Maryja jako jedyny człowiek w dziejach ludzkości została uchroniona od grzechu pierworodnego. „Dzięki cudownemu działaniu Boga, Maryja, poczęta w łonie swojej matki, św. Anny, została zachowana od grzechu pierworodnego i jego skutków” – tak brzmi istota dogmatu o niepokalanym poczęciu NMP, ogłoszonego przez papieża Piusa IX. W Maryi mamy wzór i orędowniczkę na naszej drodze do spotkania z Panem. Przypomina nam o tym św. Paweł w odczytywanym dzisiaj fragmencie Listu do Efezjan. Mówi, że to, czego Chrystus dokonał w Maryi, chociaż w inny sposób i w innym zakresie, jest perspektywą naszego życia i jego spełnienia w Bogu. Zostaliśmy wybrani w Chrystusie i „dostąpiliśmy udziału” w tym, co On wysłużył przez swoje życie i przez swoją śmierć.

Jakie to szczęście, że Bóg jest jeden, ale w Trzech Osobach! Dzięki temu z tego źródła miłości, które jest w samym wnętrzu Trójcy Świętej, my – ludzie – możemy czerpać miłość i tej miłości się uczyć! Abyśmy tak właśnie potrafili czynić – prosimy Cię o to, Najświętsza Trójco!

Obchodzimy dzisiaj uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Tą niedzielą zamykamy rok liturgiczny, w czasie którego wraz z całym Kościołem odkrywaliśmy na nowo tajemnicę Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata. Dzisiaj uświadamiamy sobie, że Jezus wszedł w naszą historię, we wszystkie zakamarki naszej egzystencji, aby być Bogiem z nami, Bogiem bliskim a nie Bogiem dalekim. Najbliższa niedziela to już pierwsza niedziela Adwentu, która rozpocznie na nowo cykl zbawczego dzieła Odkupienia.

Czego nas uczy Niepokalana? Każdemu z nas, wszystkim swoim umiłowanym dzieciom, Niepokalana przypomina, że Bóg, najlepszy i miłosierny Ojciec, kocha nas swoją odwieczną miłością, pragnie jedynie naszego dobra i wspomaga nas nieustannie, realizując swój zamysł łaski i miłosierdzia, którego zwieńczeniem była odkupieńcza ofiara Jezusa Chrystusa.

W liturgii Kościoła spośród świętych narodziny wspomina się w przypadku Jana Chrzciciela. … Można wnioskować, że osoba Jana Chrzciciela jest wyjątkowa i godna szczególnego zauważenia. Jego poczęcie nastąpiło, po ludzku rzecz biorąc, w okolicznościach niemożliwych. Małżonkowie Elżbieta i Zachariasz byli w podeszłym wieku. … to Jana, wskazał na Jezusa, mówiąc, że jest „Bożym Barankiem”, Mesjaszem oczekiwanym przez tysiąclecia.

„Piłat powiedział do Jezusa: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?» ... Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu»” (J 18, 33b; 37b).

W raju, po upadku pierwszych rodziców, Bóg zapowiada pojawienie się Niewiasty, która zmiażdży głowę szatana. To zapowiedź przyjścia Maryi. Bóg wybrał Ją i zachował od grzechu pierworodnego i wszelkich jego skutków. Maryja jest pełna łaski (Łk 1, 28) to znaczy, że Ona jest od zawsze i na zawsze umiłowana, wybrana, przeznaczona, by przyjąć najcenniejszy dar – Jezusa. Prawdę tę ogłosił uroczyście papież- św. Pius IX w 1854 roku.

Wielki Post to czas szczególny i odpowiedni do uświadomienia sobie dramatycznych i problematycznych sytuacji w naszym życiu oraz do bardziej intensywnej modlitwy za nas i za innych ludzi. Jest to dla nas ważna wskazówka, że swoją modlitwą błagalną powinniśmy objąć – nieraz przede wszystkim – naszych bliźnich. Trzeba pamiętać, że miłość bliźniego jest sprawdzianem naszej miłości Boga.

Nasze myślenie, nasza wola muszą oprzeć się na Ewangelii i z niej czerpać natchnienie. Szczególną do tego okazją jest Eucharystia. W niej Chrystus nas poucza, oświeca nasz umysł, tutaj też wzmacnia naszą wolę, aby mogła wybrać to, co jest naprawdę sprawiedliwe. Praktykowanie miłości bliźniego wprowadza Boga w nasze życie: Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam znajdziesz Boga żywego. Eucharystia przypomina nam o obowiązku miłowania i dodaje nam siły do jej wypełnienia.

Często jesteśmy bardzo pobłażliwi wobec siebie i niezwykle surowi w ocenie innych. Rzadko dostrzegamy potrzeby naszych braci, a łatwo posądzamy ich o działanie na naszą szkodę. Wydaje się nam, że niewielu jest takich, którym winniśmy pomóc albo których powinniśmy przeprosić, natomiast trwamy w przekonaniu, że wielu w różny sposób zawiniło wobec nas.