Uroczystość Najświętszego Odkupiciela – Uroczystość tytularna Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Zgromadzenia Redemptorystów) Trzecia Niedziela lipca – XVI Niedziela Zwykła Redemptorystowskiej Rodzinie, ta dzisiejsza uroczystość uświadamia, że nasze powołanie i nasza misja w Kościele i we wspólnocie ludzkiej, naznaczonej tak zróżnicowanymi aspektami XXI-go stulecia, to głoszenie Obfitego Odkupienia światu. Również i temu małemu światu, którego granice stanowią sąsiedzkie ogrodzenia, klatki schodowe przestrzenie biurowe, sale szpitalne czy więzienne cele.

„Tajemnica krzyża stopniowo ogarnęła całe jej życie – mówił Jan Paweł II podczas Mszy św. kanonizacyjnej 11 października 1998 w Kolonii – a na koniec doprowadziła ją do najwyższej ofiary. Jako oblubienica Ukrzyżowanego, s. Teresa Benedykta nie tylko napisała głębokie rozważania o «wiedzy krzyża», ale przeszła aż do końca szkołę krzyża. Wielu naszych współczesnych chciałoby zmusić krzyż do milczenia. Ale nie ma nic bardziej wymownego niż krzyż zmuszony do milczenia! Prawdziwym przesłaniem cierpienia jest miłość. Dzięki miłości cierpienie staje się owocne, samo zaś cierpienie pogłębia miłość”.

Lecz łaska Boga nie wdarła się w życie Edyty Stein z dnia na dzień. Delikatnie drążyła skałę. Edyta dostrzegła, że religia odpowiada na pytania, wobec których filozofia pozostaje bezradna. W 1921 roku spędza lato u przyjaciół. Czyta tam opasły tom „Życia świętej Teresy z Avila”. Mówi później: – Byłam tak pochłonięta, że nie przerwałam czytania, póki nie doszłam do końca. Kiedy zamknęłam książkę, musiałam sama sobie wyznać: To jest prawda! Ta letnia upalna noc nie przyniosła snu, ale odkryła przed nią długo poszukiwaną Prawdę i zakończyła długą, bolesną drogę dochodzenia do wiary.

Zasadne wydaje się pytanie – czy mam prawo, czy mogę poczuć się rozczarowany tym, co daje mi dziś, tu i teraz Bóg? To, że żyjesz w kraju może nie najbardziej dostatnim, ale jeszcze w miarę bezpiecznym czy to powód do rozczarowania? Jak słyszymy o Francji, Niemczech czy Syrii – tam jest znacznie trudniej. To, że masz zdrowe podejście do rodziny i małżeństwa, mimo trudności, jakie być może przeżywasz – czy to powód do rozczarowania? Zachód i północ Europy ma tu o wiele trudniej. To, że masz w zasadzie w każdej chwili dostęp do sakramentów, czy to powód do rozczarowania? W ilu miejscach trzeba się ukrywać z wiarą i jej praktykowaniem. I to nie gdzieś daleko w Iraku czy Sudanie. Wspomnijmy pewną dziewczynę z Francji, która u początku pobytu w Polsce zdziwiła się, że u nas można chodzić z widocznym krzyżykiem na szyi i nikt nie robi z tego powodu zarzutu, nikt nie atakuje. U nich to nie do pomyślenia – bo świeckość państwa i nie tylko. Tak daleko można zajść w głupocie albo w lęku przed obcymi. Ale to oznacza, że nie jest się tak naprawdę u siebie.

Gdy słyszymy słowa dzisiejszej Ewangelii, może się nam wydawać, że Chrystus nieco za ostro ocenia bogacza, który chciał zabezpieczyć swoje obfite zbiory. Wydaje się przecież, że jego postawa jest dosyć roztropna, a plan, jaki chciał wcielić w życie, przyszedłby do głowy każdemu z nas, gdybyśmy znaleźli się na jego miejscu.

Dobra inwestycja... W co zainwestować pieniądze, żeby szybko osiągnąć jak najwyższy zysk? „Amber Gold” kusiło wysokim oprocentowaniem wkładów pieniężnych, ale okazało się piramidą finansową i wielkim oszustwem. ... W świetle wiary chrześcijańskiej również chodzi o to, by dobrze zainwestować środki materialne. Celem inwestowania nie jest jednak samo pomnażanie zasobów finansowych. Pieniądze i dobra materialne są po to, by służyły ludziom. … Przekonuje nas o tym postawa Świętego Wawrzyńca, który żył w III wieku i był diakonem papieża. Jest jednym z wielkich męczenników wczesnego chrześcijaństwa, a dzień jemu poświęcony obchodzony jest przez Kościół jako święto.

Jezus wyszedł z trzema uczniami na tę górę, „aby się modlić” (Łk 9, 28). Te słowa św. Łukasza wskazują na cel tej wędrówki. Góra Tabor to miejsce modlitwy. Ale jest to też miejsce przemienienia, co w ten sposób wyraża ewangelista: Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe (Łk 9, 30). Podczas modlitwy twarz Jezusa odmieniła się, a z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój Wybrany, Jego słuchajcie». Cała ta scena pokazuje, kim jest Jezus i jaka jest Jego misja.

Dzisiejsza uroczystość zachęca nas, do spojrzeć w niebo ido zrozumienia, że i dla mnie jest tam miejsce, jeśli bardziej zapatrzony będę w Niewiastę obleczoną w słońce i księżyc, z wieńcem z dwunastu gwiazd, niż w smoka barwy ognia, który ma siedem głów i dziesięć rogów. Ten apokaliptyczny obraz przedstawia nam odwieczną prawdę – między dobrem i złem trwa walka; ciemność próbuje zawładnąć światłością i zmieść ją, a bitwa rozgrywa się o potomstwo Niewiasty i o to, przez którą stronę zostanie porwane.

Obraz przedstawiony przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii jest bardzo sugestywny. Możemy sobie łatwo wyobrazić, jak zaproszeni na ucztę wybierają sobie najlepsze miejsca, a gdy przybywa gospodarz, odbywa się reorganizacja: jedni są proszeni o zajęcie gorszych miejsc, co muszą zrobić z wielkim wstydem i przy szyderczych komentarzach innych gości; inni, zaszczycani spojrzeniami pełnymi szacunku, zajmują wyższe miejsca. Wydaje się, jakby Jezus dawał tu prostą, praktyczną wskazówkę co do zajmowania miejsc przy stole. Ale u Niego bardzo często zwykłe, codzienne sytuacje są okazją do udzielania nauki o ważnych, bo duchowych sprawach. Tak jest i tym razem, a ta nauka jest krótka i jednoznaczna: „Nie wywyższaj się nad innymi!”.

Św. Bartłomiej – nasz dzisiejszy patron – okazał posłuszeństwo natchnieniom Ducha Świętego. Pokazuje nam to wyraźnie dzisiejsza Ewangelia. Najpierw widzimy Bartłomieja w rozmowie z Filipem. Z tej rozmowy wynika, że Bartłomiej był sceptycznie nastawiony do tego entuzjazmu, z którym inni przyjmowali Jezusa. Czy może być coś dobrego z Nazaretu? Mogłoby się wydawać, że tymi słowami odrzuca Jezusa i to, co On proponuje. Ale pomimo tych różnych swoich wątpliwości nie zamyka się zupełnie na prawdę o Jezusie. Kiedy słyszy słowa: Chodź i zobacz! – udaje się z Filipem do Jezusa.