„Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,10). Kiedy przeżywamy „Międzynarodowy dzień modlitw za prześladowany Kościół”. Możemy sobie wówczas uświadomić jak wiele naszych sióstr i braci w wierze cierpi prześladowania, włącznie z utratą życia i to tylko dlatego, że wierzą w Jezusa Chrystusa i na co dzień żyją swoją wiarą.

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5, 9). Jan Paweł II w orędziu na światowy dzień pokoju 2 stycznia 2004 roku wołał: „jeszcze dziś pokój jest możliwy, a jeżeli jest możliwy, pokój jest również obowiązkiem”. A dziś, kiedy czytamy lub słuchamy wiadomości w radiu lub telewizji ciągle słyszymy o prześladowaniach, wojnie i przemocy. Ciągle wybuchają nowe konflikty zbrojne, jeden naród atakuje drugi, kilka dni temu słyszeliśmy o ataku Korei Północnej na Koreę Południową. Od kilku lat jesteśmy światkami wojny która toczy się na bliskim wschodzie, na ziemi, po której dwa tysiące lat temu chodził Jezus głosząc zbliżające się Królestwo Boże.

„Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą" (Mt 5,8)

Będziemy poznawać dawne zakony i ich duchowość. Ponieważ – jak powiedział ks. bp Dajczak – „Na świecie pękł kontakt z przeszłością, z dobrze rozumianą tradycją. Pojawiło się pokolenie, które mówi: wczoraj mnie nie obchodzi ja żyję dziś”. Chciałbym więc pokazać, że były i są w Kościele stare zakony o bogatej duchowości z którą warto się zapoznać i ubogacić się nią.

Duchowość benedyktyńska jest jedną z najstarszych duchowości chrześcijański. Wielu dawnych mnichów pozostawiło po sobie różne Reguły Życia, jednak żadna z nich nie zdobyła tak wielkiej popularności jak Reguła św. Benedykta.

W 1098 roku Opat Robert w raz z grupą podobnie myślących jak on mnichów opuścił dotychczasowy klasztor i założył nowe opactwo, dając początek nowemu zakonowi cystersów. Na miejsce Opactwa wybrał bagnistą i ustronną okolicę, otoczoną lasami, z dala od ludzi. Kronikarz zapisał: „Teren ten był schronieniem jedynie dla zwierząt dzikich..., niedostępny dla ludzi z powodu gęsto rosnących drzew ciernistych i zarośli…”.

Dziś zapoznamy się z kolejnym zakonem wyłonionym z benedyktynów i opartym na Regule św. Benedykta – mianowicie z Kamedułami Pustelnikami. W Polsce są dwa klasztory kamedułów, na Bielanach pod Krakowem i w Bieniszewie koło Konina.

Niemal w każdej religii znane są święte góry jako miejsca szczególne. Góry bywały miejscem sprawowania kultu, składania ofiar. Do takich uświęconych miejsc w Starym Testamencie należała też Góra Karmel [(hebr. כרמל) – właściwie pasmo górskie (ciągnące się przez 25 km) na wybrzeżu Morza Śródziemnego w Izraelu. Wznosi się na wysokość 546 m n.p.m. nad Zatoką Hajfy. Na jej stokach znajdują się miasta: Hajfa, Nesher i Tirat Karmel].

Wiek XIII to również wiek, który w historię Kościoła wpisuje wielkie rzeczy, wielkie wydarzenia. Rzesze wiernych pragną głębszego życia religijnego. W 1215 roku papież Innocenty III zwołuje Sobór Laterański – najważniejszy sobór w średniowieczu, na którym m.in. ustalono prawa dotyczące sakramentu małżeństwa, pokuty i eucharystii – wprowadzono obowiązek spowiedzi i Komunii wielkanocnej, nakazano biskupom nauczanie wiernych w językach ojczystych itp.

Drugim po franciszkanach wielkim zakonem żebraczym był Zakon Dominikanów – oficjalna nazwa, Zakon Braci Kaznodziejów. Łacińska nazwa Dominicanes – wskazuje na założyciela św. Dominika, ale przetłumaczona dosłownie znaczy „Psy Pańskie”, dlatego w ikonografii dominikańskiej często spotykamy psa z zapaloną pochodnią w zębach.