Jeżeli ktoś z was wybierze się kiedyś na wakacje w urocze Roztocze Lubelsko – Lwowskie, koniecznie powinien odwiedzić Krasnobród. Dla orientacji wspomnę, że Roztocze Lubelsko – Lwowskie zaczyna się już w Kraśniku, przebiega przez Zwierzyniec, Józefów, Krasnobród, Tomaszów Lubelski, Hrebenne – przechodzi na Ukrainę pod Lwów. Roztocze to urocza kraina, wspaniałe krajobrazy, lasy, Parki Narodowe, rzeki – a przede wszystkim cisza… Tam odnajdujemy Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie, Sanktuarium Krasnobrodzkiej Szafarki Łask – Pocieszycielki Zamojszczyzny, Pani Roztocza.

Dziś pielgrzymujemy do kolejnego sanktuarium, a mianowicie do sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary w Bardzie Śląskim. Sanktuarium bardzkie w naszych stronach jest mniej znane, ale znane jest dobrze na Dolnym i Górnym Śląsku. Śląsk pielgrzymował i pielgrzymuje do Barda do Matki Bożej Bardzkiej – Strażniczki Wiary i do Wambierzyc.

Jamna – to jedno z najmłodszych z Sanktuariów w Polsce, sanktuarium o dynamicznym rozwoju. Powstało za sprawą o. Jana Góry, dominikanina, znanego również z organizowania młodzieżowych spotkań w Lednicy. Ma krótką ale przeciekawą historię.

U podnóża Beskidu Niskiego, 10 km na południowy wschód od Biecza leży, wioska Lipinki, w której znajduje się Sanktuarium Pięknej Madonny z Dzieciątkiem (Sanktuarium Matki Bożej Wniebowziętej w Lipinkach). Dawniej Lipinki należały do diecezji tarnowskiej, obecnie do diecezji rzeszowskiej. Wieś Lipinki założył w 1363 r. król Kazimierz Wielki i lokował ją na prawie magdeburskim. Wkrótce potem powstała też parafia rzymsko – katolicka.

17 km na południe od Tarnowa, przy lini kolejowej Tarnów – Krynica, znajduje się 7-mio tysięczne miasto Tuchów, szczycące się XVII wiecznym sanktuarium Matki Bożej. Ostatnio o sanktuarium było głośniej, bo 15 września 2010 r. Papież Benedykt XVI podniósł je do godności Bazyliki Mniejszej. Uroczyste ogłoszenie kościoła sanktuaryjnego bazyliką miało miejsce 2 października 2010 r. w 106 rocznicę koronacji cudownego obrazu, a w 670 rocznicę lokacji Tuchowa przez króla Kazimierza Wielkiego.

„Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię” (Mt 5, 5). Pewnego dnia św. Franciszek, wychodząc z klasztoru, napotkał brata Michała. Był on bardzo prostym, dobrym człowiekiem i św. Franciszek bardzo go cenił. Spotkawszy go, powiedział: – Bracie Michale, pójdź ze mną, będziemy głosić kazania. – Ojcze mój, – odpowiedział brat – wiesz przecież, że jestem za mało wykształcony. Czy mogę więc przemawiać do ludzi? Św. Franciszek nalegał jednak i brat Michał wreszcie się zgodził. Wędrowali przez całe miasto modląc się w ciszy za wszystkich tych, którzy pracowali w warsztatach i ogrodach. Uśmiechali się do dzieci, szczególnie tych bardzo biednych. Zamieniali kilka słów z najstarszymi. Dotykali chorych. Pomogli pewnej kobiecie dźwigać ciężki dzban z wodą. Kiedy przemierzyli już kilkakrotnie całe miasto, św. Franciszek powiedział: – Bracie Michale, czas byśmy powrócili do klasztoru. – A nasze kazanie? – Wygłosiliśmy je już – odpowiedział z uśmiechem Święty.

„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5, 3). Usłyszeliśmy przed chwilą fragment Ewangelii św. Mateusza, który zawiera osiem błogosławieństw. Treść tych słów będzie tematem rozważań i refleksji na najbliższych nowennach.

„Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” (Mt 5, 4). Często w naszym życiu doświadczamy smutku i łez. Płacz pojawia się wówczas gdy przyjdzie nam się pożegnać z ukochaną osobą. Smutek ogarnia nasze serce w momencie gdy przychodzi na nas jakieś nieszczęście – choćby i powódź, która niszczy nasze domy i dorobek całego życia. Smutek jest wyrazem naszego wewnętrznego stanu.

„Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (Mt 5, 6). W naturę człowieka Bóg wpisał pragnienie i tęsknotę. Każdy przecież za czymś tęskni, czegoś pragnie: zdrowia, miłości, szczęścia, przyjaciół, domu, pieniędzy, dobrej pracy, zdania egzaminu. Te pragnienia i tęsknoty wpisane są w nasze codzienne życie. Wyrażają to, czego nam brakuje, co chcielibyśmy osiągnąć, mieć. One po prostu są nasze. Jezus kiedy wygłasza osiem błogosławieństw, również mówi o pragnieniu. Odnosi je do sprawiedliwości: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości…”. Ale czym jest sprawiedliwość, o której mówi Jezus?

„Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). Przed wielu laty, gdy istniał jeszcze Związek Radziecki, w Moskwie, w jednym z teatrów wystawiana była bluźniercza sztuka pt. „Chrystus w smokingu”. Teatr wypełniony był po brzegi, gdyż główną rolę miał grać Aleksander Rostowżew, sławny aktor i przy tym gorliwy wyznawca Marksa. W pierwszym akcie ukazał się ołtarz wewnątrz kościoła. Jednak zamiast krzyża i świec na ołtarzu stały butelki z piwem, winem i wódką. Wokół ołtarza zebrani byli otyli kapłani wznoszący toasty, a u dołu na podłodze – zakonnice grające w karty.