemi, tylko aniołowie w niebie wiedzieli o tym i chwalili Boga za Jego miłość i łaskę okazaną ludziom. W pewnym momencie po tych niezwykłych narodzinach mądrzy, bogaci i potężni ludzie ze wschodu – Trzej Mędrcy – odwiedzili małego Jezusa. Przyprowadziła ich do Niego gwiazda, która ukazała się im jako cudowny znak na niebie.

Dzisiejsze święto, Niedziela Chrztu Pańskiego kończy okres Bożego Narodzenia. ... Dziś właśnie jest taki dzień, aby w sposób uroczysty odnowić nasze przyrzeczenia chrzcielne, aby podziękować za łaskę chrztu św., za naszych rodziców i chrzestnych, którzy byli u początku naszej drogi do życia w Bogiem! Przy tej okazji dobrze jest wspomnieć kapłana, który mnie ochrzcił. Przypomnieć sobie dzień chrztu św., parafię, w której zostałem ochrzczony. Niech to będzie dzień wdzięczności Bogu i ludziom!

Każde Zgromadzenie zakonne, mając swoich świętych i błogosławionych współbraci, często jest zdumione faktem, że każda z tych osób, mimo że żyła tym samym charyzmatem zgromadzenia, ostatecznie obierała swoją bardzo specyficzną drogę prowadzącą do nieba.