Dzięki Eucharystii widzimy i poznajemy Boga. Można by powiedzieć – cytując proroka Izajasza – że przez Eucharystię, która jest znakiem królestwa Bożego i przedsmakiem rzeczywistości nieba, świat napełnia się znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze (por. Iz 11, 9). Świadomi tego, jak wielkiej łaski dostępujemy, przystępując do ołtarza Pańskiego, obyśmy jak najczęściej chcieli doświadczać Jego obecności w sakramencie Eucharystii.

Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win (Iz 25, 6). ... Pan Bóg przygotowuje dla nas ucztę każdego dnia i każdego dnia zaprasza nas na spotkanie z sobą, spotkanie w szczególnej bliskości, której – gdy podchodzimy do niego z odpowiednią wiarą i należytym przygotowaniem – możemy doświadczać niemal dotykalnie. Przygotuj, Panie, nasze serca, abyśmy byli godni wziąć udział w uczcie wiecznego życia i mogli otrzymać pokarm niebieski z rąk Jezusa Chrystusa, gdy przyjdzie w chwale (por. Kolekta).

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale (por. Mt 7, 24). ... We fragmencie Ewangelii według św. Mateusza Jezus pochwala roztropność, która zaowocowała tym, że ktoś, kto umiał „trafnie ocenić sytuację”, a następnie „działał z rozmysłem”, nie stracił dachu nad głową nawet wtedy, gdy szalejące nawałnice próbowały go powalić. Tak samo – powiada Syn Boży – roztropnym można nazwać tego, kto usłyszawszy Boże słowo, zaczyna wcielać je w życie.

Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy (Mt 9, 31). ... Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać? (por. Ps 27, 1). Niech te słowa dzisiejszego psalmu będą dla nas umocnieniem w tym wyjściu do świata, by głosić Chrystusa wszystkim ludziom. Prośmy Ducha Ożywiciela, aby napełniał nas odwagą do mężnego świadczenia o Bogu, który jest miłością, tak by dusze zbłąkane poznały mądrość, a szemrzący otrzymali pouczenie (por. Iz 29, 24).

Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie (por. Mt 8, 8). Słowa wypowiedziane przez setnika z pewnością są nam dobrze znane, a nawet bliskie, bo przecież każdej niedzieli – a może nawet i każdego dnia – wypowiadamy je (w nieco zmienionej formie) podczas Eucharystii tuż przed przyjęciem Ciała Chrystusa. Może czynimy to czasami trochę mechanicznie – wtórując po prostu tłumowi, który nas otacza, i nie zastanawiamy się nad ich znaczeniem. A przecież są one dowodem, świadectwem naszej wiary. By przekonać się o tym, wystarczy przyjrzeć się reakcji Jezusa, która stanowiła finał owej ewangelicznej sceny: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary (por. Mt 8, 11) – powiedział Jezus do setnika.

Dzięki Eucharystii widzimy i poznajemy Boga. Można by powiedzieć – cytując proroka Izajasza – że przez Eucharystię, która jest znakiem królestwa Bożego i przedsmakiem rzeczywistości nieba, świat napełnia się znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze (por. Iz 11, 9). Świadomi tego, jak wielkiej łaski dostępujemy, przystępując do ołtarza Pańskiego, obyśmy jak najczęściej chcieli doświadczać Jego obecności w sakramencie Eucharystii.

A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza (Mt 9, 36). ... Kościół jest znakiem Bożej obecności i Bożego działania w świecie – my jesteśmy tym znakiem. Umacniajmy się więc Jego słowem i Ciałem, tak by On z naszą pomocą mógł leczyć złamanych na duchu i przewiązywać ich rany, dźwigać pokornych i gromadzić rozproszonych (por. Ps 147A).

W tę drugą niedzielę adwentowego oczekiwania na przyjście Zbawiciela chcemy przybliżyć sobie obrzędy wstępne Mszy Świętej. Zapytajmy się: z czego składają się obrzędy wstępne Mszy Świętej? To przywitanie wiernych zgromadzonych na niedzielnej Eucharystii, rachunek sumienia i spowiedź powszechna, uroczysty hymn Chwała na wysokości Bogu oraz modlitwa kolekty, zanoszona w naszym imieniu przez kapłana.

Bóg chce, abyśmy w naszym życiu dali szansę na to, by On mógł dokonać wielkich rzeczy w naszym powołaniu. Dla każdego z nas Pan Bóg ułożył plan. Co więcej, podarował nam talenty i zdolności, abyśmy jak najlepiej spełniali nasze powołanie. Z naszej strony pozostaje nam pozwolić, aby Bóg mógł ten plan realizować. Przykład Niepokalanej pomaga nam i jest dla nas zachętą, aby nie zmarnować tego, co otrzymujemy każdego dnia od Boga. A jednym z darów, który otrzymaliśmy choćby w sakramencie chrztu świętego, jest powołanie do świętości.

Bóg chce, abyśmy w naszym życiu dali szansę na to, by On mógł dokonać wielkich rzeczy w naszym powołaniu. Dla każdego z nas Pan Bóg ułożył plan. Co więcej, podarował nam talenty i zdolności, abyśmy jak najlepiej spełniali nasze powołanie. Z naszej strony pozostaje nam pozwolić, aby Bóg mógł ten plan realizować. Przykład Niepokalanej pomaga nam i jest dla nas zachętą, aby nie zmarnować tego, co otrzymujemy każdego dnia od Boga. A jednym z darów, który otrzymaliśmy choćby w sakramencie chrztu świętego, jest powołanie do świętości.