Będziemy, pod czujnym okiem naszej Matki Nieustającej Pomocy, szukać sposobów, jak dziś wypełniać uczynki miłosierdzia. Jeśli Pan pozwoli, zatoczymy nieco szersze kręgi niż tylko to, co widać na pierwszy rzut oka. Tak czy inaczej, mamy się starać w swoim życiu być nieco podobni do biblijnego Tobiasza, ale i innych, co przejęli się Słowem Boga.

Nikomu nie jest obce uczucie głodu, ale nam raczej w takim znaczeniu – mam ochotę coś zjeść. Nie doświadczamy raczej tego, co jest udziałem niestety potężnej części ludzkości. ... Potrzebne jest solidne współdziałanie i to bardzo szerokie. Dziś bowiem głód to nie tylko sprawa konkretnego głodnego człowieka, choć to winniśmy też zauważać, bo to nam najbliższe. Istnieje wiele różnych przyczyn niedostatku i głodu. Bywają one niezależne od człowieka jak choćby katastrofy naturalne, klęski żywiołowe. Na mniejszym lub większym obszarze następuje wtedy gwałtowne załamanie produkcji żywności.

Słowa dzisiejszej Ewangelii mogą napawać nas pewną obawą. Pan Jezus mówi dziś bowiem, że ci, którzy wierzą w Niego, będą za to w nienawiści u wszystkich. Ale kiedy patrzymy na historię chrześcijaństwa, to widzimy, że Kościół od zawsze był celem nienawiści. Religia, która niesie pokój, miłość, przebaczenie, jest atakowana przez nienawiść, zło, przemoc.

W Ewangelii obserwujemy dzisiaj braci Piotra i Andrzeja oraz synów Zebedeusza. Przyszedł do nich Jezus i zaproponował im nową pracę, nowe życie, nową tożsamość – Odtąd będziesz łowił ludzi… Mieli zostać apostołami. Znali Tego, który ich powoływał. Nie pierwszy raz się spotkali. Ale po raz pierwszy otrzymali propozycję zerwania ze wszystkim. Te lata, które spędzili razem, miały być tylko przygotowaniem do pracy przez całe życie. Jakub i jego brat poszli za Nim. Zostawili swojego ojca. Jak to zniósł? Pewnie z trudem. Czy myślał, że wrócą? Być może. Bo nigdy przecież nie wiadomo, co może się stać.

Woda to źródło życia – bez wody nie ma życia. Drugi z uczynków miłosierdzia daje nam okazję do swoistej pogadanki o tym, jak dziś w świecie gospodaruje się tym drogocennym, a właściwie bezcennym płynem. Wagę tej gospodarki rozumie każdy człowiek, tym bardziej ten, kto sam doświadczył braku wody. Trudniej pojąć w pełni ten problem ludziom, którzy nie doświadczyli poważnego braku wody.

Pozostajemy w nurcie uczynków miłosierdzia co do ciała. Dziś podejmujemy refleksję nad kolejnym. Nagich przyodziać. Prośmy Maryję, by nas uczyła, jak wprowadzać w życie miłosierdzie wobec tych, co cierpią niedostatek okrycia. Jednocześnie byśmy sami umieli poprzestawać na tym co nam faktycznie potrzebne.

Kolejna środa i nasze zastanawianie się nad uczynkami miłosierdzia. ... Krok następny – przewidywalny – podróżnych w dom przyjąć. Gdy się o tym mówi, pamięć podpowiada wigilijny stół i puste nakrycie dla ewentualnego wędrowca. Inna rzecz, czy bylibyśmy w stanie przyjąć go, bo w nas jest sporo lęków przed obcymi i nieznanymi. Dziś znów wspomnienia moje własne czy też doświadczenia. Najpierw z dość wczesnego dzieciństwa.

Pewnie każdy, kto ma więcej niż 40 lat, pamięta – a inni mogą wiedzieć ze zdjęć – jak w więzieniu spotkali się ofiara i niedoszły zabójca. To Jan Paweł II i Mehmed Ali Agca. Jeden przynosi pocieszenie, drugi dziwi się, że można było po takich strzałach przeżyć. Abstrahując od politycznego wyrachowania drugiej strony, bez wątpienia akt papieski wynikał z miłości bliźniego – miłości nawet nieprzyjaciół.

O Matko Nieustającej Pomocy, Ikono miłości, Twe zatroskane spojrzenie ogarnia nasze cierpienia, a ufne spojrzenie Twojego Syna wiedzie nas przed oblicze miłującego Ojca. Wspomagaj nas, Matko, byśmy nieśli Twój obraz braciom i siostrom rozproszonym po całym świecie, stając się misjonarzami dobra, piękna i radości życia Ewangelią.

Wzniesione w górę ręce Mojżesza, podtrzymywane przez przyjaciół, są symbolem nieustannego trwania przed Bogiem na modlitwie, do czego sam Jezus zaprasza nas w dzisiejszej Ewangelii. Z kolei św. Paweł zachęca swojego duchowego syna Tymoteusza – a wraz z nim zachęca także i nas – do tego, by trwać w tym, czego nauczyliśmy się i co zostało nam powierzone. Wniosek, jaki się nasuwa po wysłuchaniu dzisiejszej liturgii słowa, zdaje się brzmieć: wytrwała modlitwa i trwanie w nauce Chrystusa – oto prosta droga do zbawienia, prosta droga do życia prawdziwie chrześcijańskiego, do życia w pełni…